Τις γραμμές που θα πρέπει να έχει το ελληνικό διαπραγματευτικό πλαίσιο εν όψει της κωδικοποίησης της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) για το 2013 και έπειτα, σκιαγράφησε ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Παπαστάμκος μιλώντας σε συνδιάσκεψη του κόμματος για τα αγροτικά θέματα.
Παρατήρησε μάλιστα πως ως ποσοστό του Κοινοτικού Προϋπολογισμού, οι δαπάνες της ΚΑΠ μειώθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια από το 75% στο 44%, ενώ το προβλεπόμενο μερίδιο των δαπανών της ΚΑΠ στον προϋπολογισμό της ΕΕ το 2013 θα είναι της τάξεως του 39,3%.
Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ καθηγητής Γιώργος Παπαστάμκος
«Η σχέση μεταξύ της κοινωνίας των Ελλήνων αγροτών και της πολιτικής εκπροσώπησης ζητεί τον γόνιμο επαναπροσδιορισμό της επί τη βάσει μίας μακροπολιτικής ατζέντας, η οποία δεν πρέπει να παραμείνει ανώνυμη και απόμακρη», είπε χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής.
«Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να είναι προϊόν ενός προσχηματικού διαλόγου, αλλά το συμπεφωνημένο θεμέλιο μιας δημιουργικής φυγής προς τα εμπρός», συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με τον κ. Παπαστάμκο το ελληνικό διαπραγματευτικό πλαίσιο οφείλει να εκκινεί από τις ακόλουθες παραδοχές:
- Η ευρωπαϊκή Αγροτική Πολιτική είναι πολιτική του παρόντος και του μέλλοντος με προφανή και αδιαμφισβήτητη προστιθέμενη αξία.
- Η Αγροτική Πολιτική στην ΕΕ πρέπει να παραμείνει Κοινή. Ολική ή μερική επανεθνικοποίηση πρέπει να αποτραπεί. Κοινή Αγροτική Πολιτική δεν σημαίνει όμως εθνική πολιτική ουδετερότητα.
- Ο γεωργικός τομέας διαδραματίζει πολυλειτουργικό ρόλο, συμβάλλοντας στην παραγωγή δημοσίων αγαθών υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Απαιτείται εις αντάλλαγμα επαρκής δημόσια (ευρωπαϊκή) χρηματοδοτική στήριξη.
- Η απόφαση ως προς το πρότυπο της ευρωπαϊκής αγροτικής πολιτικής και τους στόχους που αυτό θα υπηρετεί, πρέπει να προηγηθεί εκείνης των αναγκαίων δημοσιονομικών πόρων.
- Ο γεωργικός τομέας, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του (ευμετάβλητο τιμών, καιρικά φαινόμενα κ.ά.) αλλά και της σπουδαιότητάς του (διατροφική επάρκεια, ασφάλεια και ποιότητα) δεν μπορεί να αφεθεί πλήρως στους κανόνες της αγοράς. Τα εργαλεία διαχείρισης της αγοράς πρέπει να είναι ευέλικτα και αποτελεσματικά.
- Στις τρέχουσες γεωργικές διαπραγματεύσεις υπό τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, η Κομισιόν δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αναλάβει διεθνείς υποχρεώσεις, οι οποίες θα βαίνουν πέραν της ήδη ριζικά μεταρρυθμισθείσας ΚΑΠ, προκαταλαμβάνοντας, με τον τρόπο αυτό, την μελλοντική κατεύθυνσή της. Η απόφαση αυτή είναι εσωτερική υπόθεση της ΕΕ. Θα αποτελέσει αντικείμενο συν-απόφασης του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παράλληλα, η Κομισιόν οφείλει να διασφαλίζει πλήρως τα συμφέροντα των ευρωπαίων παραγωγών στις υπό διαπραγμάτευση διμερείς/διαπεριφερειακές εμπορικές συμφωνίες.
- Οι ευρωπαίοι γεωργοί παράγουν τρόφιμα τηρώντας τις υψηλότερες προδιαγραφές ασφάλειας και ποιότητας, καθώς και αυστηρούς κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος, καλής διαβίωσης των ζώων κ.ά. Η υπαγωγή των εισαγομένων προϊόντων σε ισοδυνάμους κανόνες και προδιαγραφές αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα προς όφελος των ευρωπαίων καταναλωτών, καθώς και των ευρωπαίων παραγωγών (διασφάλιση όρων θεμιτού ανταγωνισμού). Η υποχρεωτική σήμανση των γεωργικών προϊόντων και η αναγραφή της χώρας προέλευσης είναι ιδιαιτέρως σημαντική. Απαιτείται βεβαίως παράλληλα και η υιοθέτηση μίας νέας καταναλωτικής κουλτούρας και γιατί όχι ενός καταναλωτικού εθνοκεντρισμού.
- Απαιτούνται στοχευμένες δράσεις και στήριξη στις ορεινές και νησιωτικές περιοχές επί τη βάσει της αρχής της υπεραναλογικότητας. Η άμβλυνση των χωρικών, διαρθρωτικών και δημογραφικών προβλημάτων του ορεινού και νησιωτικού χώρου αποτελούν πρόκληση αποτελεσματικής πολιτικής διαχείρισης.
- Αναγκαία κρίνεται η προσαρμογή στα σήματα των νέων προκλήσεων, δηλαδή στις τάσεις για μία νέου τύπου βιώσιμη και ανταγωνιστική γεωργία. Προτεραιότητα διεκδικούν η υιοθέτηση καινοτόμων πρακτικών, η εφαρμογή αγροπεριβαλλοντικών μέτρων, καθώς και η αξιοποίηση, στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του ευρωπαϊκού γεωργικού τομέα, ήτοι η παραγωγή προϊόντων υψηλής ασφάλειας και ποιότητας.
- Ζητούμενο είναι η ριζική αναρρύθμιση του πλαισίου των συνεταιριστικών οργανώσεων και η ενίσχυση του ρόλου τους.
- Απολύτως αναγκαία είναι η λήψη μέτρων για τον εξορθολογισμό της αγοράς, την παρακολούθηση της διαφάνειας της εφοδιαστικής αλυσίδας και τη μείωση της ψαλίδας μεταξύ τιμών παραγωγού και τιμών καταναλωτή.
