Το 23% των παιδιών και νέων έως 18 ετών στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με την φτώχια σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε ο Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ένταξης, κ. Λ. Αντόρ έπειτα από σχετική κοινοβουλευτική ερώτηση που υπέβαλαν οι Ευρωβουλευτές της Ν.Δ. κ. Γ. Παπανικολάου και κ. Κ. Πουπάκης.
Στην απάντησή του ο Ούγγρος Επίτροπος υπογραμμίζει ότι συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα 100 εκατομμύρια παιδιών και νέων έως 18 ετών, τα 20 εκατομμύρια αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχιας. Σύμφωνα με την κοινή έκθεση για την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ένταξη του 2010, διαπιστώνεται ότι η παιδική φτώχια παρέμεινε σταθερή ή αυξήθηκε στα περισσότερα κράτη μέλη, με εξαίρεση την Τσεχική Δημοκρατία, την Εσθονία, την Ιρλανδία, τη Λετονία και την Πολωνία, όπου μειώθηκε.
Οι κύριοι Παπανικολάου και Πουπάκης τόνισαν στην ερώτησή τους πως μολονότι από το 2000 η Ε.Ε. έχει δεσμευτεί να δώσει τέλος στην αρνητική τάση της μόνιμης φτώχειας των παιδιών που μεγαλώνουν αντιμετωπίζοντας την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, η οικονομική κρίση δυσχεραίνει την κατάσταση επιφέροντας μειώσεις στα επιδόματα παιδιού καθώς και περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη, την παιδεία και την προστασία των ανηλίκων.
Συμμεριζόμενος την άποψη των Ελλήνων Ευρωβουλευτών, ο κ. Αντόρ σημείωσε πως στην ανακοίνωσή της για τη στρατηγική Ευρώπη 2020, η Επιτροπή πρότεινε μια εμβληματική πρωτοβουλία για τη φτώχεια (την Ευρωπαϊκή πλατφόρμα για την καταπολέμηση της φτώχειας) και έναν ειδικό ποσοτικοποιημένο στόχο για τη μείωσή της, ο οποίος προβλέπει την έξοδο από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό τουλάχιστον 20 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ειδικά για την Ελλάδα, οι κύριοι προσδιοριστικοί παράγοντες του κινδύνου της παιδικής φτώχιας είναι η ηλικία των επικεφαλής του νοικοκυριού (τείνουν να είναι νεότεροι σε ηλικία), η τρέχουσα κατάστασή τους στην αγορά εργασίας (τείνουν να είναι άνεργοι, οικονομικοί μετανάστες ή άτομα με αναπηρία), το εκπαιδευτικό επίπεδο των γονέων (τείνουν να διαθέτουν μόνο πρωτοβάθμια εκπαίδευση), ο βαθμός αστικοποίησης (ιδίως αγροτικών νοικοκυριών), οι ανεπαρκείς υποδομές παιδικής φροντίδας (έλλειψη βρεφονηπιακών σταθμών) και ο χαμηλός αντίκτυπος των κοινωνικών παροχών. Βασικά στοιχεία που συνολικά επιβαρύνονται από την οικονομική κρίση.
