Στις εμπορικές τράπεζες της Ευρώπης θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενάντια στη χρηματοοικονομική κρίση που μαστίζει την ευρωζώνη, προτείνει ο οικονομολόγος της Deutsche Bank του Λονδίνου, Ζιλ Μοέκ.
Σύμφωνα με το «Σχέδιο Β» του κ. Μοέκ, η ΕΚΤ μπορεί να διευρύνει τις απαιτούμενες εξασφαλίσεις για τη χορήγηση δανείων ενός έτους, αποδεχόμενη κρατικά ομόλογα επενδυτικού βαθμού με βαθμολογία κάτω του «ΑΑΑ». Επίσης, η ΕΚΤ δεν θα δέχεται ως εξασφαλίσεις κρατικά ομόλογα των έξι κρατών που βαθμολογούνται με «ΑΑΑ», όπως η Φινλανδία και η Γερμανία. Με αυτόν τον τρόπο, θα ενθαρρύνει τις τράπεζες να αγοράσουν κρατικά ομόλογα Ισπανίας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας.
Επίσης, εισηγείται στην ΕΚΤ να «απαλλάξει προσωρινά» τις τράπεζες από την ειδοποίηση για κατάθεση πρόσθετου περιθωρίου (margin call), ούτως ώστε να μην χρειαστεί να προσκομίσουν περισσότερες εξασφαλίσεις σε περίπτωση μείωσης της αξίας των ομολόγων που είναι υποκείμενα στην ανταλλαγή (swap).
«Οι επενδυτές δεν έχουν αποφασίσει ακόμη εάν πρέπει ή όχι να αγοράζουν από την περιφέρεια», διευκρίνισε σε τηλεφωνική συνέντευξη ο κ. Μοέκ, ο οποίος έχει διατελέσει και αξιωματούχος της Τράπεζας της Γαλλίας. «Τα επιτόκια που καταβάλλουν τα περιφερειακά κράτη θα έπρεπε να είναι αρκετά δελεαστικά ώστε να μην έχουν οι επενδυτές ενδοιασμούς να αγοράσουν τα ομόλογά τους».
Η πρόταση του Μοέκ απαλλάσσει την ΕΚΤ από τις πιέσεις που δέχεται για αγορά των ομολόγων της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας προκειμένου να κατευνάσει τις αγορές την ώρα που οι Ευρωπαίοι αρμόδιοι χάραξης πολιτικής τσακώνονται για το τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να αποτρέψουν την εξάπλωση των ζημιών.
Για τη μείωση των αποδόσεων στις πιο «στριμωγμένες» χώρες, το σχέδιο του Μοέκ δίνει στις κυβερνήσεις το περιθώριο να μειώσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, χωρίς να τις απαλλάσσει ουσιαστικά από τις υποχρεώσεις τους. «Στην ουσία, παρέχεται στις κυβερνήσεις ένα διάστημα 12 μηνών για να αποδείξουν στην αγορά ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τα δημοσιονομικά τους προβλήματα, γεγονός που περιορίζει τον ηθικό κίνδυνο», ανέφερε χαρακτηριστικά.
