Σημαντική διαρθρωτική παρέμβαση χαρακτήρισε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τη Βιομηχανία, το τελικό κείμενο του οποίου, εγκρίθηκε σήμερα από την Κυβερνητική Επιτροπή.
Όπως επεσήμανε ο κ. Σουφλιάς, το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τη Βιομηχανία έρχεται να καλύψει την απουσία σαφούς χωροταξικής πολιτικής για τη βιομηχανία σε εθνική κλίμακα, στοχεύοντας στην ενίσχυση της οργανωμένης χωροθέτησης με τη συγκέντρωση των βιομηχανικών μονάδων σε οργανωμένους υποδοχείς και στην αποκέντρωση της βιομηχανίας με στόχο την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και στην προστασία του περιβάλλοντος. Ωστόσο, όπως διευκρίνισε ο υπουργός, η συγκέντρωση του συνόλου της βιομηχανίας σε οργανωμένους υποδοχείς δεν είναι πάντοτε εφικτή, αλλά ούτε και σκόπιμη, τονίζοντας πως απαιτείται προσεκτική στάθμιση των θετικών και των αρνητικών συνεπειών μιας μετακίνησής τους, σε επίπεδο περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό.
Τέλος, με το Ειδικό Πλαίσιο τίθενται συγκεκριμένοι κανόνες και διαδικασίες, διευκολύνεται η επενδυτική δραστηριότητα, ενώ συμβάλει στην αποφυγή δικαστικών εμπλοκών.
Στην πρώτη ενότητα του Πλαισίου περιέχονται κατευθύνσεις για τη διαμόρφωση ενός Εθνικού προτύπου χωροταξικής οργάνωσης της βιομηχανίας, στη δεύτερη κατευθύνσεις για το καθεστώς χωροθέτησης και δόμησης της βιομηχανίας και στην τρίτη κατευθύνσεις για διάφορες κατηγορίες σχεδιασμού και χωρικών πολιτικών.
Βασικοί στόχοι του Χωροταξικού Πλαισίου είναι:
- Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας στο βιομηχανικό τομέα, μέσω κατάλληλων χωρικών ρυθμίσεων.
- Η ενίσχυση της συμβολής της βιομηχανίας στην περιφερειακή ανάπτυξη, μέσω της προώθησης ενός πιο πολυκεντρικού προτύπου χωροταξικής οργάνωσης της βιομηχανίας.
- Ο εξορθολογισμός του προτύπου χωροθέτησης της βιομηχανίας με κατεύθυνση την οργανωμένη χωροθέτηση της βιομηχανίας.
- Η ουσιαστικότερη ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης στον τρόπο ανάπτυξης της βιομηχανίας.
- Η απλούστευση και καλύτερη οργάνωση των επενδυτικών διαδικασιών, που συνδέονται με χωρικές πολιτικές.
Το περιεχόμενο του Ειδικού Πλαισίου
Πιο αναλυτικά τα σημαντικότερα σημεία του Ειδικού Πλαισίου είναι τα εξής:
Α. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Στην ενότητα αυτή παρέχονται κατευθύνσεις για την διαμόρφωση ενός Εθνικού προτύπου χωροταξικής οργάνωσης της βιομηχανίας. Συγκεκριμένα σε εθνικό επίπεδο παρέχονται κατευθύνσεις για:
- Πόλους και άξονες ανάπτυξης.
- Περιοχές εντατικοποίησης, επέκτασης, ποιοτικής αναδιάρθρωσης ή στήριξης, της βιομηχανίας, στις οποίες ασκούνται αντίστοιχες πολιτικές.
- Ειδικές κατηγορίες χώρου με συγκεκριμένες προτεραιότητες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας (ορεινό, παράκτιο χώρο κ.ά.) και
- Διατυπώνονται κατευθύνσεις με επίπεδο αναφοράς τις Περιφέρειες και τις Νομαρχίες. Οι κατευθύνσεις αυτές αναλύονται στο Παράρτημα Ι. Μετά από μελέτη προσδιορίστηκαν για κάθε Περιφέρεια και Νομό προτεραιότητες σε επίπεδο κλάδων ή κατηγοριών βιομηχανίας και απεικονίζονται σχηματικά στο διάγραμμα 2.
Επίσης στο Παράρτημα ΙΙ περιλαμβάνεται πίνακας με την ενδεικτική εκτίμηση των απαιτούμενων εκτάσεων για οργανωμένους υποδοχείς βιομηχανίας ανά περιφέρεια.
1. Πόλοι και άξονες ανάπτυξης: Στο πλαίσιο της προσπάθειας ενίσχυσης της πολυκεντρικής οργάνωσης της χώρας, η βιομηχανία αρθρώνεται στους πιο κάτω ιεραρχημένους πόλους ανάπτυξης:
- Ευρύτερες μητροπολιτικές περιοχές Αθήνας και Θεσσαλονίκης, για τις οποίες προτείνεται η προσέλκυση στρατηγικών δραστηριοτήτων αιχμής διεθνούς προσανατολισμού, με την Αθήνα να επιδιώκει ισχυρό ρόλο σε επίπεδο Ανατολικής Μεσογείου, και τη Θεσσαλονίκη σε επίπεδο Βαλκανίων.
- Δευτερεύοντες πόλοι ορίζονται αστικά κέντρα με σημαντικό ρόλο στη συνολική αναπτυξιακή διαδικασία, όπως η Πάτρα, το δίπολο Λάρισας - Βόλου, τα Ιωάννινα, η ζώνη Καβάλας - Ξάνθης - Δράμας, η ζώνη Αλεξανδρούπολης - Κομοτηνής, και το δίπολο Κοζάνη - Πτολεμαΐδα.
- Περιοχές στις οποίες η βιομηχανία μπορεί να παίξει ιδιαίτερο ρόλο, συμπληρωματικό προς άλλα χαρακτηριστικά τους, όπως το Ηράκλειο και τα Χανιά, νησιωτικά κέντρα που αν και αποκομμένα από την ηπειρωτική χώρα, διαθέτουν επαρκή ενδοχώρα, όπως κύριες διεθνείς πύλες της χώρας που δεν ανήκουν στα προαναφερθέντα κέντρα (Ηγουμενίτσα, πύλες στο βόρειο μέτωπο της χώρας), και κόμβοι συνδυασμένων υπερτοπικών μεταφορών ή μεταφορών και μεγάλων υποδομών ενέργειας, αλλά και περιοχές με δυνατότητες μεταποίησης προϊόντων άλλων τομέων (καθετοποίηση).
Οι πιο πάνω πόλοι διατάσσονται στο χώρο κατά μήκος αξόνων ανάπτυξης. Υπάρχει ήδη ο παραδοσιακός άξονας ανάπτυξης («S» Πάτρα - Αθήνα -Θεσσαλονίκη - Καβάλα) που συμπληρώνεται με νέους, σκελετός των οποίων είναι τα νέα μεγάλα έργα υποδομών, όπως είναι η Εγνατία Οδός, η Ιόνια Οδός, το νέο δίκτυο οδικών αξόνων στην Πελοπόννησο και ο ¶ξονας Κεντρικής Ελλάδας.
2. Κατηγορίες περιοχών με βάση το γενικό χαρακτήρα της βιομηχανικής πολιτικής που πρέπει να ασκείται σε αυτές:
α) Περιοχές εντατικοποίησης, οι οποίες διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορούν να στηρίξουν την περαιτέρω ενίσχυσή της βιομηχανικής δραστηριότητας, όπως π.χ. το δίπολο Λάρισα - Βόλος.
β) Περιοχές επέκτασης, όπου διαμορφώνονται ή θα διαμορφωθούν δυνατότητες εκκίνησης διαδικασιών ανάπτυξης της βιομηχανίας, όπως στο δίπολο Κοζάνης - Πτολεμαΐδας.
Η γενική κατεύθυνση πολιτικής και για τις δύο κατηγορίες περιοχών είναι η στήριξη των προοπτικών ανάπτυξης, με παράλληλη λήψη μέτρων για την αποφυγή μεταγενέστερων παρενεργειών χωρικού ή περιβαλλοντικού χαρακτήρα.
γ) Περιοχές ποιοτικής αναδιάρθρωσης, οι οποίες συνδυάζουν συγκριτικά πλεονεκτήματα με τις γενικότερες διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής βιομηχανίας (πρόκειται για τις Αθήνα και Θεσσαλονίκη). Η γενική κατεύθυνση πολιτικής είναι η αναδιάρθρωση της βιομηχανικής βάσης για την αντιμετώπιση αυτών των αδυναμιών.
δ) Περιοχές στήριξης, οι οποίες διαθέτουν αναπτυγμένη βιομηχανική βάση παραδοσιακού χαρακτήρα που παρουσιάζει προβλήματα και συγχρόνως ελλείπουν σαφείς εναλλακτικές δυνατότητες ειδίκευσης ή/και πιέσεις και σε άλλους τομείς, ειδικότερα στη γεωργία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ευρύτερη περιοχή της Πάτρας, οι περιοχές εξειδίκευσης στη γούνα κ.α. Προτείνεται η στήριξη της ήπιας και σταδιακής προσαρμογής τους και η αποφυγή παρεμβάσεων που μπορεί να πυροδοτήσουν φαινόμενα γρήγορης αποβιομηχάνισης και αποσταθεροποίησης της αγοράς εργασίας.
Οι περιοχές αυτές καθώς και οι πόλοι και άξονες της παρ.1 απεικονίζονται σχηματικά στα διαγράμματα 1και 1α.
3. Ειδικές κατηγορίες χώρου με συγκεκριμένες προτεραιότητες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας:
α) Ορεινός χώρος: επιδιώκεται η διατήρηση ενός ιστού βιομηχανικών μονάδων, ιδιαίτερα για αξιοποίηση τοπικών πόρων, στο πλαίσιο μιας πολιτικής πολύ-απασχόλησης, με παράλληλη λήψη μέτρων για την αποφυγή αρνητικών συνεπειών.
β) Παράκτιος χώρος: Στην κρίσιμη παραθαλάσσια ζώνη και ιδιαίτερα σε ζώνες που χαρακτηρίζονται από το χωροταξικό σχεδιασμό ως προτεραιότητας για τον τουρισμό ή τον παραθερισμό, αποθαρρύνεται η χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων, με εξαίρεση αυτές που έχουν ανάγκη χωροθέτησης σε άμεση επαφή με θαλάσσιο μέτωπο.
γ) Νησιωτικός χώρος: Οι παραπάνω κατευθύνσεις για τον ορεινό και παράκτιο χώρο ισχύουν και για το νησιωτικό χώρο, πλην Κρήτης και Ευβοίας.
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΚΛΑΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
Για τη χωρική οργάνωση κλάδων ή κατηγοριών βιομηχανίας με ειδικές ανάγκες χωροθέτησης παρέχονται κατευθύνσεις στις περιπτώσεις βιομηχανικών μονάδων με χωροθετική εξάρτηση από αγροτικές πρώτες ύλες και από πρώτες ύλες προερχόμενες από εξόρυξη, για μονάδες με ανάγκη χωροθέτησης σε άμεση επαφή με θαλάσσιο μέτωπο, για μεγάλες υφιστάμενες βιομηχανικές επιχειρήσεις κρίσιμες για την τοπική οικονομία, για τις οποίες εγκρίνεται Επιχειρηματικό Σχέδιο Διάσωσης και Αναδιάρθρωσης, για επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, για βιομηχανικές επενδύσεις μείζονος σημασίας για την εθνική οικονομία και για μονάδες της Οδηγίας Σεβέζο ΙΙ (αφορά εγκαταστάσεις που διαθέτουν επικίνδυνες ουσίες).
Στην ενότητα αυτή επίσης γίνονται προτάσεις ρύθμισης ειδικών θεμάτων (π.χ. εγκαταστάσεις αποθήκευσης καυσίμων και παραγωγής ενέργειας σε νησιά κ.ά).
Β. ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
1. ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ
Στο Ειδικό Πλαίσιο παρέχονται κατευθύνσεις για μεταρρυθμίσεις του καθεστώτος οργανωμένης χωροθέτησης της βιομηχανίας. Οι δύο βασικότερες μεταρρυθμίσεις είναι η αναμόρφωση των σημερινών κατηγοριών οργανωμένων υποδοχέων και η εισαγωγή νέου τύπου υποδοχέων για την κάλυψη ειδικών αναγκών. Ειδικότερα προβλέπονται:
Υποδοχείς γενικού χαρακτήρα, οι οποίοι ενοποιούν σε μια ενιαία κατηγορία από άποψη θεσμικού πλαισίου και διαδικασίας υλοποίησης, τα υφιστάμενα σήμερα καθεστώτα οργανωμένης χωροθέτησης της βιομηχανίας με πολεοδόμηση με την επιφύλαξη των περιπτώσεων που αφορούν υποδοχείς εξυγίανσης.
Υποδοχείς εξυγίανσης σε περιοχές όπου υφίστανται άτυπες συγκεντρώσεις βιομηχανικών μονάδων, με στόχο την εξυγίανσή τους, μετά από πολεοδόμηση.
Υποδοχείς χωροθέτησης μεμονωμένων μεγάλων μονάδων για τις περιπτώσεις μεμονωμένων μεγάλων μονάδων που η κλίμακά τους αντιστοιχεί αυτοτελώς σε ένα οργανωμένο υποδοχέα. Προβλέπεται η επέκταση ορισμένων πλεονεκτημάτων των οργανωμένων υποδοχέων στις μονάδες και παράλληλα η βελτίωση του τρόπου με τον οποίο αυτές εντάσσονται στη χωρική οργάνωση, σε χωροταξική και τοπική κλίμακα.
Υποδοχείς με «ενδιάμεσο» βαθμό οργάνωσης («ενδιάμεσοι οργανωμένοι υποδοχείς»), σε περιοχές με χαμηλή ζήτηση για Βιομηχανίες. Υποδέχονται μονάδες χαμηλής και μέσης όχληση και γι’ αυτό το λόγο, στην περίπτωσή τους μειώνονται οι απαιτήσεις σε υποδομές, που προβλέπει η υφιστάμενη νομοθεσία στον καθορισμό ζωνών εκτός σχεδίου για την εγκατάσταση βιομηχανικών δραστηριοτήτων.
2. ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Για όλες τις κατηγορίες οργανωμένων υποδοχέων προσδιορίζονται οι χωροταξικές προϋποθέσεις δημιουργίας τους, οι κατευθύνσεις για τη αναμόρφωση του πλαισίου ίδρυσής τους, οι επιτρεπόμενες χρήσεις στο εσωτερικό τους, πολεοδομικοί και λοιποί όροι και κίνητρα για τη βελτίωση της συγκριτικής ελκυστικότητάς τους.
α. Εντός Σχεδίου: Στις εντός σχεδίου περιοχές επιτρέπεται για το μέλλον η δημιουργία υποδοχέων χαμηλής όχλησης, με την προϋπόθεση να καλύπτουν ενιαίο τμήμα οικοδομικού τετραγώνου, και μόνον εφόσον προκύπτει ωφέλιμη κτιριακή επιφάνεια τουλάχιστον 3.000 τ.μ.
β. Εκτός Σχεδίου: Μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι το ελάχιστον εμβαδόν των υποδοχέων που δημιουργούνται σε εκτός σχεδίου περιοχές ορίζεται σε 50 στρ. για τους υποδοχείς χαμηλής όχλησης, 100 στρ. για τους υποδοχείς μέσης όχλησης, και 150 στρ. για τους υποδοχείς υψηλής όχλησης. Στην περίπτωση των ενδιάμεσων υποδοχέων, το ελάχιστον εμβαδόν ορίζεται ενιαία σε 50 στρ.
Σε όλους τους τύπους υποδοχέων που πολεοδομούνται προβλέπεται εισφορά σε γη, ως εξής: Στους υποδοχείς γενικού χαρακτήρα, ορίζεται σε 25%. Στους υποδοχείς εξυγίανσης σε 20% (δυνάμενο να μειωθεί σε 15% σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας εισφοράς σε γη από λειτουργούσες μονάδες με μετατροπή της διαφοράς σε εισφορά σε χρήμα). Μέχρι το 10% της εισφοράς σε γη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δημιουργία κοινωφελών χώρων.
Ο μέγιστος Σ.Δ. ορίζεται σε 1,6 για τους υποδοχείς γενικού χαρακτήρα και εξυγίανσης, σε 1,4 για τους υποδοχείς μεμονωμένων μονάδων, και σε 0,9 για τους ενδιάμεσους υποδοχείς.
Σε όλους τους τύπους υποδοχέων που πολεοδομούνται εκτός σχεδίου προβλέπεται περιμετρική ζώνη υψηλού πρασίνου, το πλάτος της οποίας αυξάνεται με την όχληση. Στους υποδοχείς γενικού χαρακτήρα, έχει ελάχιστο πλάτος ως εξής:7, 15, 20 μ., και επίσης αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 8% της έκτασης (όποιο μέγεθος από τα δύο είναι το μεγαλύτερο). Σημειώνεται ότι η μέχρι σήμερα πρόβλεψη ήταν για ζώνη πρασίνου 5% και με τρόπο που δεν εξασφάλιζε περιμετρική κάλυψη στις περιπτώσεις εκτάσεων με ακανόνιστο σχήμα. Στους υποδοχείς εξυγίανσης ορίζεται κατ’ αντιστοιχία περιμετρική ζώνη υψηλού πρασίνου μέσου πλάτους 5, 10 και 15 μ
Το μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοδομήσιμων χώρων, σε όλους τους οργανωμένους υποδοχείς, ορίζεται σε 70%, με εξαίρεση τους ενδιάμεσους (55%).
Η αρτιότητα των οικοπέδων ορίζεται κατά περίπτωση με την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 1.000 τ.μ. για τους υποδοχείς υψηλής όχλησης και σε 500 τ.μ. για τους υποδοχείς μέσης και χαμηλής όχλησης. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν όρια.
3. ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΣΕ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Με το ειδικό πλαίσιο, για τα γήπεδα εκτός οργανωμένων υποδοχέων και εκτός σχεδίου προτείνεται μεταξύ άλλων η μείωση του Σ.Δ. για βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε 0,6 από 1,2 που είναι σήμερα, με στόχο την μείωση της διάσπαρτης χωροθέτησης των Βιομηχανιών. Επιπλέον, προωθείται η κατάργηση όλων των παρεκκλίσεων αρτιότητας για την εκτός σχεδίου δόμηση βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Παράλληλα, όμως, διατηρούνται επαρκή περιθώρια που επιτρέπουν τον εκσυγχρονισμό υφιστάμενων μονάδων, η διάσπαρτη χωροθέτηση των οποίων δεν δημιουργεί προβλήματα.
Επίσης, προβλέπονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις που συνδέονται με ειδικά θεσμικά καθεστώτα και κατηγορίες χώρου. Συγκεκριμένα:
α) απαγορεύεται η εγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας (στην απαγόρευση δεν περιλαμβάνονται οι υποδοχείς εξυγίανσης υφιστάμενων άτυπων συγκεντρώσεων βιομηχανικών μονάδων, καθώς και ειδικές κατηγορίες βιομηχανιών με χωροθετική εξάρτηση από τοπικές αγροτικές ύλες),
β) Αποθαρρύνεται η χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων
· Στην κρίσιμη παραθαλάσσια ζώνη, με εξαίρεση αυτών του άρθρου 5, παρ.3.
· Στις περιαστικές ζώνες (η διάσπαρτη χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων μέσης και υψηλής όχλησης).
· Σε ζώνες που από το Ε.Π. Τουρισμού χαρακτηρίζονται ως τουριστικής προτεραιότητας και μάλιστα ως ανεπτυγμένες τουριστικά (η διάσπαρτη χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων μέσης και υψηλής όχλησης).
γ) Σε περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ (NATURA) 2000 καθώς και στις Ζώνες Ειδικής Προστασίας (Ζ.Ε.Π.) της ορνιθοπανίδας της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ η εγκατάστασή βιομηχανικών μονάδων είναι δυνατή, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που τίθενται από τα νομικά καθεστώτα προστασίας τους, εκτός των οικοτόπων προτεραιότητας και ορισμένων ακόμα τύπων ευαίσθητων περιοχών.
δ) Τέλος, νησίδες δασικών εκτάσεων μπορούν να περικλείονται μέσα σε οργανωμένους υποδοχείς βιομηχανίας, διατηρώντας το καθεστώς προστασίας τους. Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή, για τεχνικοοικονομικούς λόγους, η διέλευση δικτύων υποδομής, αλλά με υποχρέωση δάσωσης αντίστοιχου εμβαδού γεωργικής έκτασης στα όρια του υποδοχέα.
Γ. ΤΡΙΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Στα άρθρα 9 και 10 του Ειδικού Πλαισίου περιλαμβάνονται κατευθύνσεις για τον υποκείμενο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και για ορισμένα ειδικά ζητήματα που συνδέονται με την εφαρμογή του Ειδικού Πλαισίου. Οι κατευθύνσεις αυτές αφορούν κυρίως:
1. Στον εναρμονισμό του περιεχομένου των Περιφερειακών Πλαισίων.
2. Στη χωρική ρύθμιση της βιομηχανίας στις περιοχές ευθύνης των Ρυθμιστικών Σχεδίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης,
3. Το γενικότερο πλαίσιο του πολεοδομικού σχεδιασμού και ειδικότερα την αναμόρφωση: α) των προδιαγραφών των διαφόρων πολεοδομικών σχεδίων, β) της αντιστοίχησης των βιομηχανικών δραστηριοτήτων με τους βαθμούς όχλησης που αναφέρονται στα πολεοδομικά διατάγματα, γ) του υφιστάμενου συστήματος χρήσεων γης. Επίσης προτείνονται ρυθμίσεις για τις μετεγκαταστάσεις βιομηχανικών μονάδων και την ανάπλαση μεγάλων χώρων εγκαταλειμμένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
4. Τις επιλογές των πολεοδομικών σχεδίων όσον αφορά τη ρύθμιση της βιομηχανίας στον οικιστικό χώρο: (οργανωμένοι υποδοχείς, πρόβλεψη τμημάτων του πολεοδομικού χώρου για τη χωροθέτηση ορισμένων κατηγοριών βιομηχανικών μονάδων, σύστημα των χρήσεων γης και οχλούσες μονάδες μεταποίησης).
5. Το φυσικό σχεδιασμό του εξωαστικού χώρου, π.χ. μείωση του ποσοστού του εξωαστικού χώρου με δυνατότητα διάσπαρτης χωροθέτησης βιομηχανικών μονάδων με τους όρους της νομοθεσίας περί εκτός σχεδίου δόμησης.
6. Συμπληρωματικές κατευθύνσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, π.χ. ενεργοποίηση του ν. 3199/2003 και του Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Επικίνδυνων Αποβλήτων, ολοκληρωμένες παρεμβάσεις περιοχών που έχουν υποστεί ρύπανση από παρελθούσα βιομηχανική δραστηριότητα.
Δ. ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ:ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ - ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Η εφαρμογή του Ειδικού Πλαισίου στο μεγαλύτερο μέρος του είναι δυνατή αμέσως μετά την έγκρισή του. Το Πρόγραμμα Δράσης περιλαμβάνει ενέργειες που θα επιτρέψουν την εφαρμογή του συνόλου των κατευθύνσεων, ή θα αυξήσουν την αποτελεσματικότητα του Πλαισίου. Οι προβλεπόμενες δράσεις ομαδοποιούνται στις εξής ενότητες:
Α. Μέτρα και δράσεις θεσμικού χαρακτήρα (άμεσης προτεραιότητας, δεύτερης, χρονικά, προτεραιότητας και δυνητικά μέτρα και δράσεις).
Β. Μέτρα και δράσεις διοικητικού-οργανωτικού χαρακτήρα (άμεσης προτεραιότητας και δεύτερης, χρονικά, προτεραιότητας)».
