Η μετακίνηση ενός υπερμεγέθους μνημείου του Χριστόφορου Κολόμβου, εκατό μέτρα μακρύτερα, είναι η ερμηνεία που έδωσε η ισπανική κυβέρνηση στη συμβουλή του Τζον Μέιναρντ Κέινς.
Κατά τη γνωστή ρήση του αμερικανού οικονομολόγου, είναι καλύτερα να πληρώνεις τους εργάτες να σκάβουν τρύπες στο χώμα και ύστερα να τις ξαναγεμίζουν, παρά να παραμένουν άνεργοι.
Ετσι, λοιπόν, η ισπανική κυβέρνηση πληρώνει τους εργάτες για να μεταφέρουν το τρίμετρο άγαλμα του μεγάλου εξερευνητή, σε κόμβο στο κέντρο της Πλάθα Κολόν της Μαδρίτης ... εκεί ακριβώς δηλαδή όπου βρισκόταν επί 100 χρόνια, μέχρι το 1973.
Η μετακόμιση θα κρατήσει απασχολημένους 65 εργάτες μέχρι το τέλος της χρονιάς και αντανακλά την προσπάθεια της Ισπανίας να κερδίσει λίγο χρόνο για την εξεύρεση μακροπρόθεσμης λύσης στο πρόβλημα της ανεργίας, που καλπάζει γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, αναμένεται να αγγίξει το 20,5% μέχρι το 2010.
"Τι θα κάνουν όμως όταν τελειώσει η μετακίνηση του αγάλματος;" αναρωτιέται ένας από τους εργάτες, υπό τον όρο ανωνυμίας, καθώς δεν τους επιτρέπεται να μιλούν στα μέσα ενημέρωσης.
Το Σχέδιο Ε (Ισπανικό Σχέδιο για την Οικονομική Τόνωση και Απασχόληση) αποτελεί μέρος της ισπανικής εκδοχής του "Νew Deal", μερικά σημεία του οποίου είχαν σχεδιαστεί από τον ίδιο τον Κέινς, για την αντιμετώπιση της "Μεγάλης Ύφεσης".
Το κόστος του ανέρχεται στο 5% του ισπανικού ΑΕΠ και περιλαμβάνει δημοφιλή μέτρα όπως φορο-επιστροφή 400 ευρώ σε όλους τους φορολογούμενους και το λεγόμενο "baby check", την εφάπαξ επιταγή 2.500 ευρώ για κάθε νεογέννητο. Το δε πρόγραμμα δημοσίων έργων, ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, αναμένεται να δώσει δουλειά σε περίπου 400.000 άτομα και να τονώσει την οικονομία με 30.000 έργα, όπως η μετακίνηση αγαλμάτων ή η δημιουργία ποδηλατοδρόμων στη Γαλικία.
Το θέμα είναι βεβαίως κατά πόσο αποτελεί τη σωστή αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της ισπανικής οικονομίας, όπου η ανεργία παρέμενε πάνω από το 8%, ακόμη και κατά τη διάρκεια της οικονομικής άνθησης των περασμένων ετών με ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όταν η Ισπανία έχτισε περισσότερα σπίτια απ' ό,τι η Γερμανία, Ιταλία και η Βρετανία μαζί.
"Εάν το σύστημα δεν μπορεί να ρίξει τα ποσοστά ανεργίας κάτω από το 8% κατά τη διάρκεια μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης, τότε έχει πρόβλημα το σύστημα", δήλωσε ο πρόεδρος του Ισπανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, Χαβιέρ Γκόμεθ Ναβάρο, εκφράζοντας τις επιφυλάξεις του για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου που κόστισε στην Ισπανία 16,5 δισεκατομμύρια ευρώ και συνέβαλε στην κατακόρυφη αύξηση του δημοσίου ελλείμματος.
"Το ζήτημα πρέπει να είναι πώς θα επιτευχθεί η ισορροπία μεταξύ της βραχυπρόθεσμης κεϊνσιανής προσέγγισης και επενδύσεων που θα ωφελήσουν την μακροπρόθεσμη παραγωγικότητα", λέει ο Εσβάρ Πρασάδ, καθηγητής Εμπορικής Πολιτικής. "Επιδίωξη όλων, από την Κίνα μέχρι τις ΗΠΑ, είναι η επίτευξη της ισορροπίας αυτής".
ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters
