Σε δημόσια διαβούλευση δόθηκε σήμερα το σχέδιο του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον Παράκτιο Χώρο και τα Νησιά. «Βάζουμε επιτέλους μια τάξη στο τι μπορεί να κάνει ο καθένας και πού, στα νησιά και στον παράκτιο χώρο μας», δήλωσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς.
«Περιορίζουμε τη δόμηση, αναδεικνύουμε τη φυσική ομορφιά, στηρίζουμε τη βιώσιμη ανάπτυξη, αντιμετωπίζουμε τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Πρόκειται για ένα δύσκολο και περίπλοκο εγχείρημα που διορθώνει μία τεράστια παράλειψη δεκαετιών».
Σύμφωνα με τον κ. Σουφλιά το Ειδικό Πλαίσιο στοχεύει στα ακόλουθα:
-Να προστατευτούν και να αναδειχτούν ο παράκτιος και νησιωτικός χώρος, με τη σπάνια ομορφιά και τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματά τους.
- Να προωθηθεί η βιώσιμη ανάπτυξη σε αυτές τις περιοχές, με συντονισμένο τρόπο και με προοπτική χρόνου.
- Να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής όσων ζουν σε αυτές τις περιοχές, να περιοριστούν οι ανισότητες και να συγκρατηθεί ο πληθυσμός, ιδίως στα νησιά μας.
- Τελικά, θέτουμε ως στόχο να συμβάλουμε και με αυτόν τον τρόπο στην περιφερειακή, οικονομική και κοινωνική συνοχή στον τόπο μας.
Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ξεκαθάρισε ακόμη ότι το κείμενο του Ειδικού Πλαισίου για τον Παράκτιο Χώρο και τα Νησιά είναι πλήρως εναρμονισμένο με το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο και με τα άλλα Ειδικά Πλαίσια, που έχουν ήδη θεσμοθετηθεί.
Πρόσθεσε, τέλος, ότι «με τον ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό που προωθείται, η χώρα μας αποκτά νέες αναπτυξιακές προοπτικές και το φυσικό και πολιτιστικό μας περιβάλλον θωρακίζεται».
Το περιεχόμενο του Ειδικού Πλαισίου για τον Παράκτιο Χώρο και τα Νησιά
Το Ειδικό Πλαίσιο για τον Παράκτιο Χώρο και τα Νησιά αποτελείται από 4 κεφάλαια και 18 άρθρα. Τα σημαντικότερα σημεία του είναι τα εξής:
1ο κεφάλαιο. ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ.
Στο κεφάλαιο αυτό παρατίθενται αναλυτικά οι σκοποί του Ειδικού Πλαισίου, οι οποίοι συνοπτικά αναφέρθηκαν προηγουμένως. Επίσης, αναφέρονται συγκεκριμένοι ορισμοί, για να καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί και πού αναφέρεται το κείμενο.
Είναι πολύ σημαντικό ότι για πρώτη φορά ορίζεται ο παράκτιος χώρος ως ο μεταβλητός γεωμορφολογικός χώρος εκατέρωθεν της ακτογραμμής, δηλαδή με χερσαίο αλλά και με θαλάσσιο τμήμα. Προσδιορίζεται, επίσης, η έννοια της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Παράκτιου Χώρου, όπως προωθείται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP).
Τέλος, στο 1ο κεφάλαιο ορίζεται και το πεδίο εφαρμογής του Ειδικού Πλαισίου:
- Όσον αφορά το χερσαίο τμήμα του παράκτιου χώρου, κατ΄ αρχήν μέχρι και τα ακραία προς την ενδοχώρα διοικητικά όρια των αντίστοιχων παράκτιων ΟΤΑ της ηπειρωτικής χώρας και της Κρήτης, άλλως μέχρι υψόμετρο 600 μ., αν η εν λόγω ισοϋψής βρίσκεται εντός των διοικητικών ορίων των οικείων ΟΤΑ καθώς και στο σύνολο της έκτασης των νησιών (ανεξαρτήτως υψομέτρου).
- Όσον αφορά στο θαλάσσιο τμήμα, μέχρι το όριο των χωρικών υδάτων.
2ο κεφάλαιο. ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΧΩΡΟΥ.
Πρώτον. Παρουσιάζονται οι αρχές και οι προϋποθέσεις εφαρμογής της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης του Παράκτιου Χώρου και των Νησιών. Θεσπίζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είναι συνεπείς προς τις σχετικές Κοινοτικές και Μεσογειακές δεσμεύσεις της χώρας μας. Ορισμένες από αυτές είναι:
- Η προστασία του παράκτιου περιβάλλοντος και η διατήρηση της λειτουργικότητας και της ακεραιότητας των οικοσυστημάτων.
- Η αναγνώριση του μελλοντικού ενδεχόμενου κινδύνου από την κλιματική αλλαγή.
- Η προστασία των ακτών με οικολογικού χαρακτήρα μέτρα.
- Ο σεβασμός στην τοπική ιδιαιτερότητα και την ποικιλομορφία.
- Η συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων μερών (συμπεριλαμβανομένων οικονομικών και κοινωνικών εταίρων και εκπροσώπων των κατοίκων) στη διαδικασία διαχείρισης.
- Η εξασφάλιση ελεύθερης πρόσβασης για τους πολίτες στις παράκτιες εκτάσεις.
- Η βελτίωση του συντονισμού των δράσεων, σε θάλασσα και ξηρά, σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και
- Η ενίσχυση της χωρικής συνοχής και προσβασιμότητας των απομακρυσμένων παράκτιων κοινοτήτων.
Δεύτερον. Παρουσιάζονται οι Διαχειριστικές Κατευθύνσεις ανά τομέα οικονομικής δραστηριότητας. Οι κατευθύνσεις αυτές αποτελούν ένα από τα νέα στοιχεία στη χωροταξική νομοθεσία στην Ελλάδα.
Από τις γενικές κατευθύνσεις, ξεχωρίζουν δύο:
- Να επιδιώκεται η προστασία και με φειδώ χρήση των φυσικών πόρων, ιδίως των υδάτων και της παραγωγικής γης.
- Να τίθενται, κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, κατάλληλοι όροι για την ένταξη των κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων στο τοπίο.
Τίθενται, επίσης, κατευθύνσεις για τις επιμέρους οικονομικές δραστηριότητες:
- Για τις αγροτικές δραστηριότητες, στις οποίες πρέπει να χρησιμοποιούνται βιώσιμες πρακτικές και να συνοδεύονται από μέτρα που θα εξασφαλίζουν την πρόληψη της ρύπανσης.
- Για τη βιομηχανία και την ενέργεια, που δεν μπορούν να ασκούνται εις βάρος των παράκτιων οικοσυστημάτων και τοπίων και, βέβαια, εφαρμόζονται και οι προβλέψεις του Χωροταξικού για τη βιομηχανία.
- Για την αλιεία και υδατοκαλλιέργεια, όπου πρέπει να προωθούνται οι πλέον βιώσιμες μέθοδοι και οι βέλτιστες πρακτικές.
- Για τον τουρισμό, τον αθλητισμό και τις δραστηριότητες αναψυχής, όπου εφαρμόζονται οι προβλέψεις του Χωροταξικού για τον Τουρισμό και προωθείται ο βιώσιμος παράκτιος τουρισμός.
- Για τα οδικά, λιμενικά και τα συναφή έργα υποδομής, η κατασκευή των οποίων πρέπει να γίνεται κατόπιν ευρύτερου σχεδιασμού, με αποφυγή διατάραξης ζωνών ιδιαίτερης ευαισθησίας κοντά στην ακτογραμμή.
- Για τη ναυτιλία, που πρέπει να μην βλάπτει τα παράκτια οικοσυστήματα, σύμφωνα και με τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις.
- Και για όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες, όπως αφαλάτωση νερού κλπ.
Σημειώνεται ότι μετά την παύση λειτουργίας αυτών των δραστηριοτήτων, επιβάλλονται μέτρα αποκατάστασης των οικείων χώρων.
Τρίτον. Ορίζονται οι Ζώνες Διαχείρισης του Παράκτιου Χώρου και των Νησιών. Στο Ειδικό Πλαίσιο προβλέπεται η διαφοροποίηση σε τρεις ζώνες πού καθεμιά τους διαθέτει χερσαίο και θαλάσσιο τμήμα και που προσδιορίζονται κατ’ αρχήν ανάλογα με την απόστασή τους από την ακτογραμμή. Οι ζώνες αυτές είναι οι εξής:
- Κρίσιμη Ζώνη: Πρόκειται για το πλέον ευαίσθητο περιβαλλοντικά κομμάτι του παράκτιου χώρου, το μέτωπο στο μεταίχμιο μεταξύ ξηράς και θάλασσας που παράλληλα δέχεται σημαντικές πιέσεις από ανθρώπινες δραστηριότητες. Το θαλάσσιο τμήμα εκτείνεται από την ακτογραμμή μέχρι την ισοβαθή των 10 μέτρων, οπωσδήποτε όμως με πλάτος μεγαλύτερο των 100 μέτρων από την ακτογραμμή. Το χερσαίο ξεκινά από την ακτογραμμή και εκτείνεται προς την ξηρά σε ζώνη πλάτους 100 μέτρων από την καθορισμένη γραμμή του αιγιαλού (ή το χειμέριο κύμα όπου αυτή δεν είναι καθορισμένη).
- Δυναμική Ζώνη: Το θαλάσσιο τμήμα ξεκινά από το όριο της Κρίσιμης Ζώνης και εκτείνεται μέχρι την ισοβαθή των 50 μέτρων. Σε κάθε περίπτωση το ακραίο προς την θάλασσα όριο της δεν μπορεί να απέχει λιγότερο των 200 μέτρων από την ακτογραμμή. Το χερσαίο τμήμα ξεκινά από το ακραίο προς την ξηρά όριο της Κρίσιμης Ζώνης και εκτείνεται κατ’ ελάχιστον σε ζώνη πλάτους 200 μέτρων από την καθορισμένη γραμμή του αιγιαλού (ή το χειμέριο κύμα όπου αυτή δεν είναι καθορισμένη).
- Υπόλοιπη Παράκτια Ζώνη: Το θαλάσσιο τμήμα της εκτείνεται από το εξώτερο προς τη θάλασσα όριο της Δυναμικής Ζώνης μέχρι το όριο των χωρικών υδάτων. Το χερσαίο τμήμα της εκτείνεται μέχρι και τα ακραία προς την ενδοχώρα διοικητικά όρια των αντίστοιχων παράκτιων ΟΤΑ ή μέχρι υψόμετρο 600 μ. αν η εν λόγω ισοϋψής βρίσκεται εντός των διοικητικών ορίων των οικείων Ο.Τ.Α. Το εύρος αυτής της ζώνης θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προσδιορισμού κατά περίπτωση, με βάση τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία.
Τέταρτον. Παρουσιάζονται οι Κατευθύνσεις Χωροταξικής Οργάνωσης ανά ζώνη διαχείρισης, γίνεται δηλαδή αναλυτική αναφορά στο ποιες δραστηριότητες επιτρέπονται σε κάθε ζώνη και ποιες όχι, στα πλαίσια της προσέγγισης της βιώσιμης ανάπτυξης και της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης.
Ειδικότερα για την Κρίσιμη Ζώνη, πού αποτελεί το πιο ευαίσθητο τμήμα του παράκτιου χώρου, προβλέπονται τα εξής:
- Στο θαλάσσιο τμήμα (ΚΘ) επιτρέπονται μόνο συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως η κολύμβηση, η αλιεία, η υδατοκαλλιέργεια, οι ερευνητικές εργασίες κλπ. Επιτρέπονται επίσης συγκεκριμένα έργα, όπως λιμενικές εγκαταστάσεις και ήπια τεχνικά έργα προστασίας των ακτών. Απαγορεύεται ή περιορίζεται στο ελάχιστο αναγκαίο η κίνηση ή αγκυροβόληση θαλάσσιων σκαφών σε ευαίσθητα οικοσυστήματα.
- Το χερσαίο τμήμα (ΚΧ) διακρίνεται στο ΚΧ1 (από την ακτογραμμή έως τα 50 μέτρα) και το ΚΧ2 (από τα 50 ως τα 100 μέτρα). Στο 1ο τμήμα, δεν επιτρέπεται καμία νέα κατασκευή (πλην ελάχιστων αναγκαίων ήπιων εξαιρέσεων κοινωφελούς χαρακτήρα, που θα βρείτε στο πλήρες κείμενο) και επίσης απαγορεύεται ή περιορίζεται στο ελάχιστο αναγκαίο η κίνηση και στάθμευση οχημάτων.
Στο 2ο τμήμα ΚΧ2 επιτρέπεται κάποια δόμηση, αλλά μόνον υπό συγκεκριμένους αυστηρούς όρους (χρήσεων, αποστάσεων, αρτιοτήτων, μεγεθών), λαμβάνοντας - βεβαίως - υπόψη και τα προβλεπόμενα από τα Ειδικά Πλαίσια πού έχουν ήδη προηγηθεί, και διασφαλίζοντας το δικαίωμα πρόσβασης για αναψυχή των πολιτών. Συγκεκριμένα, για τη δόμηση κτιρίων που προορίζονται για χρήση κατοικίας ή αναψυχής, ακολουθούνται οι ισχύουσες διατάξεις. Η ελάχιστη απόσταση (Ε) τοποθέτησης των κτισμάτων από την καθορισμένη γραμμή του αιγιαλού (ή το χειμέριο κύμα όπου αυτή δεν είναι καθορισμένη), με την επιφύλαξη όσων ειδικότερα προβλέπονται από το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό, ορίζεται σε συνάρτηση με το υψόμετρο του γηπέδου (Υ) από τη στάθμη της θάλασσας, ως εξής:
- Για Υ ίσο ή μεγαλύτερο των 10 μέτρων, Ε = 50 μέτρα.
- Για Υ < 10 μ., ισχύει: Ε = 50 + (10-Υ) Χ 5.
Ελάχιστο υψόμετρο εδάφους στο σημείο τοποθέτησης των κτιρίων ορίζονται τα 2 μέτρα.
Σε περίπτωση κρημνού, το κτίσμα κατασκευάζεται σε απόσταση τουλάχιστον 10 μέτρων από το χείλος του κρημνού. Ελάχιστη απόσταση τοποθέτησης των κτισμάτων από τυχόν παρακείμενες όχθες ποταμών ή λιμνών ορίζονται τα 50 μ από την παρόχθια ζώνη.
Σημειώνεται ότι στο τμήμα ΚΧ2 επιτρέπεται η κατασκευή δικτύων μεταφοράς ενέργειας (όπως το Ελληνικό Διασυνδεδεμένο Σύστημα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που προβλέπει την σύνδεση του συνόλου των κατοικημένων νησιών της χώρας με το δίκτυο μεταφοράς ενέργειας του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας, δηλαδή με το διασυνδεδεμένο δίκτυο της ΔΕΗ, τα οποία θα διατηρούν σε εφεδρεία και τις αυτόνομες μονάδες παραγωγής ενέργειάς τους, δικτύων μεταφοράς φυσικού αερίου), υπόγεια εφόσον είναι δυνατόν, βάσει σχεδιασμού, καθώς και των απαιτούμενων για την ορθή λειτουργία τους εγκαταστάσεων υπό την προϋπόθεση υλοποίησης τους με αυστηρούς όρους για την προστασία του περιβάλλοντος.
Τυχόν παλαιότερες αυστηρότερες ρυθμίσεις ως προς τις χρήσεις γης, τους όρους και τους περιορισμούς δόμησης, κατισχύουν των συγκεκριμένων ρυθμίσεων.
Αντίστοιχες είναι οι προβλέψεις και για τη Δυναμική Ζώνη. Στο χερσαίο τμήμα της:
- Σε περιοχές επέκτασης των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων και οικισμών προ του 1923 ή κάτω των 2.000 κατοίκων τα κτίρια των προβλεπομένων χρήσεων (οι οποίες οφείλουν να συνάδουν με τον χαρακτήρα της περιοχής) δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 60% της κάλυψης των οικοπέδων και τους τρεις ορόφους.
- Σε περιοχές εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων και ορίων οικισμών, μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδιασμού σε τοπικό επίπεδο (ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ), απαγορεύεται η δημιουργία ορισμένων χρήσεων (όπως νέων εγκαταστάσεων βιομηχανίας / βιοτεχνίας). Σε ό,τι αφορά στη δόμηση κύριων τουριστικών καταλυμάτων ακολουθούνται οι όροι και περιορισμοί που τίθενται από το Ειδικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό.
- Για τις λοιπές επιτρεπόμενες χρήσεις και μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδιασμού σε τοπικό επίπεδο (ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ), ο συντελεστής δόμησης ορίζεται σε 0,5, ενώ για τους λοιπούς όρους και περιορισμούς, ακολουθούνται ανά χρήση οι ισχύουσες διατάξεις.
Για το χερσαίο τμήμα της Υπόλοιπης Παράκτιας Ζώνης δεν τίθενται επιπλέον περιορισμοί σε σχέση με τα όσα ισχύουν ως σήμερα. Κατά τον σχεδιασμό του χώρου, θα πρέπει να γίνεται σφαιρική εκτίμηση και αντιμετώπιση των σωρευτικών επιπτώσεων των επιμέρους τομεακών πολιτικών, καθώς και έλεγχος των παραγόντων που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα το παράκτιο οικοσύστημα. Επιπλέον, ενθαρρύνεται -όπου αυτό είναι δυνατόν- η δημιουργία περισσοτέρων ελευθέρων και πρασίνων χώρων, η χρήση των αρχών της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής καθώς και η χρήση ανανεώσιμων κι εναλλακτικών πηγών ενέργειας, σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις του Ειδικού Πλαισίου για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και ως συμπληρωματικών μέσων υλοποίησης των στόχων του παρόντος Πλαισίου.
Ειδικότερα, για τη χωροθέτηση αιολικών μονάδων στο νησιωτικό και θαλάσσιο χώρο καθώς και στις ακατοίκητες νησίδες ισχύουν όσα περιλαμβάνονται στα σχετικά άρθρα (8 και 10) του Ειδικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ.
Παράλληλα, ορίζονται οι κανόνες ένταξης των αιολικών εγκαταστάσεων στο τοπίο που ορίζονται στο Παράρτημα IV του Ειδικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ.
Επίσης, επισημαίνεται ότι σύμφωνα με το Ειδικό Πλαίσιο του Τουρισμού, στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες τουριστικά περιοχές του παράκτιου χώρου (συμπεριλαμβανομένων και των μητροπολιτικών περιοχών) και στα νησιά, διακρίνεται ζώνη υψηλής ανταγωνιστικότητας διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων, η οποία εκτείνεται σε απόσταση 350 μ. από τον αιγιαλό.
Στη ζώνη αυτή που παρατηρείται υψηλός ανταγωνισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων όλων των ειδών, με άμεση ή έμμεση επίπτωση στον τουρισμό, δίδονται μεταξύ άλλων, κατευθύνσεις για τον περιορισμό της δημιουργίας νέων εγκαταστάσεων - χρήσεων μη συμβατών με την τουριστική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στις περιοχές που χαρακτηρίζονται ως ανεπτυγμένες τουριστικά. Ιδίως βιομηχανικές / βιοτεχνικές εγκαταστάσεις - με εξαίρεση αυτές που έχουν ανάγκη θαλασσίου μετώπου -, εγκαταστάσεις χονδρικού εμπορίου, εμπορικές εκθέσεις, κτίρια και γήπεδα αποθήκευσης, γραφεία, κτίρια περίθαλψης, πρατήρια καυσίμων.
Στις υπόλοιπες περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος η χωροθέτηση άλλων χρήσεων επιτρέπεται σε τμήματα τους που δεν παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον είτε μεμονωμένα είτε σε οργανωμένους υποδοχείς.
Πέμπτον. Δίνονται ειδικές κατευθύνσεις για τα νησιά και τις παράκτιες οικιστικές περιοχές. Συγκεκριμένα, πρώτα απ’ όλα για τα νησιά μας:
- Για την άρση της γεωγραφικής τους απομόνωσης, επιδιώκεται η βελτίωση της μεταφορικής τους σύνδεσης και η διεύρυνση της προσβασιμότητάς τους. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην επέκταση και τη βελτίωση της λειτουργικότητας των υφισταμένων υποδομών η ανάπτυξη των οποίων πρέπει να είναι ανάλογη με το μέγεθος και τη φέρουσα ικανότητα του κάθε νησιού.
- Για τη διατήρηση και ενίσχυση της παραγωγικής πολυμορφίας και τη συγκράτηση-αύξηση του μόνιμου πληθυσμού τους που αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξή τους, επιδιώκεται η διαφοροποίηση της οικονομικής τους βάσης και των προτύπων ανάπτυξής τους. Πρέπει να προωθηθούν εναλλακτικές μορφές νησιωτικής ανάπτυξης που θα στηρίζονται στην καινοτομία και στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, στην προβολή της νησιωτικής παράδοσης και των τοπικών προϊόντων καθώς και στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες.
- Για τη διατήρηση και ενίσχυση της ελκυστικότητας των νησιών και τη βελτίωση του επιπέδου ζωής σε αυτά, επιδιώκεται η διαφύλαξη της γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας, η αειφορική χρήση των φυσικών πόρων και ιδίως των υδάτων και η προστασία, διατήρηση και ανάδειξη της νησιωτικής φυσικής και πολιτιστικής/ αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του κάθε νησιού, απομακρύνοντας κατασκευές και έργα ξένα προς τη φυσιογνωμία τους.
Όσον αφορά τις παράκτιες οικιστικές περιοχές, ορίζονται τα εξής:
- Δίνονται κατευθύνσεις για την εναρμόνιση των ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ με τις προτάσεις του παρόντος πλαισίου, και ειδικότερα κατά την φάση των εντάξεων, επεκτάσεων ή αναθεωρήσεων.
- Ενθαρρύνεται η χρήση πολεοδομικών και οικοδομικών προτύπων που θα εξασφαλίζουν, μεταξύ άλλων, μειωμένη κατανάλωση ενέργειας και νερού, χρήση φιλικών προς το περιβάλλον υλικών και προστασία των οικοσυστημάτων.
- Επιδιώκεται, επίσης, ο περαιτέρω περιορισμός της εκτός σχεδίου δόμησης, ο περιορισμός της ανεξέλεγκτης διασποράς έργων και δραστηριοτήτων και ο έλεγχος της αυθαίρετης δόμησης.
Έκτον. Στο Ειδικό Πλαίσιο προσδιορίζονται οι Διαχειριστικές Χωρικές Ενότητες και οι Επιτροπές Διαχείρισης. Η εξειδίκευση των κατευθύνσεων για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιου Χώρου δεν μπορεί παρά να γίνει σε επίπεδο Περιφέρειας κι όπου χρειαστεί και τοπικά, ανά παράκτιο οικοσύστημα που θα αποτελεί διαχειριστική ενότητα, πέραν των στενών διοικητικών ορίων.
Στο Ειδικό Πλαίσιο προτείνεται να γίνει ο οριστικός προσδιορισμός των Διαχειριστικών Ενοτήτων στα πλαίσια της αναθεώρησης των Περιφερειακών Χωροταξικών Σχεδίων.
Μέχρι τότε, όπου κριθεί αναγκαίο (λόγω σημασίας χώρου, περιβαλλοντικών πιέσεων ή και διοικητικής ετοιμότητας), προβλέπεται η δυνατότητα σύστασης Προσωρινών Διαχειριστικών Ενοτήτων, πού θα έχουν κι έναν Πιλοτικό χαρακτήρα. Στις Προσωρινές Διαχειριστικές Ενότητες τις δράσεις θα συντονίζουν συμβουλευτικές Επιτροπές Διαχείρισης με ευθύνη του Γενικού Γραμματέα της αντίστοιχης Περιφέρειας.
Η κάθε Επιτροπή Διαχείρισης θα εισηγείται για την αντίστοιχη Διαχειριστική Ενότητα μέτρα και τρόπους εφαρμογής των όσων προβλέπονται στο Ειδικό Πλαίσιο.
3ο κεφάλαιο. ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ.
Παρουσιάζεται ένα Πρόγραμμα δράσης στο οποίο προτείνονται 11 δράσεις για την επόμενη 15ετία (2009 - 2024) που μπορούν να ενταχθούν στην 4η Προγραμματική Περίοδο στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη - ΕΠΠΕΡΑΑ» - Ε.Σ.Π.Α. 2007-2013, χωρίς να αποκλειστούν τυχόν άλλες χρηματοδοτικές πηγές.
Οι δράσεις αυτές αποτελούν κατά κύριο λόγο μελέτες, πού τα αποτελέσματά τους θα βοηθήσουν σε σημαντικό βαθμό την εφαρμογή του Πλαισίου αλλά και διαχειριστικές δράσεις ανά Διαχειριστική Ενότητα, καθώς και σύστημα παρακολούθησης της εφαρμογής σε εθνικό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρονται:
- Μελέτη για καταγραφή δεικτών βιώσιμης ανάπτυξης παράκτιων Νομών (& ΟΤΑ) της χώρας.
- Μελέτη για τον προσδιορισμό των πλέον ευάλωτων παράκτιων Περιοχών της ώρας.
- Εκπόνηση τριών πιλοτικών προγραμμάτων για Διαχείριση Παράκτιων Περιοχών σε 3 Περιφέρειες, εκ των οποίων οι 2 νησιωτικές.
- Αξιολόγηση και προσαρμογή των προδιαγραφών εκπόνησης / επικαιροποίησης των Περιφερειακών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (Π.Π.Χ.Σ.Α.Α.) προς τις κατευθύνσεις του παρόντος.
- Δημιουργία βασικών προτύπων πολεοδόμησης και δόμησης στις παράκτιες περιοχές.
- Συγκέντρωση, καταγραφή και κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τον παράκτιο χώρο και έκδοση σχετικού βοηθήματος.
- Διαχειριστικές δράσεις ανά Διαχειριστική Ενότητα σε εφαρμογή του Πλαισίου.
Σημειώνεται, επίσης, ότι προβλέπεται πως ο Γενικός Γραμματέας της κάθε Περιφέρειας συντονίζει τη συνεργασία των υπηρεσιών, που έχουν κατά τον νόμο αρμοδιότητα ελέγχου, μέσω των Επιτροπών Διαχείρισης, προκειμένου να εξασφαλίσουν από κοινού την εφαρμογή των στόχων και κατευθύνσεων του Πλαισίου. Έχει, επίσης, τη δυνατότητα επιβολής διοικητικών κυρώσεων και εισηγείται στον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. την επιβολή χρηματικών ποινών. Τα ποσά των εισπραττομένων χρηματικών ποινών θα μεταφέρονται στο Ειδικό Ταμείο Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων (Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ).
