Σήμερα πρόκειται να παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το έγγραφο στο οποίο η Κομισιόν παρουσιάζει αναλυτικά την πρόταση της Ευρώπης στο πλαίσιο της δράσης κατά των κλιματικών αλλαγών, τρεις μήνες πριν τη Σύνοδο για τις Κλιματικές Αλλαγές του ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη.
Στο 33σέλιδο ανακοινωθέν της Κομισιόν, σύμφωνα με τις πηγές της ιταλικής εφημερίδας La Stampa, η Κομισιόν υπογραμμίζει ότι «ήρθε η στιγμή να λύσουμε το γόρδιο δεσμό παρουσιάζοντας ένα σχέδιο χρηματοδότησης των μέτρων κατά των κλιματικών αλλαγών, τα οποία θα μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες επιτυχούς έκβασης της συνόδου COP15 το Δεκέμβριο».
Οι εμπειρογνώμονες της Κομισιόν προτείνουν τη σταδιακή εκταμίευση κονδυλίων, τα οποία θα ανέλθουν στα 100 δισ. ευρώ έως το 2020. Στο σχέδιο διευκρινίζεται ότι η χρηματοδότηση θα προέλθει από «ταμειακές ροές και όχι από απευθείας δαπάνες από την πλευρά των κρατικών αρχών».
Το όραμα της Κομισιόν είναι οι πόροι για την επίτευξη του στόχου να προέλθουν από τρεις κατηγορίες πηγών: την επιβολή προμηθειών στα κρατικά και ιδιωτικά ομόλογα και μετοχές στα κράτη-μέλη, τις προμήθειες επί των πωλήσεων ποσοστώσεων CO2 στην αγορά εκπομπών και την παγκόσμια διακίνηση δημόσιου χρήματος.
Βασικό πυλώνα της στρατηγικής της η Κομισιόν θεωρεί τις ιδιωτικές επενδύσεις λόγω τάξης μεγέθους. Η αντιμετώπιση της απειλής των κλιματικών αλλαγών χρειάζεται ένα σταθερό πρόγραμμα κατασκευής των απαραίτητων υποδομών στους πλουσιότερους συμβαλλόμενους και –ακόμη περισσότερο– στα αναπτυσσόμενα κράτη.
Ζωτικής σημασίας θα είναι, επίσης, ο ρόλος της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών CO2, από την οποία η Κομισιόν ευελπιστεί να χρηματοδοτήσει μέρος του σχεδίου της. Με την παγίωση του στόχου μείωσης των εκπομπών κατά 30%, οι Βρυξέλλες πιστεύουν ότι η αγορά άνθρακα μπορεί να αποφέρει έως και 38 δισ. ευρώ ετησίως.
Ωστόσο, το κρίσιμο ερώτημα –ποιος θα αναλάβει να πληρώσει το λογαριασμό– παραμένει αναπάντητο, ιδίως εν μέσω της διεθνούς ύφεσης. Το Συμβούλιο έχει καταλήξει σε δύο βασικά κριτήρια με βάσει τα οποία θα υπολογιστεί το ποσοστό συμμετοχής κάθε χώρας: η ποσότητα των αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπονται και η ικανότητα αποπληρωμής.
Σύμφωνα με τις παρούσες ενδείξεις, η τελική λύση θα είναι ένας συνδυασμός μεταξύ δύο κριτηρίων, τα οποία θα φαίνεται ότι θα εφαρμοστούν ταυτόχρονα έως την πρώτη έκθεση προόδου το 2013, οπότε θα τεθεί η ισχύ η συμφωνία της Κοπεγχάγης.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, πάντως, το διάστημα 2011-12 οι παγκόσμιες δαπάνες για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου και οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις στη ζήτηση και την προσφορά ενέργειας θα κυμανθούν μεταξύ 4 και 7 δισ. ευρώ, ενώ τον επόμενο χρόνο, το μέγεθος αυτό αναμένεται να αυξηθεί στα 10 δισ. ευρώ.
Ο λογαριασμός που θα κληθεί να πληρώσει η Ευρώπη θα ανέλθει στα 1,1 δισ. ευρώ εφόσον ισχύσει το σύστημα της ποσότητας των εκπομπών και στα 3,26 δισ. ευρώ εάν προσμετρηθεί η ικανότητα αποπληρωμής. Σύμφωνα, πάντως, με τις σημερινές εκτιμήσεις, το τελικό σχέδιο θα διαμορφωθεί κάπου ανάμεσα.
Αυτό που μένει να δούμε, καταλήγει η ιταλική εφημερίδα, είναι εάν τα συμβαλλόμενα μέρη της συμφωνίας για τις κλιματικές αλλαγές θα παραμείνουν αμετακίνητα στην αποφασιστική τους θέση να κάνουν θυσίες για το καλό του πλανήτη.
