Εάν χωρούσε η αλλαγή της τάσης του μάνατζμεντ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε μία μόνο λέξη, αυτή θα ήταν το «ταλέντο», σημειώνει το περιοδικό Economist.
Για τους επιχειρηματίες, πίσω από τη συγκεκριμένη λέξη κρύβεται η άποψη ότι η γνώση, και συγκεκριμένα οι «συνειδητοποιημένοι εργαζόμενοι», προσθέτουν αξία στην επιχείρηση. Τα άτομα που διαθέτουν αυτή τη γνώση, όμως, βρίσκονται σε έλλειψη.
Κάποτε ένας διευθύνων σύμβουλος είχε πει ότι δεν υπάρχει αρκετό ταλέντο για να υποστηρίξει τη στρατηγική της εταιρείας, καθώς ούτε το τμήμα ανθρωπίνου δυναμικού διαθέτει αρκετό ταλέντο για να προσλάβει τα στελέχη που χρειάζεται η επιχείρηση.
Η ανάγκη αυτή έχει μεταβάλει την ισορροπία στη διαδικασία των προσλήψεων. Το πάνω χέρι πλέον δεν το έχουν πλέον οι επιχειρήσεις, αλλά τα «ταλέντα», τα οποία δεν χαρακτηρίζονται ούτε από υπομονή ούτε από αφοσίωση.
Στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν ταλαντούχα στελέχη, οι εταιρείες καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες επανασχεδιάζοντας τις διαδικτυακές τους τοποθεσίες και ,σε αρκετές περιπτώσεις, αναδιαρθρώνοντας τα τμήματα προσωπικού.
Επιπλέον, έχουν αλλάξει τον τρόπο που προσεγγίζουν διάφορα θέματα, όπως η διακυβέρνηση και η περιβαλλοντική ευθύνη, διότι ξέρουν ότι τα ταλαντούχα στελέχη αναζητούν εργοδότες που χαρακτηρίζονται από ηθική και υπευθυνότητα.
Ολοένα περισσότεροι ταλαντούχοι επαγγελματίες προτιμούν να εργάζονται σε εκείνο το εργασιακό περιβάλλον όπου αισθάνονται ικανοποίηση για το αντικείμενο της εργασίας τους. Οι νέοι ταλαντούχοι εργαζόμενοι δίνουν περισσότερη έμφαση στο «τι συμβαίνει γύρω τους» σε σύγκριση με τους προγόνους τους που προσλαμβάνονταν για τα μπράτσα παρά για το μυαλό τους.
Είναι πολύ δύσκολο για τις σύγχρονες επιχειρήσεις να ξεγελάσουν τους υπαλλήλους τους και να παρουσιάσουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά κάνουν. Και στις περιπτώσεις που το καταφέρουν –βλέπε Enron και WorldCom– προσπαθούν σκληρά για να πετύχουν κάτι που δεν κρατάει πολύ, καταλήγει το βρετανικό περιοδικό.
