ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΜΟ των προτεραιοτήτων της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, ώστε να αποδεσμευθεί κατά το δυνατόν από τα ρυπογόνα καύσιμα και να συμβάλλει στην εξοικονόμηση ενέργειας και πόρων, προτείνει ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών, ενόψει κατάρτισης της πρώτης έκθεσης για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας.
Ως γνωστόν, το αρχικό κείμενο της έκθεσης, το οποίο παρουσίασε πέρυσι το Συμβούλιο Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, και το οποίο επρόκειτο να συμπληρωθεί από ένα δεύτερο μέρος, αποσύρθηκε από τον πρόεδρο του Συμβουλίου, λόγω ραγδαίων ανατιμήσεων στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που επιβάλουν νέες παραδοχές για τη σύνταξη των σεναρίων. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι το κείμενο της έκθεσης, δέχτηκε έντονη κριτική για το επίπεδό του.
Εν όψει σύνταξης της νέας έκθεσης, ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών, καταθέτει τις δικές του προτάσεις για το μείγμα της ενεργειακής πολιτικής που θα πρέπει να εφαρμοστεί στο μέλλον. Αυτή, σύμφωνα με το ΣΕΦ, θα πρέπει να στηρίζεται στο τρίπτυχο:
* ο περιορισμός της ενεργειακής σπατάλης και εξοικονόμηση ενέργειας
* αποκεντρωμένη παραγωγή ηλεκτρισμού από ΑΠΕ
* περιορισμός της χρήσης στερεών καυσίμων.
Ειδικότερα ο ΣΕΦ υποστηρίζει ότι:
«το ενεργειακό μοντέλο που στήριξε την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη για σχεδόν πέντε δεκαετίες, αποδεικνύεται σήμερα εξόχως συγκεντρωτικό, άκαμπτο, αναποτελεσματικό, σπάταλο, καταστροφικό για το περιβάλλον και ανίκανο να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις των καιρών.
Ενεργειακοί, περιβαλλοντικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί λόγοι επιβάλλουν την ανατροπή και αντιστροφή αυτής της κατάστασης. Ο επανακαθορισμός των προτεραιοτήτων, θα πρέπει να στοχεύει στα εξής:
* Έμφαση στον περιορισμό της ενεργειακής σπατάλης. Η εξοικονόμηση και η ορθολογική χρήση της ενέργειας (πρωτίστως στον ενεργοβόρο κτιριακό τομέα) θα πρέπει να αποτελέσουν την πρώτη προτεραιότητα ενός νέου ενεργειακού σχεδιασμού που θα θέτει στόχους και χρονοδιαγράμματα, περιορίζοντας την ενεργειακή σπατάλη.
* Η αποκεντρωμένη παραγωγή και η ουσιαστική προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) θα πρέπει να αποτελούν εθνικό στόχο ύψιστης σημασίας, αφού παρέχουν ενεργειακή επάρκεια και ανεξαρτησία με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος.
* Ο ενεργειακός σχεδιασμός θα πρέπει να στοχεύει στη σταδιακή απεξάρτηση από το λιγνίτη και το πετρέλαιο και να αποκλείσει την εισαγωγή του ρυπογόνου λιθάνθρακα και φυσικά της επικίνδυνης πυρηνικής ενέργειας.
Η διείσδυση του φυσικού αερίου θα πρέπει να σχεδιάζεται στη βάση της μέγιστης αποδοτικότητας. Στην κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει οι νέες μονάδες να είναι πρωτίστως μονάδες συμπαραγωγής και όχι απλώς μονάδες ηλεκτροπαραγωγής.
Μείωση εκπομπών
Ακρογωνιαίος λίθος ενός μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού θα πρέπει να είναι οι πρόσφατες πολιτικές αποφάσεις σε κοινοτικό επίπεδο για μείωση των εκπομπών και προώθηση της εξοικονόμησης και των ΑΠΕ (στόχος 20-20-20).
Οι αποφάσεις αυτές είναι δεσμευτικές για τη χώρα μας και είναι, μεταξύ άλλων, επιβαλλόμενες από τη κοινή λογική αν θέλουμε να αποτρέψουμε, εν μέρει έστω, τις καταστροφικές κλιματικές αλλαγές.
Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της 7-8 Μαρτίου 2007, επιτάσσουν το λεγόμενο στόχο 20-20-20. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ως το 2020, θα πρέπει οι ευρωπαϊκές χώρες να μειώσουν τις εκπομπές CO2 από τον ενεργειακό τομέα κατά τουλάχιστον 20%, να εξοικονομήσουν 20% της συνολικά καταναλισκόμενης ενέργειας και να εντάξουν τις ΑΠΕ κατά 20% στο ενεργειακό τους ισοζύγιο.
Στις 23-1-2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε ένα σχέδιο Οδηγίας για τις ΑΠΕ που εξειδικεύει ορισμένους από τους στόχους αυτούς. Αν και το σχέδιο αυτό δεν αποτελεί ακόμη οριστική δέσμευση για τα κράτη-μέλη, λίγα πράγματα εκτιμάται ότι θα αλλάξουν επί της ουσίας. Για την Ελλάδα, οι νέες δεσμεύσεις μεταφράζονται στα εξής:
* Σε ό,τι αφορά στην κατανομή δικαιωμάτων εκπομπών, από το 2013 θα δοθεί έμφαση στη δημοπράτηση. Ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής δεν παίρνει κανένα δικαίωμα δωρεάν. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η ΔΕΗ και οι λοιποί ηλεκτροπαραγωγοί που κάνουν χρήση ρυπογόνων ορυκτών καυσίμων θα πρέπει να πληρώνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα λειτουργίας.
* ΑΠΕ: 18% της τελικής κατανάλωσης ενέργειας υποχρεωτικά μέχρι το 2020.
* Υποχρεωτικός στόχος 10% μέχρι το 2020 για βιοκαύσιμα.
* Εξοικονόμηση ενέργειας 20% μέχρι το 2020.
Κανένα σχέδιο μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού δεν μπορεί να αγνοήσει τα παραπάνω, γιατί υπάρχουν πλέον σημαντικές οικονομικές κυρώσεις.
Χρειαζόμαστε επιτέλους ένα μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό που δεν θα υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενεών, αλλά θα ανοίγει το δρόμο στην εποχή της καθαρής ενέργειας, στην εποχή της ηλιακής οικονομίας.
