Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Αγγελόπουλου
[email protected]
Τρεις βασικές αλλαγές για να υπάρξουν πρόσθετα κίνητρα, ώστε να στηριχθεί η Επαγγελματική Ασφάλιση και να βελτιωθούν οι επενδύσεις των Ταμείων που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα, προγραμματίζει να προωθήσει με ειδική νομοθετική ρύθμιση, μέχρι το καλοκαίρι, το υπουργείο Εργασίας.
Οι αλλαγές θα έχουν ως κεντρική στόχευση να αυξηθούν οι επενδύσεις των κεφαλαίων που έχουν στη διάθεσή τους τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ). Κίνητρα που θα επεκτείνονται και στο πεδίο της φορολόγησης, αλλά και της επιλογής ασφάλισης από την πλευρά του εργαζόμενου, ώστε τα ΤΕΑ να αποκτήσουν συγκριτικό πλεονέκτημα, για να ισχυροποιηθεί περισσότερο ο 2ος πυλώνας ασφάλισης.
Τα παραδείγματα που έχει στη διάθεσή της η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας είναι πολλά και δείχνουν ότι η απαρχαιωμένη νομοθεσία λειτουργεί ως τροχοπέδη ώστε να επιταχυνθούν και να γίνουν πιο αποδοτικές οι επενδύσεις.
Καλύτερη απόδοση
Ξεχωριστή σημασία στον διάλογο που θα ξεκινήσει ανάμεσα στο υπουργείο Εργασίας και σε εκπροσώπους των ΤΕΑ τις επόμενες ημέρες είναι το πεδίο της καλύτερης απόδοσης που θα μπορεί να έχει το κεφάλαιο που θα επενδύεται από ένα Ταμείο στην ελληνική οικονομία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, βάσει νόμου, μόνο το 5% του κεφαλαίου μπορεί να αξιοποιηθεί, από κάποιο ΤΕΑ, που θέλει να επενδύσει σε ΣΔΙΤ, σε μη ρυθμιζόμενες αγορές. Είναι προφανές ότι αν το ποσοστό αυτό ανέβει στο 10% ή και περισσότερο, θα δοθεί κίνητρο για μια τέτοια επένδυση, που έχει και πολύ υψηλό ποσοστό απόδοσης, εάν πετύχει.
Στο υπουργείο Εργασίας εκτιμούν ότι οι όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις θα πρέπει να έχουν γίνει μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Το παράδειγμα του ΤΕΑ από τον Καναδά, που επένδυσε κεφάλαια στο «Ελ. Βενιζέλος», είναι χαρακτηριστικό. Εάν ήθελε ένα ελληνικό ΤΕΑ να επενδύσει στην ίδια εταιρεία στην Ελλάδα, ή δεν θα μπορούσε ή, αν το κατάφερνε, θα ήταν πολύ μικρό το ποσοστό της συμμετοχής, γεγονός που θα καθιστούσε προβληματική την ίδια την επένδυση. Για να αλλάξει αυτό θα πρέπει να γίνουν άμεσα νομοθετικές παρεμβάσεις και προς αυτή την κατεύθυνση έχει επιλέξει να κινηθεί η Σταδίου 29. Στο σκέλος της δημιουργίας κινήτρων για να γίνεται η ανάλογη επιλογή από εργαζόμενους που θα επιθυμούν να ενταχθούν στο ΤΕΑ του κλάδου τους, εξετάζεται το ενδεχόμενο να υπάρχει μεγαλύτερη απόδοση στο θετικό σενάριο.
Διαφορετικά, ο εργαζόμενος θα μπορεί αν διαφωνεί να παίρνει τα ποσά ασφάλισης πίσω, χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσαύξηση. Έτσι, θα λειτουργεί αποτρεπτικά να απομακρυνθεί ο εργαζόμενος από το ΤΕΑ και το αντίθετο, θα υπάρχει σημαντικό κίνητρο να συνεχίσει να επενδύει την ασφάλισή του εντός ενός τέτοιου Ταμείου.
Φορολογικά κίνητρα
Στο σκέλος των φορολογικών κινήτρων, θα εξεταστεί πώς θα κινηθεί η Πολιτεία σε σχέση με τις εφάπαξ συνταξιοδοτικές παροχές, που τώρα δεν φορολογούνται. Η συζήτηση έχει ανοίξει, θα δοθεί χρόνος σε όλες τις πλευρές να υποβάλουν τις απόψεις τους και σε αυτό το σκέλος δεν αναμένονται εξελίξεις εντός του τρέχοντος έτους. Όμως έχει ξεκαθαριστεί από αρμόδιες πηγές του υπουργείου Εργασίας ότι δεν πρόκειται να γίνουν παρεμβάσεις στα εφάπαξ που χορηγεί ο 1ος πυλώνας Κοινωνικής Ασφάλισης, δηλαδή το ΕΤΑΕΠ, που πλέον έχει ενταχθεί στον ΕΦΚΑ.
Από την πλευρά των ΤΕΑ θεωρείται ζωτικής σημασίας το ζήτημα της φορολογίας. Μάλιστα, στις πρώτες επαφές που έγιναν με τον υφυπουργό Εργασίας, Πάνο Τσακλόγλου, όταν πριν από μία εβδομάδα η ΕΛΕΤΕΑ πραγματοποίησε εκδήλωση για το μέλλον της Επαγγελματικής Ασφάλισης στην Ελλάδα, εκφράστηκε ανοιχτά η διαφωνία του κλάδου. Μια διαφωνία που επικεντρώνεται στο ενδεχόμενο να υπάρξει εναρμόνιση της φορολογίας ανάμεσα στον 2ο και στον 3ο πυλώνα ασφάλισης, δηλαδή ανάμεσα στα ΤΕΑ και στον τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης. Ειδικά για το σκέλος της φορολόγησης των εφάπαξ, ο κλάδος δεν εμφανίζεται απόλυτα αρνητικός.
Εκφράζεται όμως η άποψη ότι θα ήταν προτιμότερο το υπουργείο Εργασίας να θεσμοθετήσει κριτήρια για την επιλογή των φορολογούμενων ασφαλισμένων. Για παράδειγμα, ένα κριτήριο που θα ήταν αποδεκτό από τα ΤΕΑ είναι αυτό του χρόνου φορολόγησης. Δηλαδή, για κάποιον που μένει στο Ταμείο δέκα ή και περισσότερα έτη, θα μπορούσε το εφάπαξ που θα λάμβανε με τη λήξη του εργασιακού του βίου να είναι αφορολόγητο.
Όμως, για κάποιον εργαζόμενο με λιγότερα από δέκα έτη ασφάλισης που πιθανόν επιλέξει να πάρει το εφάπαξ ποσό που δικαιούται, θα μπορούσε να επιλεχθεί η λύση της φορολόγησής του.
Έτσι, θα υπήρχε το συγκεκριμένο μοντέλο ως αντικίνητρο για να αποχωρεί κάποιος πρόωρα από το ΤΕΑ και αντίθετα, ως κίνητρο για να παραμείνει περισσότερα έτη, αυξάνοντας τη συμμετοχή του στο Ταμείο, άρα και το κεφάλαιο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς επένδυση.
