Ξεχωριστά όρια χρέους για κάθε κράτος μέλος προτείνει στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του Συμφώνου Σταθερότητας που σκοπεύει να παρουσιάσει στα μέσα του 2022 ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πάολο Τζεντιλόνι. Εξηγεί ότι δεν μπορεί όλες οι οικονομίες της Ευρωζώνης να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, ενώ απορρίπτει την πρόταση του Κλάους Ρέγκλινγκ για αύξηση του ορίου του χρέους στο 100% του ΑΕΠ για όλα τα κράτη μέλη.
«Δεν μπορούμε να πακετάρουμε όλες τις χώρες μαζί. Οι διαφορές στο ύψος του χρέους είναι πολύ μεγάλες για κάτι
τέτοιο» τόνισε ο Τζεντιλόνι σε συνέντευξή του στη Franfkurter Allgemeine Zeitung, που έρχεται την ώρα που η πανδημιά έχει εκτινάξει τα επίπεδα του χρέους των περισσότερων κρατών μελών πολύ πάνω του 60%, ενώ γίνεται σαφές ότι και το 2022 θα είναι μία δύσκολη χρονιά που θα απαιτήσει αυξημένες δαπάνες.
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος ανέφερε ότι η μεταρρύθμισή που προτείνει θα θέσει μεμονωμένους στόχους για κάθε χώρα, προσθέτοντας ότι θα πρέπει επίσης να δωθούν πιο αποτελεσματικά εργαλεία στην Κομισιόν για την επιβολή των δημοσιονομικών κανόνων. Κληθείς να σχολιάσει την πρόταση του επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, τόνισε: «Αυτό απλώς δεν ανταποκρίνεται στην ιδέα μου για μια διαφοροποιημένη αντιμετώπιση για τα κράτη».
Η πρόταση του Νότου
Υπενθυμίζεται ότι ο Μάριο Ντράγκι και ο Εμμανουέλ Μακρόν επέλεξαν την παραμονή των Χριστουγέννων να δώσουν -με κοινή τους επιστολή -στη δημοσιότητα, το μανιφέστο τους για τη μεταρρύθμιση των κανόνων που διέπουν τη δημοσιονομική πολιτική των κρατών μελών. Τι λένε με δύο λόγια ο Πρόεδρος της Γαλλίας και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας; Παραδέχονται ότι αυτοί οι κανόνες « κατέπνιξαν την ανάπτυξη μέσω μη πρακτικών προσαρμογών του προϋπολογισμού » και τονίζουν ότι οι προκλήσεις των επόμενων ετών στην ΕΕ, απαιτούν νέους στόχους και νέα εργαλεία.
«Όπως δεν επιτρέψαμε στους κανόνες να εμποδίσουν την απάντησή μας στην πανδημία-γράφουν-, έτσι δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να κάνουμε όλες τις απαραίτητες κινήσεις τώρα».
Ο Ιταλός οικονομολόγος, Τζουζέπε Λιτούρι γράφει εύστοχα ότι οι δύο ηγέτες «αναγκάζονται να αναγνωρίσουν ότι για παράδειγμα, Πράσινη μετάβαση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με σαγιονάρες, με κουβάδες και φτυάρια. Οι επενδύσεις που απαιτούνται είναι τεράστιες και απαιτούν προσπάθεια, αλλά όχι με εργαλεία 20 ετών».
naftemporiki.gr
