Το 2006 καταγράφηκε μικρή αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, η οποία όμως θα πρέπει να θεωρηθεί σημαντική για μια οικονομία με ταχεία ανάπτυξη,
ενώ και για το πρώτο εξάμηνο του 2007 οι προβλέψεις δείχνουν περαιτέρω επιβράδυνση του πληθωρισμού, ενδεχομένως και κάτω από το 3%.
Τα παραπάνω αναφέρει μεταξύ άλλων το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην τριμηνιαία έκθεσή του για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Η συνεχής βελτίωση του οικονομικού κλίματος που έχει καταγραφεί από τις έρευνες οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ καθ’ όλη τη διάρκεια του 2006, αποτυπώνεται και στην εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών, ιδιαίτερα στην άνοδο του ΑΕΠ. Με την άνοδο του 2006 συμπληρώνεται μια περίοδος αδιατάρακτης ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας που διαρκεί ήδη δεκατρία χρόνια.
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι τα τελευταία δέκα χρόνια οι ρυθμοί ανόδου της Ελλάδας ήταν ταχύτεροι από τους αντίστοιχους της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν εισόδημα από 64% του μέσου όρου της ευρωζώνης, που ήταν το 1998, να φτάνει το 80% το 2006. Το 2007 και 2008 προβλέπεται ότι η ανάπτυξη θα συνεχισθεί με τους ίδιους ταχείς ρυθμούς, με κινητήρια δύναμη την εγχώρια ζήτηση, με ισχυρή ιδιωτική κατανάλωση και αυξημένες ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις.
Αναφορικά με τη δημοσιονομική εξυγίανση, επισημαίνεται ότι η επίτευξη των στόχων είναι ικανοποιητική και η εικόνα των δημοσιονομικών μεγεθών αισθητά βελτιωμένη. Ως σοβαρότερο επίτευγμα στον τομέα αυτό κρίνεται η μείωση του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης, ως ποσοστού του ΑΕΠ, κάτω από το όριο του 3%. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό - τονίζει το Ινστιτούτο- ότι η μείωση αυτή συνδυάστηκε με διατήρηση της αναπτυξιακής δυναμικής της οικονομίας και μείωση της ανεργίας.
Σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις, το ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι εμφανίζονται πιο διστακτικές στα μεγάλα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης, της αποτελεσματικότητας του κράτους της Δημόσιας Διοίκησης και της Παιδείας. Στους τομείς αυτούς, σύμφωνα με την έκθεση, «οι προσπάθειες είναι μέχρι στιγμής περιορισμένες, ενώ οι θετικές προτάσεις που εξαγγέλλονται, δεν προωθούνται με τους ρυθμούς που απαιτούνται. Η συναίνεση της κοινωνίας στις αλλαγές είναι απαραίτητη για την πραγματοποίησή τους και κατακτάται μόνο αν η ίδια η κοινωνία έχει πεισθεί ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι προς όφελος του συνόλου».
