Η Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 1987 έμεινε στην ιστορία των χρηματιστηρίων ως Μαύρη Δευτέρα, επειδή εκείνη την ημέρα ο δείκτης του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης καταβαραθρώθηκε κατά 508 μονάδες ή 22,6%. Το μεγαλύτερο ημερήσιο κραχ που γνώρισε η Wall Street. Oι επενδυτές έτρεξαν προς στην έξοδο την ίδια στιγμή, όμως η πόρτα εξόδου δεν ήταν αρκετά μεγάλη.
Έντεκα από τις 30 μετοχές του Dow Jones δεν εμφανίστηκαν καθόλου στο ταμπλό των συναλλαγών την πρώτη ώρα της διαπραγμάτευσης. Σοκ, εξανεμίστηκαν πάνω από 1 τρισ. δολάρια από τη χρηματιστηριακή αγορά.
Η υστερία εξαπλώθηκε σε όλα τα χρηματιστήρια. Ο βρετανικός δείκτης FTSE έχασε 25% σε 48 ώρες, σοβαροί αναλυτές και επιφανείς οικονομολόγοι έβλεπαν το φάντασμα του Μεγάλου Kραχ να επιστρέφει -εκείνον τον χορό απελπισίας από τη «Μαύρη Πέμπτη» (24 Οκτωβρίου 1929), κατά την οποία πωλήθηκαν περίπου 13 εκατ. μετοχές, στη «Μαύρη Δευτέρα» και τη «Μαύρη Τρίτη», κατά την οποία κινήθηκαν 16 εκατ. μετοχές και το χρηματιστήριο κατέρρευσε- και την ύφεση να ακολουθεί.
Διαψεύστηκαν, γιατί στη δεκαετία του ’80 η αμερικανική οικονομία αναπτυσσόταν, ενώ στη δεκαετία του ’20 συρρικνωνόταν. Διαψεύστηκαν, γιατί η Fed υπό τον Αλαν Γκρίνσπαν αναγκάστηκε να ρίξει στην αγορά λεφτά, μειώνοντας τα επιτόκια δραστικά.
Εκτός από τις διεθνείς εξελίξεις (ανησυχίες από την ένταση στον Περσικό) και τις υψηλές αποτιμήσεις των μετοχών, η νέα για εκείνη την εποχή τεχνολογία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη βουτιά, που καταλογίσθηκε σε πωλήσεις «ασφάλισης χαρτοφυλακίου» που βασίζονταν σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές με αλγόριθμους. Ενώ το σύστημα έπρεπε να προστατεύει τους κατόχους από μεγάλες απώλειες, πουλούσε αυτόματα, όταν έπεφταν οι δείκτες.
Σε λιγότερο από δύο έτη οι μετοχές είχαν επιστρέψει στα υψηλά της περιόδου πριν το κραχ. O S&P 500 πέρασε πάνω από το προηγούμενο ρεκόρ που σημείωσε στις 25 Αυγούστου 1987, στις 26 Ιουλίου 1989.
Ο πιο γνωστός χαμένος από εκείνη την «ζημιά» ήταν ο Τζορτζ Σόρος, ο οποίος είχε προβλέψει κραχ, αλλά είχε αστοχήσει στο γεωγραφικό πλάτος και μήκος. Το είχε τοποθετήσει στο Τόκιο.
