Ο υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης της Ισπανίας, Χοσέ Λουίθ Εσκριβά, επεσήμανε ότι απαιτείται μια πολιτιστική αλλαγή για να αυξηθεί το ποσοστό των ατόμων που εργάζονται μεταξύ 55 και 75 ετών. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ara, είπε: «Πρέπει να κάνουμε μια πολιτιστική αλλαγή στην Ισπανία. Στην Ευρώπη υπάρχει μια σαφής τάση ότι μεταξύ 55 και 70 ετών, τα άτομα ηλικίας 75 ετών εργάζονται όλο και περισσότερο. Το βλέπουμε στις διεθνείς τάσεις: σε αυτές τις ηλικίες, για λόγους δημογραφικής και ποιότητας ζωής, μπορείτε να εργαστείτε περισσότερο. Και η Ισπανία είναι μια ανωμαλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο: όχι μόνο δεν ακολουθούμε αυτήν την τάση, αλλά το ποσοστό των ατόμων άνω των 55 ετών που εργάζονται ενεργά μειώνεται. Νομίζω ότι υπάρχουν σαφώς στοιχεία που έχουν να κάνουν με κανονιστικές πτυχές. Για παράδειγμα, οι συλλογικές συμβάσεις είναι ένα στοιχείο. Νομίζω όμως ότι είναι ένα βασικά πολιτισμικό στοιχείο».
Οι δηλώσεις του υπουργού προκάλεσαν αμέσως κριτική. Ωστόσο, ο κ. Εσκριβά διευκρίνισε αργότερα στο Twitter ότι η Ισπανία έχει «κατάλληλη ηλικία συνταξιοδότησης, η οποία δεν χρειάζεται να τροποποιηθεί». Και πρόσθεσε: «Σε καμία περίπτωση δεν θέτω την ανάγκη να εργαστώ μέχρι την ηλικία των 75 ετών, όπως προτείνουν ορισμένοι, αλλά μάλλον να προωθήσω μέτρα που συμβάλλουν στην αλλαγή της νοοτροπίας των εταιρειών, ώστε να μην διώξουν τους εργαζόμενους από την αγορά εργασίας μετά τα 55 χρόνια, χάνοντας την εμπειρία τους ». Για τον λόγο αυτό, ο υπουργός θα περιορίσει τη συνταξιοδότηση που απαιτείται με εθελούσια αποχώρηση, θα αλλάξει τις ποινές για πρόωρη συνταξιοδότηση και θα βελτιώσει τα κίνητρα για όποιον θέλει να μπορεί να εργαστεί πέρα από τη νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης.
Νέος μηχανισμός διακρατικών ιδίων κεφαλαίων
Από την άλλη πλευρά, ο Εσκριβά ετοιμάζει έναν νέο μηχανισμό διακρατικών ιδίων κεφαλαίων για να μετριάσει την πίεση που θα θέσει στο σύστημα η αποχώρηση της μεγαλύτερης γενιάς. Αυτό θα αντικαταστήσει τον λεγόμενο συντελεστή βιωσιμότητας που εγκρίθηκε από το PP (σ.σ. Λαϊκό Κόμμα, Partido Popular), η έναρξη ισχύος του οποίου είχε αναβληθεί και ο οποίος μείωσε το αρχικό όφελος με βάση την αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Οι αποταμιεύσεις του υπολογίστηκαν σε περίπου 1% των δαπανών του ΑΕΠ έως το 2050. Και τώρα θα πρέπει να σχεδιάσει έναν άλλο για να το αντικαταστήσει. Τον Ιούλιο σημείωσε ότι το νέο μέσο θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια μικρή προσαρμογή ή να χρειαστεί να λειτουργήσει περισσότερο. Αλλά την επόμενη μέρα αποσύρθηκε λόγω της διαμάχης που δημιουργήθηκε. Ο Εσκριβά εισέρχεται ξανά σε ένα ολισθηρό έδαφος. Είναι απαραίτητο, σύμφωνα με τα στοιχεία, να ενθαρρυνθούν οι εργαζόμενοι να συνταξιοδοτηθούν αργότερα;
Οι συγκρίσεις με την Ευρώπη
Τα στοιχεία απασχόλησης της Eurostat υποστηρίζουν την ομιλία του υπουργού. Στην ομάδα μεταξύ 64 και 75 ετών, η Ισπανία απασχολεί τους μισούς από τους υπόλοιπους της Ένωσης. Ενώ στην ισπανική αγορά εργασίας το ποσοστό των ατόμων αυτών των ηλικιών που εξακολουθούν να έχουν δουλειά είναι 4,9%, στην ΕΕ ανέρχεται στο 9,5%. Η Γαλλία είναι ίδια με την Ισπανία. Στη Γερμανία είναι στο 13%. Στην Ιταλία, στο 8,9%. Στην Ιρλανδία και τη Σουηδία, στο 18%. Και στην Πορτογαλία στο 16%. Προκειμένου να βελτιωθούν αυτά τα στοιχεία, ο Εσκριβά πρότεινε να ενισχυθούν τα κίνητρα για συνταξιοδότηση πέραν της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης, τώρα στα 66 έτη: στο νομοσχέδιο που βρίσκεται υπό επεξεργασία στα Δικαστήρια, προτείνει αύξηση της σύνταξης κατά 4% ετησίως, επιλέξτε μια εφάπαξ πληρωμή αντ 'αυτού.
Και η Ισπανία φαίνεται επίσης χειρότερη όταν αναλύει την ομάδα μεταξύ 55 και 64 ετών. Το ποσοστό των ατόμων που απασχολούνται σε αυτήν την ηλικία έχει αυξηθεί στην ΕΕ κατά περίπου 15 ποσοστιαίες μονάδες σε μια δεκαετία, από περίπου 45% σε σχεδόν 60% το 2019 και το 2020. Με άλλα λόγια, έχει σημειωθεί πολύ σημαντική αύξηση. Στην Ισπανία έχει επίσης αυξηθεί πολύ, αλλά κάπως λιγότερο: περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες, από 44% σε 54%. Με άλλα λόγια, η βελτίωση καθυστερεί.
Εάν εξεταστούν οι χώρες του ΟΟΣΑ, το ποσοστό του εργατικού πληθυσμού ηλικίας 55 έως 64 ετών αυξήθηκε σε σχεδόν δύο δεκαετίες κατά περισσότερο από 17 ποσοστιαίες μονάδες, από 43,9% το 2000 σε 61,5% το 2018. Η αύξηση ήταν σημαντική στην Τσεχική Δημοκρατία, Γερμανία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία και Σλοβακία, με αυξήσεις άνω των 28 μονάδων. Σε χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία, οι Κάτω Χώρες ή η Σουηδία, τα ποσοστά απασχόλησης σε αυτές τις ηλικίες φτάνουν ή ξεπερνούν το 70%. Από την άλλη πλευρά, στη Γαλλία και την Ιταλία τοποθετούνται στο 54%, πανομοιότυπο ποσοστό με αυτό της Ισπανίας.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει στην έκθεση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισής της ότι μια αύξηση 10 ποσοστιαίων μονάδων στο ποσοστό απασχόλησης των ατόμων άνω των 54 ετών θα προκαλούσε μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,7% του ΑΕΠ το 2050, ποσό ισοδύναμο με αυτό που κοστίζει για την αναπροσαρμογή συντάξεων με τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Εν μέρει αυτή η εξοικονόμηση προέρχεται από τη μείωση των δαπανών, αλλά κυρίως αποδίδεται στην αύξηση του ΑΕΠ που θα συνεπαγόταν.
Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία μπορεί να είναι συζητήσιμα στο βαθμό που όσοι συνταξιοδοτούνται πρόωρα υφίστανται πολύ ισχυρές μειώσεις στις παροχές που μειώνουν την εκταμίευση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Δηλαδή, με την πρόωρη σύνταξη υπάρχει επίσης εξοικονόμηση για το συνταξιοδοτικό σύστημα.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από την El País
