Η Λούκα Τ. Κατσέλη στο βιβλίο της «Δίνες και Ευθύνες»( εκδόσεις Πατάκη) εξιστορεί τις εμπειρίες της από τη διαχείριση της χρηματοπιστωτικής κρίσης και εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον. Την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου, στο Ανοιχτό Θέατρο Ζωγράφου, θα παρουσιάσει και θα συζητήσει αυτά τα συμπεράσματα με ένα εκλεκτό πάνελ καλεσμένων αναδεικνύοντας τη σημασία τους για την αποφυγή μιας μελλοντικής χρηματοπιστωτικής κρίσης αλλά και της αποτελεσματικής διαχείρισης της υγειονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης .
Ήταν η χρηματοπιστωτική κρίση προβλέψιμη; Μπορούσε να είχε αποφευχθεί; Πόσο εφικτή ήταν η αναχαίτιση της επίθεσης των αγορών και η αποφυγή της ένταξής μας στο μνημόνιο; Αποτελούσαν οι πολιτικές λιτότητας και η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων μονόδρομο; Ποια είναι τα συμπεράσματα απο την πολιτική και οικονομική διαχείριση της χρηματοπιστωτικής κρίσης που μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα για την αντιμετώπιση άλλων κρίσεων όπως η υγειονομική και η κλιματική ; Ποιές είναι σήμερα για την Ελλάδα οι προτεραιότητες πολιτικής για την προαγωγή της ανθρώπινης ασφάλειας και ευημερίας ;
Στα βασανιστικά αυτά ερωτήματα η Λούκα Τ. Κατσέλη καταθέτει απαντήσεις ως ελάχιστη συμβολή στον αναγκαίο δημόσιο διάλογο.
Μέσα από την εξιστόρηση των προσωπικών εμπειριών της συγγραφέα προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Η αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας υπήρξε η κύρια αιτία της κρίσης. Η αναδιάρθρωσή της αποτελεί και σήμερα το μεγάλο ζητούμενο. Η υλοποίηση της Ατζέντας 2030, που υιοθετήθηκε το 2015 από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, μπορεί να αποτελέσει πυξίδα για μια μακρόπνοη, προοδευτική και βιώσιμη αναπτυξιακή στρατηγική εφόσον εξειδικευθεί και προσαρμοσθεί στα Ελληνικά δεδομένα. Σε μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να ενταχθούν πολιτικές προαγωγής της ανθρώπινης ασφάλειας και η εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την αποτελεσματική πρόληψη, διαχείριση και αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων αλλεπάλληλων κρίσεων.
Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να αφεθεί στον αυτόματο πιλότο των αγορών. Θεσμικές εμπλοκές, συγκρούσεις συμφερόντων και οργανωτικές αδυναμίες καθυστερούν ή ακυρώνουν την υλοποίηση απαραίτητων δημόσιων πολιτικών . Η συγκρότηση ενός αξιόπιστου, σύγχρονου και έξυπνου «επιχειρησιακού» κράτους, μακριά από κλειστά κυκλώματα πολιτικής επιρροής, που θα άρει τις εμπλοκές και θα υπηρετήσει με αποτελεσματικότητα, διαφάνεια και λογοδοσία το δημόσιο συμφέρον, αποτελεί προτεραιότητα. Η επιβολή προβληματικών πολιτικών επιλογών μέσω φόβου και καταστολής υπονομεύει τη δημοκρατία . Κι όταν η δημοκρατία απαξιώνεται, η δημοκρατία εκδικείται.
Τέλος , πέρα από θεσμούς και πολιτικές ,τη διαφορά την κάνουν άνθρωποι .
Το μεγάλο ζητούμενο στην Ελλάδα σήμερα είναι να υπάρξει όραμα και ελπίδα που θα κινητοποιήσει πολίτες να ασχοληθούν με τα κοινά , να βάλουν στην άκρη το άμεσο ατομικό τους συμφέρον και να τολμήσουν να προσφέρουν στον τόπο από διαφορετικά μετερίζια ,προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον για την σημερινή και τις επόμενες γενεές.
