Με την προσθήκη των Εισακτέων για το 2020, το Πάνθεον των μεγάλων προσωπικοτήτων της ιστορίας της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας περιλαμβάνει τώρα 34 θρυλικά ονόματα.
Οι θρύλοι της ναυτιλίας Στάθης Γ. Γουρδομιχάλης και Γιώργος Α. Παππαδάκης εισήχθησαν στο Πάνθεον της Ελληνικής Ναυτιλίας κατά την Τελετή Εισαγωγής που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 2021. Ανεβάζουν στους 34 τον αριθμό των μεγάλων προσωπικοτήτων στο Πάνθεον της ιστορίας της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας από την εποχή του ατμού.
Η ψηφοφορία για τους Εισακτέους πραγματοποιείται κάθε χρόνο και είναι ανοικτή σε μέλη της Ακαδημίας του Πανθέου της Ελληνικής Ναυτιλίας, που σήμερα αριθμεί περί τα 300 εξέχοντα μέλη από τη σημερινή ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα. Η ακεραιότητα της διαδικτυακής ψηφοφορίας και τα τελικά αποτελέσματα επιβλέπονται από τη διεθνή ελεγκτική εταιρία, Deloitte.
Στάθης Γ. Γουρδομιχάλης (1923-2006)
Ο Στάθης Γουρδομιχάλης ηγήθηκε της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) κατά τη διάρκεια ενός από τα πιο ταραχώδη κεφάλαια της σύγχρονης ναυτιλίας της Ελλάδας.
Ο Γουρδομιχάλης ήταν αρεστός για την προσωπική του γοητεία και θαυμάστηκε για μια πεισματική ακεραιότητα που ανέπτυξε στις προσωπικές του επιχειρηματικές συναλλαγές αλλά και στην υπηρεσία της χώρας του και του κλάδου του.
Αφού δραστηριοποιήθηκε στην Αντίσταση κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γουρδομιχάλης μετακόμισε στο Λονδίνο όπου η πρώιμη καριέρα του στη ναυτιλία πέρασε στα γραφεία του Angelo Lusi και του John C. Carras. Η δική του εφοπλιστική καριέρα ξεκίνησε το 1959 σε συνεργασία με την οικογένεια Βλασσόπουλου. Το 1969 ξεκίνησε μόνος του, ιδρύοντας την Gourdomichalis Maritime στον Πειραιά και την Gourdomichalis & Co (Chartering) στο Λονδίνο, προκειμένου να διευθύνει ένα στόλο φορτηγών χύδην και δεξαμενόπλοιων.
Μετακόμισε μόνιμα στην Ελλάδα το 1974 και τον επόμενο χρόνο εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΕΕ υπό τον Αντώνη Χανδρή. Η Gourdomichalis Maritime απέκτησε καλή φήμη για την ποιότητα και τη λειτουργία των πλοίων της, καθώς και για την επιχειρηματική της ηθική. Αλλά η κληρονομιά του ιδρυτή της πηγάζει περισσότερο από τον δημόσιο ρόλο του στα ναυτιλιακά φόρα.
Το όραμά του ήταν να μεγιστοποιήσει τη συμβολή της ναυτιλίας στην Ελλάδα και την οικονομία της, δημιουργώντας μια ανταγωνιστική ελληνική σημαία και μετατρέποντας τον Πειραιά σε ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό και ναυτιλιακό κέντρο, που πίστευε ότι είχε τη δυνατότητα να ανταγωνιστεί επάξια το Λονδίνο.
Ως πρόεδρος της ΕΕΕ από το 1984 έως το 1991 εκσυγχρόνισε την εσωτερική λειτουργία της Ένωσης, αλλά κληρονόμησε μια μακρά λίστα προβλημάτων που κυμαίνονταν από την κρίση της ναυτιλιακής αγοράς έως τις περιόδους κυβερνητικού ανταγωνισμού προς τη ναυτιλία. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, είχε να αντιμετωπίσει τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις και εννέα διαφορετικούς υπουργούς ναυτιλίας. Ωστόσο, αγωνίστηκε με επιτυχία για την προστασία του φορολογικού συστήματος του τονάζ της Ελλάδας και πίεσε για να εφοδιασθεί ο Πειραιάς με σύγχρονες τηλεπικοινωνίες, αν και αυτό δεν επιτεύχθηκε παρά αφού τελείωσε η θητεία του.
Γιώργος Α. Παππαδάκης (1938-1992)
Ο Γιώργος Παππαδάκης γεννήθηκε σε μια οικογένεια που έχει συνεισφέρει σημαντικά στην ελληνική και διεθνή ναυτιλία, αλλά η καριέρα του δυστυχώς διακόπηκε πρόωρα σε ηλικία 54 ετών.
Ο πατέρας Αντώνης Γ. Παππαδάκης (1900-1981) γεννήθηκε στην Κάσο αλλά η οικογένεια μετακόμισε στην Αίγυπτο όταν ήταν νέος. Αρχικά δούλεψε σε ναυτιλιακά πρακτορεία αλλά σύντομα αγόρασε τα πρώτα του πλοία, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση πλοιοκτησίας. Το 1938 η σύζυγός του Βιρτζίνια απέκτησε δίδυμους γιους, τον Γιώργο και τον Νίκυ.
Ο Γιώργος, συγκεκριμένα, φάνηκε ότι προοριζόταν για ναυτική καριέρα, καθώς είχε δείξει να γοητεύεται από τα πλοία από μικρή ηλικλια. Θα συνέχιζε να εκπληρώνει τα πρώτα του όνειρα να γίνει καπετάνιος πλοίου, αποκτώντας την ελληνική άδεια πλοιάρχου.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο οικογενειακός στόλος τέθηκε στη διάθεση της Στρατιωτικής Διοίκησης για να βοηθήσει τη συμμαχική πολεμική προσπάθεια. Ο Γιώργος κληρονόμησε μια βαθιά αίσθηση του καθήκοντος της ναυτιλίας σε περιόδους ανάγκης και αργότερα έγινε βασικό πρόσωπο στην αλληλεπίδραση της εμπορικής ναυτιλίας με το ΝΑΤΟ. Ήταν επίσης ένας ιδεαλιστής που ως νέος στη δεκαετία του 1950 υποστήριξε την κουβανική επανάσταση ενάντια στον δικτάτορα Μπατίστα.
Το 1961 τα δύο αδέλφια εντάχθηκαν στην A. G. Pappadakis στο Λονδίνο. Ενώ ο Νίκυ επικεντρώθηκε στην ναύλωση, ο Γιώργος επικεντρώθηκε στην τεχνική και λειτουργική πλευρά της επιχείρησης. Ο όμιλος αναδείχθηκε σε κορυφαίο εφοπλιστικό, παραγγέλνοντας δεξαμενόπλοια, φορτηγά χύδην και φορτηγά ore-bulk-oil. Αν και κατασκεύαζε πλοία σε πολλές χώρες, ανέπτυξε ιδιαίτερα ισχυρές σχέσεις με την Ιαπωνία. Εν τω μεταξύ, προσπάθησε να επισκευάσει πλοία όποτε αυτό ήταν πρακτικό στην Ελλάδα
Ο Γιώργος ακολούθησε στα χνάρια του πατέρα του στην κατασκευή πλοίων που προσέφεραν διαμονή στο πλήρωμα πολύ ανώτερη από τον κανόνα στη ναυτιλία εκείνη την εποχή. Εκτός από τις πολυάριθμες βελτιώσεις στον εξοπλισμό πλοήγησης και την καλή διαβίωση του πληρώματος, ήταν μπροστά από την εποχή του στέλνοντας αξιωματικούς της εταιρίας για εκπαίδευση σε μοντέλα πλοίων σε μια νέα εγκατάσταση δοκιμών δεξαμενών στην Ελβετία.
Μετά το θάνατο του Αντώνη Παππαδάκη το 1981, τα αδέλφια μετέφεραν την έδρα τους στην Ελλάδα, μετονομάζοντας την εταιρία σε Kassian Navigation. Ο Γιώργος συνέβαλε στην ανάπτυξη του λιμανιού της Κάσου αλλά συνέβαλε και στους εθνικούς πόρους, για παράδειγμα, δωρίζοντας ένα σκάφος έρευνας και διάσωσης στο Λιμενικό.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συμμετείχε στενά σε διάφορους φορείς και επιτροπές του κλάδου, συμπεριλαμβανομένου του νηογνώμονα Lloyd's Register. Εξελέγη δύο φορές στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών.
Με την προσθήκη του Στάθη Γ. Γουρδομιχάλη και του Γιώργου Α. Παππαδάκη, το Πάνθεον περιλαμβάνει πλέον 34 εξαιρετικές προσωπικότητες που βοήθησαν στη συγγραφή της σύγχρονης ελληνικής ναυτιλιακής ιστορίας. Το Πάνθεον της Ελληνικής Ναυτιλίας αποτίει φόρο τιμής στις ιστορικές ελληνικές προσωπικότητες της ναυτιλίας από το 2007.
