Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στη Γερμανία, την «ατμομηχανή» της ανάπτυξης, που φαινόταν να έχει σκουριάσει. Ωστόσο οι αρνητικές εκπλήξεις της Ευρωζώνης ήρθαν από το δεύτερο και τρίτο μεγαλύτερο μέλος της: Γαλλία και Ιταλία είδαν τις οικονομίες τους να συρρικνώνονται το τέταρτο τρίμηνο του 2019, ενώ συνολικά το μπλοκ απέφυγε μετά βίας την ύφεση. Τι πήγε τόσο στραβά;
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα το ΑΕΠ της Ευρωζώνης αναπτύχθηκε μόλις 0,1% σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο. Πρόκειται για τη χειρότερη επίδοση σε διάστημα σχεδόν επτά ετών, δηλαδή από τις αρχές του 2013. Σε αυτά τα δεδομένα θα πρέπει δε να προσθέσουμε το γεγονός ότι τον Ιανουάριο ο πληθωρισμός επιβραδύνθηκε στα χαμηλότερα επίπεδα τριμήνου.
Η Γαλλία είδε τους τελευταίους μήνες του 2019 την οικονομία της να συρρικνώνεται 0,1%- εξέλιξη, που συνιστά «χαστούκι» για την πολιτική της κυβέρνησης Μακρόν. Η Ιταλία ήρθε αντιμέτωπη με την πτώση του ΑΕΠ της κατά 0,3%. Η Γερμανία με βάση προκαταρκτικά στοιχεία που είχε δώσει στη δημοσιότητα παρουσίασε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Θα πρέπει ωστόσο να περιμένουμε και τα επίσημα δεδομένα για να δούμε εάν το Βερολίνο δικαιολογείται να αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει το δόγμα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και να αποφεύγει ένα γενναίο πρόγραμμα τόνωσης, περιοριζόμενο σε μικρές «πράσινες» ενέσεις.
Ενώ έρευνες των τελευταίων μηνών για τη μεταποιητική δραστηριότητα είχαν γεννήσει ελπίδες ότι τα χειρότερα μάλλον πέρασαν για τη νομισματική ένωση, η ανησυχία επιστρέφει και πάλι. Το εμπορικό ρίσκο είναι εκ νέου στο προσκήνιο, μετά τις πρόσφατες απειλές των ΗΠΑ για δασμούς στα αυτοκίνητα και όχι μόνο. Συνολικά δε η παγκόσμια οικονομία ανησυχεί για τις επιπτώσεις από την εξάπλωση του κοροναϊού, που «μολύνει» εμπόριο, μεταφορές και μεταποίηση με ταχύτατους ρυθμούς.
Οι γεωπολιτικές εντάσεις δεν λείπουν και καθώς βρίσκονται πολύ κοντά στη γειτονιά της ηπείρου διαδραματίζουν και αυτές το ρόλο τους. Και υπάρχει βεβαίως και κάτι ακόμη. Το Brexit. H μεταβατική περίοδος των 11 μηνών αποτρέπει τις άμεσες απότομες αναταράξεις. Αλλά το ερώτημα παραμένει: Μπορούν οι δύο πλευρές να καταλήξουν εγκαίρως σε μία εμπορική συμφωνία; Ένα no deal θα έπληττε και τους δύο.
Οι αναλυτές προειδοποιούν πως αυτή τη φορά η ΕΚΤ δεν μπορεί, παρά την εξαιρετικά χαλαρή νομισματική πολιτική της, να δώσει την πνοή που χρειάζεται η ανάπτυξη. Ο λόγος βρίσκεται πια στις κυβερνήσεις και αυτές είναι φανερό πως ακόμη δεν έχουν ανταποκριθεί στο βαθμό, που απαιτείται. Η δική τους αδυναμία για αλλαγή στο μείγμα πολιτικής είναι αυτή που προσγειώνει τους ρυθμούς της Ευρωζώνης σε χαμηλά επταετίας.
naftemporiki.gr
