Από την έντυπη έκδοση
Του Λάμπρου Καραγεώργου
[email protected]
Εφιαλτικά σενάρια που οδηγούν αντί στη μείωση στην αύξηση των αερίων ρύπων διοξειδίου του άνθρακος από τα πλοία αρχίζουν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας όσο οι πλοιοκτήτες και οι αναλυτές συνειδητοποιούν πόσο στενά είναι τελικά τα χρονικά περιθώρια που έχει θέσει ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) για τη μείωση των αερίων ρύπων του θερμοκηπίου για το 2030 και το 2050 και ενώ τα εναλλακτικά καύσιμα μηδενικού άνθρακα παραμένουν ακόμη στα σχέδια.
Οι στόχοι που αποφάσισε ο ΙΜΟ -κυρίως υπό την πίεση πολιτικών δυνάμεων που, σύμφωνα με κύκλους της πλοιοκτησίας, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με τη ναυτιλία- αρχίζουν και επιδρούν έντονα αρνητικά στα επενδυτικά σχέδια της διεθνούς ναυτιλιακής κοινότητας και στην πρόθεση της να προχωρήσει σε κινήσεις ανανέωσης του στόλου της, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ο κίνδυνος μη ικανοποιητικής αύξησης του στόλου και μη ομαλής εξυπηρέτησης του εμπορίου, ενώ ταυτόχρονα ο κλάδος οδηγείται στην αύξηση των αερίων ρύπων λόγω της υψηλότερης ταχύτητας που θα υποχρεωθούν να επιτυγχάνουν τα πλοία.
Η σύγχυση την οποία βιώνει ο ναυτιλιακός κλάδος έγινε ιδιαίτερα αισθητή στη διάρκεια της διεθνούς συνάντησης που οργάνωσε πριν από λίγες ημέρες στο Λονδίνο το Costas Grammenos Centre for Shipping, Trade and Finance.
Στη συνάντηση αυτή ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση Αντώνης Παπαδημητρίου ήταν από τους ομιλητές που έθεσε καθαρά τους έντονους προβληματισμούς των πλοιοκτητών και αναρωτήθηκε: «Ποιος θα επενδύσει σήμερα στα τέλη του 2019 για να παραλάβει ένα πλοίο το 2023 που μπορεί να καταστεί άνευ αντικειμένου μέχρι το 2030;».
Δεν πληρούν τους στόχους
Επίσης στην ίδια εκδήλωση ο Έλληνας εφοπλιστής Πήτερ Λιβανός, ο οποίος διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους LNG Carriers στόλους, μέσω της Gaslog, υπογράμμισε ότι τα νέα σύγχρονα LNG Carriers δεν είναι συμβατά με τους στόχους που έχει θέσει ο ΙΜΟ για μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων κατά 50% τουλάχιστον μέχρι το 2050. Τα εν λόγω πλοία κοστίζουν περίπου 200 εκατ. δολ. το ένα, αλλά δεν πληρούν τους στόχους του ΙΜΟ για το 2050, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ραγδαία ο επενδυτικός κίνδυνος όσον αφορά τις νέες παραγγελίες.
Το αρχικό σχέδιο
Σύμφωνα με την Αρχική Στρατηγική του ΙΜΟ, η παγκόσμια ναυτιλία θα πρέπει να μειώσει την ένταση εκπομπών άνθρακα από ορυκτά καύσιμα κατά τουλάχιστον 40% έως το 2030, καταβάλλοντας προσπάθειες για μείωση έως 70% μέχρι το 2050 σε σύγκριση με τις εκπομπές του 2008 και παράλληλα να μειώσει τις συνολικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου τουλάχιστον κατά 50% μέχρι το 2050 σε σύγκριση με τις εκπομπές του 2008.
Ανάγκη βιώσιμης λύσης
Στους προβληματισμούς κατά πόσο τα πλοία που θα ναυπηγούνται σήμερα θα ικανοποιούν αύριο τους στόχους του ΙΜΟ «παρεμβαίνει» και ο έγκυρος αναλυτής Μάρτιν Στοπφόρντ, ο οποίος επισημαίνει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να ζητείται από τους εφοπλιστές να κινηθούν από τα πλοία που σήμερα καίνε ντίζελ σε πλοία μηδενικού άνθρακα χωρίς την υποστήριξη της ρυθμιστικής αρχής. Πρέπει να υπάρξει μια επενδυτική διαδικασία και ο ΙΜΟ πρέπει να βρει έναν τρόπο να την καταστήσει βιώσιμη είπε μιλώντας στο TradeWinds.
Κατά τον κ. Στοπφόρντ, ο ΙΜΟ θα πρέπει να προσφέρει ένα πλαίσιο γι’ αυτή τη μετάβαση που θα δώσει στους πλοιοκτήτες την ασφάλεια να λάβουν επενδυτικές αποφάσεις που με τη σειρά τους θα ανανεώσουν τα βιβλία παραγγελιών των ναυπηγείων. Αν οι πλοιοκτήτες δεν έχουν κάποιο είδος διαβεβαίωσης ότι εάν παραγγείλουν ένα πλοίο θα μπορούν να το αποσβέσουν, δεν πρόκειται να προχωρήσουν την παραγγελία του, υπογράμμισε, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ανανέωση του παγκόσμιου στόλου, αλλά και το εμπόριο. Στην περίπτωση που οι νέες παραγγελίες πλοίων στα ναυπηγεία συνεχίσουν να μειώνονται λόγω ανησυχιών σχετικά με τη βιωσιμότητα των νεότευκτων πλοίων, τότε ο αριθμός των νέων πλοίων που θα πέφτουν στο νερό θα μειώνεται.
Εάν όμως υπάρχουν λιγότερα πλοία για να εξυπηρετούν μεγαλύτερες ανάγκες σε μία περίοδο οικονομικής ανάκαμψης, τότε η άνοδος της ταχύτητας των πλοίων και συνεπώς η αύξηση των εκπομπών άνθρακα είναι μονόδρομος. Θα έχουμε, προειδοποιεί ο Μάρτιν Στοπφόρντ, μια «τέλεια καταιγίδα» στη ναυτιλία. Αν ο ΙΜΟ δεν αντιληφθεί το πρόβλημα, θα οδηγηθούμε σε μία μεγάλη άνοδο των αερίων ρύπων του θερμοκηπίου.
