Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Το μεγάλο, διαχρονικό «αγκάθι» στις σχέσεις ΗΠΑ- Κίνας, πολύ πριν ο Ντόναλντ Τραμπ μπει στον Λευκό Οίκο και κηρύξει τον πόλεμο στον ασιατικό δράκο, ήταν το φθηνό γιουάν. Οι κυβερνήσεις των Μπαράκ Ομπάμα και Τζορτζ Μπους είχαν επανειλημμένα επικρίνει το Πεκίνο για σκόπιμη υποτίμηση νομίσματος, με στόχο να δίνει ώθηση στις εξαγωγές του και να κατακτά ολοένα και μεγαλύτερο πίτα της παγκόσμιας αγοράς. Απέφευγαν να βάλουν επισήμως την ταμπέλα της «χειραγώγησης», κάτι που τελικά έκανε ο σημερινός πρόεδρος, αλλά οι βολές ήταν διαρκείς. Θα μπορούσε λοιπόν μία νομισματική συμφωνία μεταξύ των δύο μεγάλων οικονομιών του πλανήτη να φέρει ουσιαστικές και ευρύτερες αλλαγές στις σχέσεις τους;
Την ώρα που ο Τραμπ ετοιμάζεται να συναντηθεί με τον αντιπρόεδρο της κινεζικής κυβέρνησης, Λίου Χε, οι πληροφορίες θέλουν τις δύο πλευρές να αναγνωρίζουν ότι μία ευρείας κλίμακας εμπορική συμφωνία είναι μάλλον πολύ μακριά. Οι Αμερικανοί ζητούν σημαντικές αλλαγές στο σύστημα κρατικών επιδοτήσεων και εγγυήσεις από το Πεκίνο ότι θα σταματήσει αυτό που οι ξένες επιχειρήσεις καταγγέλουν ως κλοπή τεχνολογίας και εκβιαστική μεταφορά των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας σε τοπικές εταιρείες. Η Κίνα δεν είναι σε καμία περίπτωση έτοιμη για κάτι τέτοιο. Ωστόσο και οι δύο έχουν συμφέρον να στείλουν το μήνυμα πως αποφεύγεται η κλιμάκωση. Έτσι φαίνεται να προσανατολίζονται σε μία επιμέρους συμφωνία, που θα εστιάζει στα νομισματικά και σε δευτερεύοντα ζητήματα όπως η αύξηση των εισαγωγών αμερικανικών αγροτικών προϊόντων στην Κίνα.
Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει η νομισματική συμφωνία; Οι ειδικοί προειδοποιούν να κρατήσουμε και εδώ μικρό καλάθι. Μία δραστική ανατροπή στη σχέση δολαρίου- γιουάν δεν είναι εφικτή στο σημερινό διεθνές περιβάλλον εξηγούν. Ακόμη και έτσι όμως η ταμπέλα της χειραγώγησης θα φύγει και το Πεκίνο θα αφήσει το νόμισμά του να ανατιμηθεί έως έναν βαθμό. Ελάχιστα έχουν γίνει έως τώρα γνωστά για τη δομή, που θα είχε μία τέτιοα συμφωνία, αλλά θεωρείται εν πολλοίς δεδομένο ότι θα περιλαμβάνει ρητή δέσμευση των δύο πλευρών πως θα αποφύγουν την σκόπιμη υποτίμηση με στόχο την απόκτηση αθέμιτου πλεονεκτήματος στο εμπόριο.
Είναι κάτι βεβαίως για το οποίο ήδη δεσμεύονται και οι δύο πλευρές ως μέλη του κλαμπ των 20 ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη (G20), χωρίς αυτό να σημαίνει πολλά στην πράξη. Ουάσιγκτον και Πεκίνο ποντάρουν περισσότερο στο κλίμα που θα δημιουργηθεί στις αγορές. Η Κίνα θέλει με κάθε τρόπο να αποφύγει την φυγή κεφαλαίων και ο Τραμπ να επικαλεστεί ακόμη μία «νίκη» στο δρόμο για τις εκλογές του 2020. Το εάν θα πάρουν αυτό που θέλουν εξαρτάται όχι μόνο από τον σχεδιασμό και τις σκληρές διαπραγματεύσεις των ειδικών των δύο οικονομιών τους, αλλά και από τις εναλλαγές στις διαθέσεις και τα συναισθήματα των δύο ηγετών. Αυτό το έχουν πια μάθει καλά οι επενδυτές.
