O αμερικανικός οίκος S&P αναμένεται να παρουσιάσει αύριο την ετυμηγορία του για δύο χώρες, που απασχολούν έντονα όλα τα τελευταία χρόνια την Ευρωζώνη. Η μία είναι βεβαίως η δική μας, που περιμένει εδώ και καιρό την αναβάθμιση και η άλλη το τρίτο μεγαλύτερο μέλος του ευρώ, η Ιταλία, που απειλείται με υποβάθμιση.
Η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας αναμένεται να αναβαθμιστεί κατά μία κλίμακα σε ΒΒ- από Β+, με τον S&P να επικαλείται μεταξύ άλλων και τα σχέδια για πρόωρη αποπληρωμή των ακριβών δανείων του ΔΝΤ. Αν και η χώρα μας απολαμβάνει ήδη ανάλογη αξιολόγηση από τον οίκο Fitch, η εξέλιξη θα είναι άκρως καλοδεχούμενη για τα ελληνικά ομόλογα, που το τελευταίο διάστημα βλέπουν την απόδοσή τους σταθερή κοντά στο 3,30%. Ακόμη και εάν η αγορά έχει εν πολλοίς προεξοφλήσει την αναβάθμιση, αυτή θα βοηθήσει σίγουρα τα σχέδια για επιστροφή στις αγορές με μία έκδοση επταετούς ομολόγου. Αυτή αναμένεται να έρθει μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Μαΐου.
Εν τω μεταξύ οι θετικές προσδοκίες έχουν περιορίσει και την ψαλίδα στις αποδόσεις ελληνικών και ιταλικών ομολόγων. Αυτή έως και τον περασμένο μήνα ήταν κοντά στις 100 μονάδες ή και υψηλότερη. Σήμερα έχει κλείσει, με την απόδοση του ιταλικού 10ετους στο 2,66%.
Η Ιταλία αυτή τη στιγμή είναι μολις δύο βαθμίδες πάνω από την κατηγορία των «σκουπιδιών» στην αξιολόγηση του S&P και με τις προοπτικές της να είναι αρνητικές. Σύμφωνα με το Reuters η υποβάθμιση θα έρθει αύριο, εν μέσω ραγδαίας επιδείνωσης των προοπτικών ανάπτυξης της ιταλικής οικονομίας και φόβων για σημαντική αύξηση του ελλείμματος, αλλά στον απόηχο των στοιχείων που έδειξαν ότι το δημόσιο χρέος της πέρυσι αντί να μειωθεί, αυξήθηκε περαιτέρω.
Αυτό που πρωτίστως βέβαια ανησυχεί ειδικούς και τις αγορές είναι η απουσία ενός συγκρατημένου σχεδίου από την κυβέρνηση Λέγκας και Κινήματος Πέντε Αστέρων, που αρκούνται να λένε «όχι» στη λιτότητα, χωρίς όμως να παρουσιάζουν μία εναλλακτική. Ολοένα και περισσότεροι συμφωνούν ότι αυτή δεν είναι η κατάλληλη ώρα για μεγάλες περικοπές στις δαπάνες και αυξήσεις φόρων. Η συνταγή δεν λειτουργεί σε περιβάλλον ύφεσης. Ωστόσο όταν δεν την ακολουθείς, απαιτούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Στην περίπτωση της Ιταλίας θεωρούνται απολύτως αναγκαίες για την τόνωση της διαχρονικά χαμηλής παραγωγικότητας. Βήματα δεν έχουν γίνει ούτε στην επίσπευση των ιδιωτικοποίησεων, για την οποία ο Ματέο Σαλβίνι έχει επανειλημμένα δεσμευθεί.
naftemporiki.gr
