Τον περασμένο Οκτώβριο οι τιμές του πετρελαίου κινούνταν σε υψηλά 4,5 ετών και δύο μήνες αργότερα είχαν βυθιστεί 40% χαμηλότερα. Κάλυψαν μεγάλο μέρος του χαμένου εδάφους μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2019 και αυτό που προκαλεί περισσότερο εντύπωση είναι το γεγονός ότι η επιτυχία αυτή ήρθε μέσα σε ένα περιβάλλον σεναρίων για ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας και ισχυρού δολαρίου.
Τα εμπορεύματα τείνουν να ακολουθούν αντίθετη πορεία από το αμερικανικό νόμισμα, στο οποίο και αποτιμώνται. Ωστόσο φέτος οι κανόνες της αγοράς δεν βρίσκουν εύκολα ισχύ. Θα περίμενε για παράδειγμα κανείς, την ώρα που οι επενδυτές τρέχουν στο καταφύγιο των κρατικών ομολόγων και σε μικρότερο βαθμό στο χρυσό, οι μετοχές να καταγράφουν απώλειες. Κι όμως το πρώτο τρίμηνο είχε πολλούς νικητές και ελάχιστους ηττημένους, με πιο σημαντικό ίσως το ευρώ. Και έναν μεγάλο βασιλιά, το πετρέλαιο.
Την καλύτερη, όμως, με διαφορά επίδοση κατέγραψε το πετρέλαιο. Και τούτο γιατί παρά την απότομη επιβράδυνση των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη, αλλά και τη στροφή σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η «δίψα» για ορυκτά καύσιμα δεν έχει ακόμη σβήσει. Η παγκόσμια ζήτηση αυξάνεται συνεχώς. Με ολοένα και βραδύτερους ρυθμούς, αλλά πάντως αυξάνεται. Και τούτο δεν πρόκειται να αλλάξει έως περίπου και το 2040, όταν προβλέπεται να φτάσει στο απόγειό της.
Όσο η τάση της κατανάλωσης είναι αυξητική, ο ΟΠΕΚ και οι σύμμαχοί του θα μπορούν έως έναν βαθμό να ελέγχουν το παιχνίδι της αγοράς μειώνοντας την προσφορά τους. Αφαιρώντας 1,2 εκατ. βαρέλια ημερησίως από την αγορά πέτυχαν να οδηγήσουν το μπρεντ 25% υψηλότερα από τις αρχές του έτους λίγο πάνω από τα 68 δολάρια το βαρέλι και το αμερικανικό αργό (WTI) 33% υψηλότερα, λίγο πάνω από τα 60 δολάρια. Πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή επίδοση μεταξύ όλων των κατηγοριών ενεργητικού φέτος.
Οι τιμές απέχουν 18 δολάρια ακόμη από το ζενίθ της περσινής χρονιάς, αλλά κινούνται σε επίπεδα, που οι πετρελαιοπαραγωγοί χώρες θεωρούν άκρως ικανοποιητικά.
Στην προσπάθειά τους να στηρίξουν τις τιμές ΟΠΕΚ και Ρωσία είχαν και έναν «άσπονδο» φίλο. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ. Όσο και εάν επιρρίπτει την ευθύνη για την άνοδο των τιμών στο καρτέλ, ξέρει πολύ καλά πως και οι δικές του κυρώσεις σε Ιράν και Βενεζουέλα ωθούν προς τα επάνω το κόστος.
naftemporiki.gr
