Αντιμέτωπη με σωρεία προκλήσεων, από τον εμπορικό προστατευτισμό έως την αβεβαιότητα για το Brexit και τις διεθνείς γεωπολιτικές εντάσεις, η Ευρωζώνη έχει ανάγκη από τονωτικές ενέσεις. Η ΕΚΤ μπορεί να τις δώσει έως έναν βαθμό. Έχει έρθει η σειρά των κυβερνήσεων να κινητοποιηθούν και φαίνεται ότι θα το κάνουν πρωτίστως αυξάνοντας τις δημοσιονομικές δαπάνες.
Σε σημείωμά της προς τους επενδυτές η Morgan Stanley επισημαίνει ότι η περιοχή ετοιμάζεται να λάβει την μεγαλύτερη δημοσιονομική τόνωση εδώ και μία δεκαετία. Ακόμη η Γερμανία, γνωστή για την εμμονή στη δημοσιονομική πειθαρχία, θα αναγκαστεί να αλλάξει ρότα, ενώ η Γαλλία ήδη έχει κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση υπό την πίεση του κινήματος των κίτρινων γιλέκων.
«Είναι η πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό που βλέπουμε μέτρα δημοσιονομικής επέκτασης για στήριξης της οικονομίας» δηλώνει στο Bloomberg o Ντανιέλ Αντονούτσι, επικεφαλής οικονομολόγος Ευρωζώνης της Morgan Stanley. «Όσο αυτό θα συνεχίζεται, θα στηρίζει την ανάπτυξη» συμπληρώνει.
Ο Μάριο Ντράγκι έχει επανειλημμένα καλέσει τις κυβερνήσεις να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, υπογραμμίζοντας ότι η νομισματική πολιτική έχει όρια. Έχει δείξει στην κατεύθυνση της Γερμανίας και άλλων χωρών με περιθώρια δημοσιονομικών ελιγμών, τονίζοντας ότι θα πρέπει να κάνουν περισσότερα για την ανάπτυξη.
Παράλληλα έχει υπογραμμίσει την ανάγκη για προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε όλα τα κράτη- μέλη, αλλά και για ταχύτερα βήματα προς βαθύτερη οικονομική ενοποίηση. Για αυτά τα δύο η «όρεξη» είναι πιο περιορισμένη. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι στάσεις διεθνών οργανισμών, όπως του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.
Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να περιμένουμε τις δραστικές κινήσεις, που είδαμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού από τον Ντόναλντ Τραμπ, όπως σχολιάζει το Bloomberg.
Να σημειώσουμε πάντως ότι και στις ΗΠΑ η γενναία αύξηση των δαπανών και οι τεράστιες φοροελαφρύνσεις, έχουν μεν γλιτώσει την οικονομία από την παγίδα της στασιμότητας ή και της ύφεσης, στην οποία έχουν πέσει ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά δεν έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις αντί να προβούν σε επενδύσεις και προσλήψεις κατεύθυναν μεγάλο μέρος του κέρδους, που είχαν από τις φοροελαφρύνσεις, στις τσέπες των μετόχων με τα προγράμματα επαναγοράς μετοχών και τα μερίσματα να εκτινάσσονται σε άνευ προηγουμένου επίπεδα.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από Bloomberg
