Μέρος της κριτικής κατά των χωρών, που εμφανίζουν μεγάλα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών, όπως είναι η Γερμανία, επιχειρεί να αποκρούσει το Ifo, εστιάζοντας στο επιχείρημα ότι η πολιτική τους ευθύνεται για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας σε άλλες χώρες. Η ανάλυση του γερμανικού ινστιτούτου έρχεται σε μία περίοδο, κατά την οποία το Βερολίνο δέχεται πυρά από τον Ντόναλντ Τραμπ- και όχι μόνο- με αφορμή τα στοιχεία, που αποκαλύπτουν ότι για τρίτη διαδοχική χρονιά φέτος το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα θα είναι το υψηλότερο παγκοσμίως.
«Ένας συχνός ισχυρισμός είναι ότι το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών οδηγεί σε υπέρμετρη απασχόληση στο εσωτερικό της χώρας και σε επακόλουθη υποαπασχόληση στο εξωτερικό. Δεν υπάρχουν επαρκείς θεωρητικές ή εμπειρικές αποδείξεις για τη σύνδεση του πλεονάσματος ή των καθαρών εξαγωγών με την γενική πτώση του ποσοστού της ανεργίας στο εσωτερικό της χώρας» επισημαίνει το Ifo.
Αντιθέτως, υποστηρίζουν οι ειδικοί του ινστιτούτου, φαίνεται ότι τα επίμονα αυξανόμενα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών μίας χώρας οδηγούν σε αύξηση της τοπικής ανεργίας. Σύμφωνα με τον Γκάμπριελ Φέλμπεμαϊρ, διευθυντή του Κέντρου Διεθνών Οικονομικών, «αυτό ισχύει πρωτίστως στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες».
Η μελέτη εξετάζει διαφορετικές ομάδες χωρών σε διαφορετικές περιόδους και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα δεδομένα «δεν επιβεβαιώνουν το επιχείρημα πως οι χώρες με υψηλά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών πετυχαίνουν κέρδη στην αγορά εργασίας εις βάρος άλλων χωρών». «Η αρνητική αυτή σύνδεση σε καμία περίπτωση δεν γίνεται φανερή, από τη στιγμή, που θα λάβει κανείς υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά της κάθε χώρας» επισημαίνει ο Μάρτιν Μπράμι, εκ των συντακτών της μελέτης.
Παρόλα αυτά το Ifo σπεύδει να διευκρινίσει πως με την μελέτη αυτή δεν θέλει να υποστηρίξει ότι οι ανισορροπίες στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών δεν προκαλούν προβλήματα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι μεγάλα πλεονάσματα ή ελλείμματα οδηγούν σε υπερχρέωση, αναγνωρίζει, προσθέτοντας ότι τα ευρήματα αυτά έχουν οδηγήσει το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο να ζητήσουν την λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση των ανισορροπιών.
«Σε κάθε περίπτωση οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα για τη δαιμονοποίηση των πλεονασμάτων τρεχουσών συναλλαγών» καταλήγει το Ifo.
naftemporiki.gr
