Ανάλυση
Στο σύνολό τους οι διεθνείς οργανισμοί αναγνωρίζουν ότι μεγάλες ανεπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες βρίσκονται με το πόδι στο γκάζι. Το ερώτημα είναι για πόσο ακόμη, πριν κάποιος τραβήξει απότομα το φρένο;
Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ θα μεγεθυνθεί φέτος κατά 3,9%, στην καλύτερη επίδοση από το 2011, ενώ ανάλογες είναι και οι εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ. Οι κεντρικές τράπεζες συμπληρώνουν την εικόνα αισιοδοξίας, με τη Federal Reserve να αναβαθμίζει πρόσφατα τις προβλέψεις της για την αμερικανική οικονομία και την ΕΚΤ να κάνει λόγο «εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες, που σηματοδοτούν δυναμική πραγματική ανάπτυξη στη ζώνη του ευρώ, ικανή να οδηγήσει την ανεργία κάτω από το 8%».
Μάλιστα οι ειδικοί του Ταμείου υπολογίζουν ότι μόνο το 40% από τους ταχύτερους των προβλέψεων ρυθμούς οφείλεται σε κυκλική αύξηση της ζήτησης, με το υπόλοιπο να αποκαλύπτει τη δυναμική υψηλότερης ανάπτυξης χάρη και στην προσφορά. Αυτό εξηγεί έως έναν βαθμό γιατί ο πληθωρισμός παραμένει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, παρά την ταχεία ανάκαμψη της τελευταίας διετίας, αλλά και δημιουργεί προσδοκίες για καλές επιδόσεις διαρκείας.
Και κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Γιατί τα μεγάλα στηρίγματα της παγκόσμιας ανάπτυξης ήταν έως τώρα μία άκρως χαλαρή νομισματική πολιτική και το παγκόσμιο εμπόριο, που επεκτάθηκε 4,9% το 2017 (ύστερα από ανάπτυξη μόλις 2,3% το 2016) και προβλέπεται να ανεβάσει περαιτέρω ταχύτητα φέτος, στο 5,1%.
Το πρώτο στήριγμα ξηλώνεται σιγά- σιγά, καθώς ο κίνδυνος φούσκας αναγκάζει τις κεντρικές τράπεζες να επιστρέψουν σε πιο ομαλή πολιτική. Η FED στις ΗΠΑ το κάνει με σαφώς ταχύτερα βήματα, η Τράπεζα της Αγγλίας ακολουθεί κατά πόδας, παρά την αβεβαιότητα που πυροδοτεί το Brexit, οι Ιάπωνες ομολογούν και εκείνοι πως η εποχή του φθηνού χρήματος πλησιάζει στο τέλος της και στους κόλπους της ΕΚΤ η συζήτηση για το πότε θα ολοκληρωθεί το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και θα έρθουν οι πρώτες αυξήσεις επιτοκίων φουντώνει.
Και εάν η νομισματική πολιτική ήταν ένα δεκανίκι, που έπρεπε και γνωρίζαμε ότι θα αποσυρθεί, δεν συμβαίνει το ίδιο και με το εμπόριο. Μία οπισθοχώρηση σε αυτό το μέτωπο, θα μπορούσε να σηματοδοτήσει απότομη επιβράδυνση όλων των μεγάλων οικονομιών. Τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Μπορεί ένας εμπορικός πόλεμος ευρείας κλίμακας να έχει μέχρι στιγμής αποφευχθεί, αλλά κοινός τόπος ανάμεσα σε ΗΠΑ, Κίνα και Ευρώπη, δεν έχει βρεθεί. Ο ΠΟΕ μπαίνει στο περιθώριο και ο λόγος βρίσκεται πια στους ισχυρούς ηγέτες. Και αυτοί δεν έχουν ακόμη ανοίξει εντελώς τα χαρτιά τους.
naftemporiki.gr
