Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησαν την προετοιμασία για μία συνεργασία τους στον σχεδιασμό των προγραμμάτων βοήθειας, μετά την απόσυρση του ΔΝΤ, όπως προκύπτει από δηλώσεις του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.
Όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, μιλώντας σε εκδήλωση για τον ρόλο του ESM στην εμβάθυνση της νομισματικής ένωσης, ο Ρέγκλινγκ είπε: «Καθώς το ΔΝΤ αποσύρεται, στο μέλλον ο ESM θα μπορούσε μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να σχεδιάζει, να διαπραγματεύεται και να παρακολουθεί τα νέα προγράμματα βοήθειας. Φυσικά, αυτή η συνεργασία πρέπει να σέβεται πλήρως τις νομικές αρμοδιότητες των δύο θεσμών και να αποφεύγει κάθε επικάλυψη. Ο ESM και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν αρχίσει ήδη να εργάζονται σε ένα πλαίσιο για να δείξουμε πώς θα μοιάζει αυτή η συνεργασία».
Δίχτυ ασφαλείας για τις τράπεζες
Ο Ρέγκλινγκ επανέλαβε ότι η πρώτη πιθανή νέα αρμοδιότητα του ESM θα είναι ο ρόλος του ως διχτυού ασφαλείας για το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (SRF) στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης. Ο ESM, πρόσθεσε, θα μπορούσε, επίσης, να διαχειρίζεται μία νέα δημοσιονομική διευκόλυνση, όπως μία λειτουργία μακροοικονομικής σταθεροποίησης, εάν η Ευρώπη την αποφασίσει.
«Πιο βραχυπρόθεσμα δάνεια του ESM θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση των επενδύσεων, να ανταμείβουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ή να συμβάλλουν στη μακροοοικονομική σταθεροποίηση γενικότερα. Αυτά τα δάνεια του ESM θα έπρεπε να αποπληρώνονται στη διάρκεια του οικονομικού κύκλου και δεν θα είχαν καμία σχέση με μόνιμες μεταβιβάσεις πόρων μεταξύ των χωρών» εξήγησε.
Η αναδιάρθρωση χρέους
Σύμφωνα με τον κ. Ρέγκλινγκ ο μηχανισμός θα μπορούσε, επίσης, να παίξει έναν ρόλο, εάν οι χώρες της Ευρωζώνης καθορίσουν ένα πλαίσιο για την αναδιάρθρωση κρατικών χρεών, κάνοντας πιο προβλέψιμες τις συμφωνίες με τους ιδιώτες επενδυτές. «Ο ESM θα μπορούσε να προσφέρει την ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους και να οργανώνει τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές, ανάλογα με ότι κάνει το London Club. Αυτό δεν πρέπει να έχει, ωστόσο, κάποιον αυτοματισμό, όπως μία αυτόματη επέκταση των ωριμάνσεων του χρέους, που θα είχε προκυκλικά αποτελέσματα» κατέληξε.
