Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Γιατί η Κομισιόν θέλει να δει τη Σερβία και το Μαυροβούνιο μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το 2025 και τα υπόλοιπα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων να ακολουθούν τις επόμενες χρονιές; Γιατί η ένταξή τους είναι προς το συμφέρον της Ε.Ε. σε επίπεδο πολιτικής, οικονομίας και ασφάλειας, απαντά. Και όταν μιλάει για ασφάλεια, περιλαμβάνει μάλλον και την ενεργειακή. Οι χώρες της περιοχής φιλοδοξούν να καταστούν ενεργειακοί κόμβοι, αλλά έχουν αναδειχτεί σε πεδίο ενός άτυπου ενεργειακού «πολέμου» μεταξύ Ε.Ε. και Ρωσίας, με την έμμεση εμπλοκή ΗΠΑ και Τουρκίας.
Από το 1993 έχουν σχεδιαστεί τουλάχιστον οκτώ ενεργειακοί διάδρομοι, που περνούν από την περιοχή των Βαλκανίων. Κανείς απ’ αυτούς δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη. Ορισμένοι κρίθηκαν «μη βιώσιμοι» και άλλοι έχουν να ξεπεράσουν κρίσιμα εμπόδια, πολιτικά και χρηματοδότησης. Κάποιοι έρχονται να θωρακίσουν τη ρωσική παρουσία στην ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά και άλλοι έχουν ως στόχο να περιορίσουν την ενεργειακή εξάρτηση της ηπείρου από τη Ρωσία. Όλοι αποκαλύπτουν τη σπουδαιότητα της περιοχής για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία στη Δύση και τον κεντρικό ρόλο, που μπορούν τα Βαλκάνια να διαδραματίσουν σε αυτό που ονομάζουμε ενεργειακή επάρκεια. Η διπλωματία των αγωγών έχει αναδειχτεί σε προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής όλων των παικτών της περιοχής. Ο πήχης των προσδοκιών έχει τοποθετηθεί ψηλά και μένει να φανεί ποιος μπορεί να τον περάσει.
Ολόκληρο το άρθρο στη «Ναυτεμπορική»
