Από την έντυπη έκδοση
Ευήκοα ώτα είναι πιθανό να βρει σε ελληνικές ενεργοβόρες βιομηχανίες η πρόσκληση που απηύθυνε προχθές ο πρόεδρος της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης, για συμμετοχή του εγχώριου βιομηχανικού κλάδου στο επικείμενο market test που θα διενεργήσει η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ε.Ε. (DG Comp), στο πλαίσιο πώλησης του 40% της λιγνιτικής ισχύος της Δημόσιας Επιχείρησης. Αυτό εκτιμούν αναλυτές της αγοράς, προσθέτοντας ωστόσο πως θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο εγχώριοι βιομηχανικοί καταναλωτές να επιλέξουν να «κατέβουν» αυτόνομα στη διαδικασία ή να αναζητήσουν οι ίδιοι γι’ αυτόν τον σκοπό συνεργάτες.
Αντίθετα, το μόνο εύλογο σενάριο είναι να τις προσεγγίσει κάποια διεθνής ενεργειακή εταιρεία, με τεχνογνωσία στην ηλεκτροπαραγωγή και πρόσβαση σε επενδυτικά κεφάλαια, ώστε να συστήσουν μαζί της ένα κοινοπρακτικό σχήμα που θα πάρει μέρος στο market test. Παράλληλα, όπως συμπληρώνουν, για να προχωρήσουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες σε μία τέτοια κίνηση, θα πρέπει η αναδιοργάνωση της χονδρεμπορικής αγοράς ρεύματος στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού μοντέλου στόχου (Target Model), η οποία θα τεθεί σε εφαρμογή μέσα στο 2018, να μην εισάγει στρεβλώσεις που θα αίρουν στην πράξη την αποτελεσματικότητα της κοινοπραξίας για την εξασφάλιση χαμηλού ενεργειακού κόστους.
Από το βήμα του συνεδρίου του ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου, ο πρόεδρος της ΔΕΗ κάλεσε τις εγχώριες βιομηχανίες να συμμετάσχουν στη διαδικασία της αποεπένδυσης, καθώς εφεξής η Δημόσια Επιχείρηση δεν θα μπορεί να τους εξασφαλίζει χαμηλό ενεργειακό κόστος σε μακροχρόνια βάση. Μάλιστα, εν όψει των δρομολογημένων μεταρρυθμίσεων που θα αλλάξουν άμεσα εκ βάθρων το ενεργειακό τοπίο, ο επικεφαλής της ΔΕΗ ανέφερε πως ο βιομηχανικός κλάδος δεν μπορεί να παραμείνει παθητικός καταναλωτής, αλλά θα πρέπει να γίνει ενεργός «παίκτης» στην ενέργεια, με την άμεση και ενεργό εμπλοκή του στην παραγωγή ηλεκτρισμού.
Στην τοποθέτησή του ο κ. Παναγιωτάκης έθεσε πάντως ως προϋπόθεση τους «κατάλληλους συμμάχους», κάτι που -σύμφωνα με αναλυτές- αποτελεί απαραίτητο όρο για να μπορέσει μία βιομηχανία να αποκτήσει και ρόλο παραγωγού ενέργειας, πέρα από καταναλωτή. Όπως, μάλιστα, σημειώνουν, παρά τα προφανή οφέλη για τους βιομηχανικούς καταναλωτές απ’ αυτή την εξέλιξη, για να δημιουργηθεί μία τέτοια «συμμαχία», το πρώτο βήμα θα πρέπει να γίνει από κάποια διεθνή ενεργειακή εταιρεία, με τεχνογνωσία στον κλάδο της ενέργειας.
Μία τέτοια εταιρεία θα είχε όφελος να προτείνει συνεργασία σε ενεργοβόρες βιομηχανίες, καθώς με αυτό τον τρόπο θα εξασφάλιζε «από το μηδέν» σημαντική καταναλωτική βάση. Από την άλλη πλευρά, για να πειστούν οι βιομηχανικοί καταναλωτές, θα πρέπει να έχουν μπροστά τους ένα business plan που να δείχνει πως η σύμπραξη θα είναι βιώσιμη οικονομικά και το οποίο θα πρέπει να είναι αξιόπιστο, λαμβάνοντας υπόψη του παραμέτρους όπως η μελλοντική εξέλιξη των τιμών των δικαιωμάτων ρύπων, που μόνο μία έμπειρη ενεργειακή επιχείρηση μπορεί να εκτιμήσει. Μία επιχείρηση που θα πρέπει να έχει επίσης πρόσβαση σε επενδυτικά κεφάλαια, καθώς το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Παράλληλα, όπως σημειώνουν οι ίδιοι αναλυτές, οι κώδικες που θα διέπουν τις τέσσερις αγορές ρεύματος που θα πάρουν από το 2018 τη θέση της υποχρεωτικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας (mandatory pool), η οποία θα ισχύει σήμερα, δεν θα πρέπει να υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της κοινοπραξίας στη μείωση του ενεργειακού κόστους για τους βιομηχανικούς «εταίρους». Ως ενδεικτικό παράδειγμα αναφέρουν την πιθανή συνέχιση του μέτρου του ελάχιστου ορίου τιμής στις προσφορές των μονάδων, που στην πράξη θα διατηρήσει την ηλεκτρική ενέργεια ακριβή ακόμη και στις ώρες μειωμένης ζήτησης, με συνέπεια τα ευέλικτα φορτία των ελληνικών βιομηχανιών να μην μπορούν να καλυφθούν με φθηνές τιμές, όπως ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη.
