Τα τρία σενάρια για την ανάλυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους παρουσιάζει η Εurobank, η οποία προχωράει στην ποσοτική αποτίμηση των αποφάσεων του Eurogroup της 15ης Ιουνίου.
Στην ανάλυση της τράπεζας, η οποία υπογράφεται από τον κ. Πλάτωνα Μονοκρούσο, προσδίδεται ιδιαίτερη σημασία στο μεσο-μακροπρόθεσμο πλαίσιο ελάφρυνσης του χρέους.
Τα βασικά σενάρια
- Σενάριο Ι - ο λόγος ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ παραμένει κάτω από το μεσοπρόθεσμο όριο βιωσιμότητας 15% την περίοδο 2018-40, αλλά υπερβαίνει στη συνέχεια το
- αντίστοιχο μακροπρόθεσμο όριο 20%, φτάνοντας το 23,3% το 2060.
- Σενάριο II - ο λόγος ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ υπερβαίνει το όριο βιωσιμότητας 15% ήδη από το 2024, και ανέρχεται σε περίπου 30% το 2031 και 62% το 2060.
- Σενάριο ΙΙΙ - ο λόγος ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ εξελίσσεται σε γενικές γραμμές παρόμοια με το Σενάριο Ι, φτάνοντας στο 26% περίπου στο τέλος του χρονικού ορίζοντα πρόβλεψης (2060), αντανακλώντας τη συμφωνηθείσα (πτωτική) προσαρμογή του μεσο-μακροπρόθεσμου στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα.
Στη συνέχεια, η Eurobank παρουσιάζει την εξέλιξη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας, στη βάση τριών σεναρίων ελάφρυνσης του χρέους:
Σενάριο ΙΙΙ με ελάφρυνση χρέους - το εν λόγω πακέτο ελάφρυνσης υποθέτει: α) επιμήκυνση των χρόνων ωρίμανσης όλων των δανείων του EFSF (2ο πρόγραμμα) κατά 15 έτη, β) 15ετή αναστολή της πληρωμής τοκοχρεολυσίων επί των προαναφερθέντων δανείων, γ) κατάργηση του αυξητικού επιτοκιακού περιθωρίου στο δάνειο του EFSF που εκταμιεύθηκε για την αποπεράτωση του προγράμματος επαναγοράς ομολόγων (Δεκέμβριος 2012), και δ) επιστροφή στην Ελλάδα των κερδών που συσσωρεύτηκαν το 2014 (και θα συσσωρευτούν από το 2017 και εντεύθεν) στα χαρτοφυλάκια ελληνικών ομολόγων (SMP & ANFA) που έχει στην κατοχή του το Ευρωσύστημα.
Σύμφωνα με το ανωτέρω σενάριο, ο λόγος ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ παραμένει, σε γενικές γραμμές, κάτω από το όριο βιωσιμότητας 15% έως 20% κατά τη συνολική διάρκεια του ορίζοντα πρόβλεψης (2018-2060).
Σενάριο ΙΙ με την ελάφρυνση χρέους που πρότεινε το ΔΝΤ - στη βάση του προαναφερθέντος σεναρίου, που υπονοεί πολύ μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους από εκείνη που σηματοδοτεί το υφιστάμενο ευρωπαϊκό μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, ο λόγος ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ παραμένει κάτω από το όριο βιωσιμότητας 15% έως 20% κατά τη συνολική διάρκεια του ορίζοντα προβολής (2018-2060).
Σενάριο ΙΙ με ελάφρυνση χρέους συμβατή με το υφιστάμενο μεσοπρόθεσμο ευρωπαϊκό πλαίσιο - σύμφωνα με το ανωτέρω σενάριο, το οποίο προβλέπει πολύ μικρότερη ελάφρυνση χρέους σε σχέση με εκείνο που παρουσιάστηκε στο Άρθρο IV του ΔΝΤ (Φεβρουάριος 2017), ο λόγος ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ υπερβαίνει το όριο του 15% ήδη από το 2024, φθάνοντας σε επίπεδα άνω του 45% μέχρι το 2060.
Τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης:
- Ένα σημαντικό μέρος της ελάφρυνσης του χρέους αναμένεται να προέλθει από στοχευόμενη αναπροσαρμογή -επιμήκυνση των χρόνων ωρίμανσης & περιόδων χάριτος για πληρωμές τοκοχρεολυσίων- των δανείων του EFSF που εκταμιεύθηκαν στο πλαίσιο του β’ προγράμματος διάσωσης, και αυτό χωρίς επιπρόσθετο κόστος για τις χώρες της Ευρωζώνης.
- Από την άλλη πλευρά, το υφιστάμενο πλαίσιο δεν προβλέπει αντίστοιχες παρεμβάσεις στο υπόλοιπο πακέτο ευρωπαϊκών δανείων που έλαβε -ή θα λάβει- η Ελλάδα στο πλαίσιο του α’ και του γ’ προγράμματος διάσωσης.
- Εντούτοις, το σύνολο των οφειλόμενων δανείων από τον EFSF αποτελεί το 60% του συνόλου των ευρωπαϊκών δανείων που έχουν χορηγηθεί στην Ελλάδα μέχρι τώρα και μόλις το 50% όλων των ευρωπαϊκών δανείων που αναμένεται να έχουν εκταμιευθεί έως την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος.
- Βασική απόρροια των ανωτέρω είναι ότι το εύρος και η δομή του ευρωπαϊκού μεσο-μακροπρόθεσμου πλαισίου ελάφρυνσης χρέους θα πρέπει ενδεχομένως να επεκταθεί ή/και να συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω εάν η βιωσιμότητα του χρέους πρέπει να διασφαλιστεί κάτω από σημαντικά πιο ακραίες μακροοικονομικές παραδοχές, όπως αυτές που υιοθετεί επί του παρόντος το ΔΝΤ.
- Κάτι τέτοιο θα μπορούσε επί παραδείγματι να επιτευχθεί μέσω της προσαρμογής (διεύρυνσης) του υφιστάμενου πλαισίου ώστε: i) να προβλέπει σημαντική αναδιάρθρωση όλων των ευρωπαϊκών δανείων που εκταμιεύθηκαν (ή θα εκταμιευθούν) στα πλαίσια των τριών διαδοχικών προγραμμάτων διάσωσης, ή/και ii) μέσω ρητής δέσμευσης των Ευρωπαίων πιστωτών να διατηρήσουν το λόγο ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών προς ΑΕΠ της Ελλάδας εντός του σχετικού εύρους βιωσιμότητας κατά τη διάρκεια του συνολικού ορίζοντα πρόβλεψης (2018- 2060).
- Αν και οι μηχανισμοί ρήτρας ανάπτυξης και έκτακτης ανάγκης που αναφέρονται στην επίσημη ανακοίνωση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου, δεν μπορούν επί του παρόντος να αξιολογηθούν, θα μπορούσαν, δυνητικά, να λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση εκπλήρωσης της συνθήκης ii) που προαναφέρθηκε.
naftemporiki.gr
