Στο Δικαστήριο αποφάσισε να παραπέμψει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την Ελλάδα, επειδή η φορολογική της νομοθεσία που εφαρμόζεται στη συγκέντρωση κεφαλαίων δεν συμβιβάζεται με την κοινοτική νομοθεσία.
Η Ελλάδα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Ε.Ε., επιβάλλει φόρο εισφοράς όταν μία εταιρεία μεταφέρει την έδρα της ή την έδρα της πραγματικής της διεύθυνσης στην Ελλάδα και απαλλάσσει γενικά από τον φόρο εισφοράς τις γεωργικές και ναυτιλιακές εταιρείες. Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι κανόνες αυτοί είναι αντίθετοι προς την οδηγία που αφορά τους έμμεσους φόρους επί συγκεντρώσεων κεφαλαίων (69/335/EΟΚ), η οποία επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν φόρο εισφοράς μόνο κατά τη σύσταση των εταιρειών και όχι κατά τη μεταφορά της έδρας τους και δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να απαλλάσσει από τον φόρο ορισμένους οικονομικούς τομείς. Η Ελλάδα δεν επέφερε τις αναγκαίες αλλαγές στη νομοθεσία της παρόλο που η Επιτροπή το ζήτησε ρητά το Δεκέμβριο του 2004 (βλ. IP/05/38).
Σύμφωνα με τις διατάξεις του ελληνικού νόμου 1676/86, οι εταιρείες που μεταφέρουν την έδρα τους ή την έδρα της πραγματικής τους διεύθυνσης από ένα άλλο κράτος μέλος στην Ελλάδα υπόκεινται σε φόρο εισφοράς όταν η μεταφορά αυτή δεν υπόκειται σε φόρο εισφοράς σε ένα άλλο κράτος μέλος. Επιπλέον, η Ελλάδα απαλλάσσει όλες τις γεωργικές και ναυτιλιακές εταιρίες από αυτόν τον φόρο.
Η Επιτροπή είναι της γνώμης ότι αυτές οι δύο διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας είναι ασυμβίβαστες προς την οδηγία 69/335/ΕΟΚ, βάσει της οποίας τα κράτη μέλη έχουν το δικαίωμα να επιβάλουν φόρο εισφοράς στην πράξη σύστασης μιας εταιρείας σε ένα κράτος μέλος με ανώτατο συντελεστή 1%. Η Επιτροπή θεωρεί ότι η οδηγία δεν επιτρέπει την επιβολή φόρου εισφοράς στην πράξη μεταφοράς στην Ελλάδα της πραγματικής της διεύθυνσης ή της έδρας μιας εταιρείας η οποία είχε συσταθεί σε ένα άλλο κράτος μέλος.
Επιπλέον, όπως υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση της Ε.Ε., η Ελλάδα έχει το δικαίωμα, βάσει μιας τροποποίησης της οδηγίας για τον φόρο εισφοράς το 1985, να απαλλάσσει ορισμένες συναλλαγές από το φόρο εισφοράς, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να απαλλάσσει ολόκληρους τομείς. Ο ανταγωνισμός που υφίσταται στο ναυτιλιακό τομέα καθιστά ιδιαίτερα σημαντικό για τα κράτη μέλη να μην θεσπίζουν διατάξεις οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με το κοινοτικό δίκαιο, ιδίως στις περιπτώσεις που υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις στο ναυτιλιακό τομέα.
