Το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2017 επιχειρεί μία τεράστια αναδιανομή εισοδήματος και στα δύο άκρα των εισοδημάτων, με απρόβλεπτες επιπτώσεις, αναφέρει ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) στο εβδομαδιαίο οικονομικό του δελτίο για την ελληνική οικονομία.
Όπως εξηγεί ο ΣΕΒ «από τη μια πλευρά στους φορολογούμενους, από τα υψηλότερα εισοδήματα προς τα χαμηλότερα (εδώ κατά τον ΣΕΒ περιλαμβάνεται και η συμπαθής -προς κάθε κυβέρνηση- ομάδα των φοροφυγάδων) και από την άλλη πλευρά, από τους συνταξιούχους και τους επιδοματούχους του παλαιού συστήματος (όπου δεν υπήρχε διαχωρισμός προνοιακών και συνταξιοδοτικών παροχών) στους δικαιούχους του νέου συστήματος παροχών και κοινωνικών δαπανών».
Ο ΣΕΒ παρατηρεί επίσης ότι, πέραν της δημοσιονομικής προσαρμογής που στοχεύει στην αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος της γενικής κυβέρνησης σε 1,8% του ΑΕΠ το 2017, ο προϋπολογισμός αφαιρεί αγοραστική δύναμη ύψους 2,5 δισ. ευρώ (3,1 δισ. τη διετία 2016/2017) μέσω των φόρων, και 1 δισ. ευρώ περίπου (1,7 δισ. τη διετία 2016/2017) μέσω, κυρίως, των συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, πριν αντισταθμιστεί μερικώς το ισοζύγιο με αύξηση των δαπανών το 2017 κατά 871 εκατ. ευρώ για τη θέσπιση του Εισοδήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης και για παρεμβάσεις στους τομείς της υγείας, της παιδείας και κοινωνικής προστασίας.
Αναφερόμενος στο πόρισμα της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά, ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει «ακατανόητη παραφωνία» το γεγονός ότι η Επιτροπή «παραγνώρισε τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στο σύστημά μας μία θεμελιώδης στρέβλωση, η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία που ακυρώνει στην πράξη αυτήν την ίδια την ελευθερία σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποτελώντας διεθνή πρωτοτυπία για ανεπτυγμένη οικονομία».
Ο Σύνδεσμος επικαλείται το σουηδικό μοντέλο, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σουηδία έχει εγκαταλείψει το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε εθνικό επίπεδο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού. Η έμφαση για τον καθορισμό των μισθών δίδεται πλέον στο κλαδικό και το επιχειρησιακό επίπεδο, ενώ οι οργανισμοί εργοδοτών και εργαζομένων εξακολουθούν να διαπραγματεύονται σε εθνικό επίπεδο για άλλες, πλην των μισθών, πτυχές των εργασιακών σχέσεων, όπως συμφωνίες για συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, διαδικασίες απολύσεων ή συμμετοχή των συνδικάτων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, κ.λπ.
Στη Σουηδία, συνεχίζει ο ΣΕΒ, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καλύπτουν το 88% του συνόλου των εργαζομένων (έναντι 40% στην Ελλάδα) με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να καλύπτονται κατά 83% και εκείνους στο δημόσιο τομέα κατά 100%.
Τέλος, για τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ο ΣΕΒ αναφέρει ότι αποτυπώνουν τη δυσπιστία του Ταμείου για την αποτελεσματικότητα των μέτρων οικονομικής πολιτικής που έχουν συμφωνηθεί με τους πιστωτές, ειδικά σε ό,τι αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα. «Τα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπει το ΔΝΤ, σε συνδυασμό με μείωση της υπερφορολόγησης μέσω ανακατανομής του φορολογικού βάρους υπέρ όσων δημιουργούν απασχόληση και εισοδήματα, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι συνθήκες διαμόρφωσης μιας διατηρήσιμης ανάπτυξης, οδηγούν το ΔΝΤ σε προβλέψεις για ρυθμούς ανάπτυξης 0,1% και 2,8% για το 2016 και 2017 αντιστοίχως, που είναι οριακά καλύτεροι από τις επίσημες προβλέψεις, αλλά για διαφορετικούς λόγους και με ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής», υπογραμμίζει ο ΣΕΒ.
