Η τραπεζική κρίση της Ιταλίας επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα και, εάν δεν τεθεί άμεσα υπό έλεγχο, θα μπορούσε να παρασύρει και τις υπόλοιπες τράπεζες της Ευρωζώνης, απειλώντας το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για να περιορισθεί ο κίνδυνος, η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση πρέπει να δείξει προθυμία να παρακάμψει κάποιους κανονισμούς, υποστηρίζει σε ανάλυσή του το Bloomberg.
Οι μετοχές της Banca Monte dei Paschi die Siena –του τρίτου μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της Ιταλίας- υποχώρησαν την προηγούμενη εβδομάδα σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, έχοντας χάσει περίπου το 75% της αξίας τους από τις αρχές του έτους. Η Monte dei Paschi είναι μία από τις ιταλικές τράπεζες που βρίσκονται αντιμέτωπες με «κόκκινα» δάνεια, ύψους 360 δισ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με το 20% του ΑΕΠ της Ιταλίας.
Οι τραπεζικές κρίσεις σε Ισπανία και Ιρλανδία είχαν τις ρίζες τους στις κτηματομεσιτικές φούσκες, αλλά στην Ιταλία, το πρόβλημα εντοπίζεται σε κακοδιαχείριση και αλόγιστο δανεισμό. Τα προβλήματα των τραπεζών θα μπορούσαν να βλάψουν την ευρύτερη οικονομία, υπονομεύοντας την ανάπτυξη.
Η μεταρρύθμιση της τραπεζικής κουλτούρας στην Ιταλία θέλει πολλά χρόνια, αυτό όμως που χρειάζεται είναι άμεση δράση ώστε να συγκρατηθεί ο πανικός, υποστηρίζει ο αναλυτής του Bloomberg. Η πιο απλή προσέγγιση είναι η απομόνωση των επισφαλών δανείων σε μια κρατικής υποστήριξης «κακή τράπεζα» -όπως είχε γίνει στην Ισπανία και στην Ιρλανδία. Μια σταθερή τραπεζική βιομηχανία θα μπορούσε στη συνέχεια να επανέλθει, στηρίζοντας τις επενδύσεις. Η εφαρμογή μιας εκ των έσω διάσωσης (bail-in) όπως προβλέπουν οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την εξυγίανση μιας προβληματικής τράπεζας, είναι μια καλή ιδέα, επί της αρχής. Στην Ιταλία όμως, είναι πολιτικά αδύνατον να εφαρμοσθεί, καθώς το ένα τρίτο των τραπεζικών ομολόγων βρίσκεται στα χέρια των ιταλικών νοικοκυριών. Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, έχει δίκιο που υποστηρίζει ότι η Ιταλία χρειάζεται μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων από ό,τι επιτρέπει η νομοθεσία της Ε.Ε.
Η Ευρώπη πρέπει να επιτρέψει μια λύση εξυγίανσης των τραπεζών που επιτρέπει έναν πιο συνετό και ευρύ διαμοιρασμό του κόστους –όχι μόνο στους ώμους των επενδυτών και πιστωτών- ώστε να περιορισθεί ο κίνδυνος. Η Ευρώπη, όπως τονίζεται στην ανάλυση του Bloomberg, πρέπει να το επιτρέψει, βλέποντάς το ως σοφή επένδυση.
