Από την έντυπη έκδοση
Του Λάμπρου Καραγεώργου
[email protected]
Βολές κατά των συναρμόδιων υπουργείων Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής εξαπολύει η Ένωση Εφοπλιστών Κρουαζιέρας και Φορέων Ναυτιλίας (ΕΕΚΦΝ) με αφορμή την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική στο θέμα των ελλιμενισμού πλοίων στο αγκυροβόλιο του κόλπου της Ελευσίνας.
Η ΕΕΚΦΝ επισημαίνει ότι με την πολιτική που ασκείται, τα πλοία που θέλουν να «δέσουν» προσωρινά λόγω της κρίσης που πλήττει τη ναυτιλία, κυρίως μεταφοράς ξηρού χύδην φορτίου, αποφεύγουν τη χώρα μας γιατί τα τέλη ελλιμενισμού είναι ιδιαιτέρως υψηλά σε σύγκριση με αυτά άλλων χωρών στην Άπω Ανατολή και την Τουρκία. Επίσης παρατηρείται το φαινόμενο να έχουν διαφορετικά τέλη το Λιμεναρχείο Ελευσίνας και ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας, φορείς που διαχειρίζονται τον ελλιμενισμό των πλοίων στην ίδια περιοχή.
Είναι απαράδεκτο το καθεστώς που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον λιμένα της Ελευσίνας (μόνος λιμένας-αγκυροβόλιο που έχει ορισθεί) καθώς όπως συμπληρώνει η ΕΕΚΦΝ, υπάρχουν δύο ανεξάρτητες υπηρεσίες που έχουν αναλάβει την εξυπηρέτηση του ελλιμενισμού, με τελείως διαφορετικά κριτήρια και οικονομικές απαιτήσεις. Οι υπηρεσίες είναι από τη μία πλευρά το Λιμεναρχείο Ελευσίνας, το οποίο διαχειρίζεται ένα μικρό τμήμα του λιμένος και από την άλλη πλευρά ο Οργανισμός Λιμένος (ΟΛΕ) ο οποίος διαχειρίζεται το μεγαλύτερο και αγνώστου εκτάσεως υπόλοιπου κόλπου.
Πρέπει, συνεχίζει η Ένωση, το αρμόδιο υπουργείο να διευκρινίσει τη διάκριση των εν λόγω χώρων και την οριοθέτηση αυτών, αλλά και να δώσει εξηγήσεις αν ο ρόλος του λιμεναρχείου είναι αυτός, δηλαδή να διαχειρίζεται λιμένες. Το πιο αξιοπερίεργο όμως είναι ότι έχουν τελείως διαφορετικό τρόπο χρέωσης με αποτέλεσμα ο ΟΛΕ να χρεώνει πολύ πιο αυξημένα τέλη από την περιοχή διαχείρισης από το λιμεναρχείο. Παράδειγμα είναι ότι ένα πλοίο ξηρού φορτίου (panamax) είναι περίπου 70% ακριβότερα με χρέωση ΟΛΕ εν συγκρίσει με χρέωση λιμεναρχείου.
Η ΕΕΚΦΝ τονίζει ακόμη ότι οι λιγοστές θέσεις του λιμεναρχείου έχουν εξαντληθεί ή έχουν χορηγηθεί προς εξυπηρέτηση, οπότε οι πλοιοκτήτες που ζητούν χώρο για αγκυροβόλια να αναγκάζονται να προσέρχονται μέσω ΟΛΕ και να πληρώνουν τα υπερβολικά τέλη. Έτσι, λοιπόν, το συνολικό κόστος γίνεται απαγορευτικό με αποτέλεσμα να οδηγούνται ελληνόκτητα πλοία προς ξένους προορισμούς για τη μακρά διαρκείας αργία λόγω κρίσεως. Παρ’ όλες τις παρεμβάσεις φορέων για το θέμα αυτό η Πολιτεία παραμένει αδιάφορη. Η ΕΚΦΝ υποστηρίζει ακόμη ότι τα ελληνόκτητα πλοία πρέπει να παραμείνουν στην Ελλάδα για ελλιμενισμό.
Πληροφορίες της «Ν» αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα δύο πλοία μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή έφυγαν από τη χώρα μας για να δέσουν στις Φιλιππίνες, λόγω κόστους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα έσοδα του ΟΛΕ αλλά και των τοπικών κοινωνιών. Σημειώνεται ότι ο προηγούμενος πρόεδρος του ΟΛΕ Σπύρος Μιχαήλ είχε ταχθεί υπέρ της μείωσης του τιμολογίου του Οργανισμού, ωστόσο αυτή δεν προχώρησε, ενώ στο μεταξύ πριν από λίγες ημέρες ο κ. Μιχαήλ αντικαταστάθηκε από τον Σταύρο Δρακονταειδή, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΟΛΠ.
Η ΕΕΚΦΝ, η οποία ας σημειωθεί επιθυμεί τον εξορθολογισμό των λιμενικών τελών καθώς δεν αποκλείεται να ζητήσουν να δέσουν κατά τη χειμερινή περίοδο στην περιοχή και κρουαζιερόπλοια, τονίζει ότι είναι θέμα πατριωτικό και πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα σε διάφορα ασφαλή αγκυροβόλια λιμένων να φιλοξενούμε τα ελληνόκτητα πλοία με σωστή οικονομική και όχι μόνο διαχείριση.
Έχουμε ζήσει στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις, αλλά υπήρξαν λύσεις άμεσης, σωστής οργάνωσης λιμένων και φιλοξενήθηκαν πλοία ασφαλώς σε διάφορες προσφερόμενες θαλάσσιες περιοχές με ικανοποιητική εξυπηρέτηση των πλοιοκτητών, αλλά και με οικονομικά οφέλη και απασχόληση των τοπικών κοινωνιών και της οικονομίας μας γενικότερα, σημειώνει η ΕΕΚΦΝ.
Υπογραμμίζεται ότι από τον ελλιμενισμό πλοίων στη χώρα μας τα οφέλη είναι πολλά, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα έσοδα προσόρμισης/αγκυροβολίας, η απασχόληση προσωπικού για φύλαξη, οι προμήθειες βασικών υλικών, η απασχόληση consultancy και ειδικών υπηρεσιών, οι επισκευές που απαιτούνται για το reactivation, οι επιθεωρήσεις πλοίων και η απασχόληση προσωπικού από τις τοπικές κοινωνίες.
