Σκάνδαλο Μάντοφ

Ο Μπερνάρντ Μάντοφ, ο οποίος είχε καταδικαστεί για απάτη δισεκατομμυρίων με την εκτέλεση του σχήματος Ponzi , απεβίωσε στην ομοσπονδιακή φυλακή σε ηλικία 82 ετών.

Ο Μάντοφ είχε καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 150 ετών για τη μεγαλύτερη οικονομική απάτη, που έχει ποτέ έρθει στο φως στις ΗΠΑ και ενδεχομένως παγκοσμίως.

Οι ζημιές που υπέστησαν θεσμικοί επενδυτές και μεγάλες τράπεζες παγκοσμίως είχαν φτάσει τα 50 δισ. δολάρια από τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή απάτη στην ιστορία.

Μερικά θύματα έχασαν τα πάντα. Πολλοί προέρχονταν από την εβραϊκή κοινότητα, όπου ο Μάντοφ ήταν μεγάλος φιλάνθρωπος.

Τα εγκλήματα του Μάντοφ αποκαλύφθηκαν στις αρχές το 2008 από τους δύο γιους του, οι οποίοι δεν ήταν μέρος του σχεδίου. Ο ένας εκ των δύο, ο Μαρκ Μάντοφ, αυτοκτόνησε το 2010. Βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη.

Τόσο οι συνήγοροι του Μάντοφ όσο κι ο ίδιος ο κατηγορούμενος είχαν ζητήσει συγγνώμη από τους ανθρώπους από τους οποίους καταχράστηκε μεγάλα ποσά, ενώ παρακάλεσε το δικαστήριο να του επιβάλει 12ετή κάθειρξη, «ώστε τα τελευταία έτη της ζωής του να είναι ελεύθερος».

Ο Μάντοφ διετέλεσε πρόεδρος της αγοράς Nasdaq στη Wall Street -κυρίως μετοχών προηγμένης τεχνολογίας.

Με το σύστημα Ponzi υποσχόταν απόδοση 50% σε επενδύσεις μέσα σε μόλις 90 ημέρες. Στα σχήματα αυτά υπάρχει ένας κεντρικός διαχειριστής, που έχει ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο. Χρησιμοποιεί τα κεφάλαια νεοεισερχόμενων πελατών για να πληρώσουν τις αποδόσεις για τις οποίες έχει δεσμευθεί στους παλαιότερους. Με αυτό τον τρόπο η επιχείρηση εμφανίζεται νόμιμη και επικερδής, χωρίς στην πραγματικότητα να παράγεται κέρδος από τις επενδύσεις. Ο ιθύνων νους βάζει στην τσέπη του ό,τι περισσεύει για να πλουτίσει, αλλά και να επεκτείνει το σχήμα του. 

Τους περισσότερους πελάτες ο αμερικανός χρηματιστής τους γνώριζε προσωπικά από κοινωνικές εκδηλώσεις όπου παρευρισκόταν με τη σύζυγό του. Η εταιρεία του παρουσιαζόταν ως «κεκλεισμένων των θυρών» και τα νέα μέλη προστίθεντο μόνο κατόπιν πρόσκλησης. Τα αξιότιμα μέλη της «κοινωνίας Μάντοφ» λειτουργούσε ως πολύ ισχυρό θέλγητρο στην προσέλκυση νέων πελατών.

Ένας ακόμη βασικός λόγος που οι επενδυτές έδειχναν τυφλή εμπιστοσύνη στον κ. Μάντοφ ήταν ότι πρόκειται για έναν καταξιωμένο επενδυτικό σύμβουλο της Wall Street – υπερβολικά καταξιωμένο για να τον αγγίξει η συμφορά.

Βασικό χαρακτηριστικό του ιδιότυπου χαρακτήρα του φερόμενου ως φιάσκου ήταν, σύμφωνα με το BBC, ότι τα κέρδη αποδίδονταν στους υφιστάμενους μεριδιούχους από τα νέα κεφάλαια που εισέρρεαν στην εταιρεία. Αυτό σημαίνει ότι όσοι αριθμούσαν μερίδια του hedge fund του Μάντοφ είναι απίθανο να πήραν τα χρήματά τους πίσω.

naftemporiki.gr

Της Νατάσας Στασινού
[email protected] 

Ένας χρηματιστής «εγνωσμένου κύρους» έπεισε χιλιάδες επενδυτές, επιχειρηματίες και σελέμπριτις να του παραδώσουν τις αποταμιεύσεις τους, υποσχόμενος σταθερά και δη υψηλά κέρδη. Έπαιρνε τα χρήματά τους επί 17 χρόνια στη μεγαλύτερη οικονομική απάτη, που έχει ποτέ έρθει στο φως στις ΗΠΑ και ενδεχομένως παγκοσμίως. Ο λόγος για τον Μπέρναρντ Μάντοφ, που συνελήφθη στις 11 Δεκεμβρίου 2008 και τελικά καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης... 150 ετών. Πώς ακριβώς λειτουργούσε το Ponzi σχήμα και τι κληροδοτεί η εξιχνίασή του.

Όσοι εμπιστεύθηκαν τον Μάντοφ δεν ήταν αφελείς ή άπειροι. Επιζητούσαν το εύκολο κέρδος και αυτό τους υποσχόταν όχι ένας τυχαίος χρηματιστής, αλλά ένας πρωτοπόρος των ηλεκτρονικών συναλλαγών, ο οποίος μάλιστα διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. στο χρηματιστήριο Nasdaq στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το μέγεθος της απάτης υπολογίζεται από τις αμερικανικές αρχές στα 65 δισ. δολάρια, ενώ οι απαιτήσεις, που χειρίζεται ο δικηγόρος, Ίρβιν Πικάρ, ο οποίος επέβλεψε και τη ρευστοποίηση της εταιρείας του Μάντοφ, ανέρχονται στα 19 δισ. δολάρια. Εξ αυτών τα θύματα έχουν ανακτήσει περί τα 13,3 δισ. δολάρια ή το 70%, μηνύοντας όσους έβγαλαν κέρδος από το σχήμα Πόνζι εν γνώσει τους ή όχι.

Τι είναι όμως ένα σχήμα Ponzi. Το είδος της απάτης οφείλει το όνομά της στον Charles Ponzi, o οποίος υποσχόταν απόδοση 50% σε επενδύσεις μέσα σε μόλις 90 ημέρες. Στα σχήματα αυτά υπάρχει ένας κεντρικός διαχειριστής, που έχει ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο. Χρησιμοποιεί τα κεφάλαια νεοεισερχόμενων πελατών για αν πληρώσουν τις αποδόσεις για τις οποίες έχει δεσμευθεί στους παλαιότερους. Με αυτό τον τρόπο η επιχείρηση εμφανίζεται νόμιμη και επικερδής, χωρίς στην πραγματικότητα να παράγεται κέρδος από τις επενδύσεις. Ο ιθύνων νους βάζει στην τσέπη του ό,τι περισσεύει για να πλουτίσει, αλλά και να επεκτείνει το σχήμα του. 

Η σύλληψη του Μάντοφ δεν σημαίνει βεβαίως το τέλος των σχεδίων οικονομικής απάτης, ούτε σε καμία περίπτωση το κυνήγι του εύκολου κέρδους μέσω ριψοκίνδυνων, αμφιλεγόμενων ή και παράνομων πρακτικών. Ωστόσο ήταν ένα μεγάλο σοκ για τον κόσμο της Wall Street και λειτούργησε ωστόσο ως καμπανάκι αφύπνισης για τις ρυθμιστικές αρχές. 

Όπως παρατηρεί η αμερικανική εφημερίδα WSJ η μεγαλύτερη «κληρονομιά», που έχουμε από το διαβόητο σκάνδαλο είναι οι περιβόητοι... whistlblowers, εκείνοι δηλαδή που «σφυρίζουν» στις αρχές την πληροφορία για μία απάτη, εξασφαλίζοντας οικονομικό όφελος ή πιο επιεική αντιμετώπιση εάν εμπλέκονται και οι ίδιοι σε αυτό. Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι ο επίσημος νομικός όρος, αξιοποιούνται εδώ και χρόνια από την Επιτροπή Κεφαλαιογοράς των ΗΠΑ (SEC), η οποία και έχει συστήσει ειδικό γραφείο. 

Στα επτά χρόνια λειτουργίας του το Office of the Whistleblower της SEC έχει καταβάλλει συνολικές πληρωμές ύψους 326 εκατ. δολαρίων σε 59 πληροφοριοδότες. Επενδυτές, λογιστές, δικηγόροι και πρώην πράκτορες του FBI είναι μεταξύ εκείνων, που έχουν σπεύσει να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Ωστόσο η προοπτική κέρδους δημιουργεί ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι τόσοι πλέον εκείνοι, που θέλουν να δώσουν πληροφορίες- συχνά όχι ιδιαίτερα σοβαρές ή αξιόπιστες- που θα μπορούσε η ίδια η υπηρεσία και οι έρευνές της να χάσουν την αξιοπιστία τους. 

Μόνο φέτος έχουν υποβληθεί 5.000 πληροφορίες. Ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Το 2012 είχαν για παράδειγμα υποβληθεί 3.000 πληροφορίες. Ο «ζήλος» εκ μέρους ορισμένων είναι τέτοιος, ώστε να αποκαλύπτεται ότι στην πραγματικότητα δεν έχουν σοβαρές πληροφορίες στη διάθεσή τους. Ένα άτομο φέρεται να έχει καταθέσεις 143 αιτήσεις για μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος. Το αποτέλεσμα ήταν να του απαγορευθεί- όπως έχει συμβεί και σε αρκετούς ακόμη- να υποβάλλει άλλες αιτήσεις. 

Με πληροφορίες από WSJ, Business Insider, Bloomberg 

Όταν πριν από μία δεκαετία συνελήφθη ο Μπέρναρντ Μάντοφ για το διαβόητο σχήμα Ponzi, που είχε στήσει, πολλοί ήλπιζαν, αλλά λίγοι θεωρούσαν ότι είναι εφικτό τα θύματα του χρηματιστή να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. 

Η απάτη του Μάντοφ μεταφραζόταν σε συνολικές απώλειες ύψους 19 δισ. δολαρίων για τους πελάτες τους, ορισμένοι από τους οποίους ήταν πλούσιοι επενδυτές και σελέμπριτις. Ο δικηγόρος της Νέας Υόρκης, Ίρβιν Πικάρ, ο οποίος επέβλεψε την ρευστοποίηση της εταιρείας του Μάντοφ ξεκίνησε μία μεγάλη μάχη, η οποία φαίνεται να αποδίδει πολύ περισσότερους καρπούς από ό,τι περίμενε ίσως και ο ίδιος. 

Μέχρι στιγμής έχει ανακτήσει περί τα 13,3 δισ. δολάρια ή το 70% από τις συνολικές απαιτήσεις, μηνύοντας όσους έβγαλαν κέρδος από την απάτη εν γνώσει τους ή όχι. Στόχος του είναι να επιστρέψει το σύνολο των χρημάτων στα θύματα του Μάντοφ, κάτι που πλεόν φαίνεται ότι μπορεί να επιτευχθεί. 

Πηγή: Bloomberg 

Της Νατάσας Στασινού

[email protected]

Συμβαίνουν και... στις καλύτερες οικογένειες. Αυτό έρχεται να μας θυμίσει η υπόθεση της Volkswagen, η οποία ενδέχεται να φέρει τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αντιμέτωπη με πρόστιμο έως και 18 δισ. δολαρίων. Ακόμη μεγαλύτερη ίσως να είναι η ζημιά σε επίπεδο φήμης.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, τα σκάνδαλα στον επιχειρηματικό κόσμο, είτε έχουν να κάνουν με εξαπάτηση αρχών και καταναλωτών, είτε με  δωροδοκίες, είτε είναι αποτέλεσμα απληστίας και αλόγιστης έκθεσης σε ρίσκο, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Έρχονται δε να καταρρίψουν τα στερεότυπα για λαούς, που έχουν περισσότερη «κλίση» στη διαφθορά και τις απάτες και άλλους, που έχουν μάθει να τηρούν τους κανόνες.

Αξίζει να θυμηθούμε ορισμένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά σκάνδαλα παγκοσμίως, πολλά από τα οποία δεν περιόρισαν τον αντίκτυπό τους σε μία εταιρεία, αλλά ταρακούνησαν ολόκληρους κλάδους ή και οικονομίες.

11. Οι ανακλήσεις της General Motors

Η αμερικανική εταιρεία αναγκάστηκε πέρυσι σε ανάκληση πολλών εκατομμυρίων οχημάτων για πιθανό πρόβλημα στη μίζα. Πολλές μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν έλθει τα τελευταία χρόνια αντιμέτωπες με μαζικές ανακλήσεις (χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της Toyota) για πιθανά προβλήματα ασφαλείας. Το ιδιαίτερο στοιχείο στην περίπτωση της GM είναι πως αποκαλύφθηκε ότι στελέχη της γνώριζαν για το συγκεκριμένο πρόβλημα, που συνδέεται με 12 θανάτους, από το 2004.
 

10. Η απότομη προσγείωση της Swissair

O κρατικά ελεγχόμενος αερομεταφορέας της Ελβετίας- και ένας από τους πιο σημαντικούς παγκοσμίως- ακολούθησε ένα παράτολμο σχέδιο επέκτασης, το οποίο μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο αντί να φέρει το υψηλότερο κέρδος, που επιθυμούσε, τον έπληξε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καθηλώσει όλα τα αεροσκάφη του τον Οκτώβριο του 2001 και να αρχίσει μία επώδυνη διαδικασία ρευστοποιήσης, που ολοκληρώθηκε το Μάρτιο του 2002, αφήνοντας τα σημάδια της και στην ελβετική οικονομία.

9. Οι ντετέκτιβ της Deutsche Bank

Η μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα και μία από τις ισχυρότερες όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς, το 2009 είδε τους προβολείς να πέφτουν πάνω της, αλλά όχι για καλό λόγο. Όπως έγινε γνωστό το 2006 είχε προσλάβει εταιρεία ιδιωτικών ερευνητών, προκειμένου να κατασκοπεύει τις επαφές στελεχών της με τον μεγιστάνα Λέο Κιρχ και τους συνεργάτες του. Το σκάνδαλο οδήγησε στην ψήφιση νέου νόμου στη Γερμανία για την προστασία της ιδιωτικότητας των εργαζομένων.

8. Japan... statistics

Ένα από τα κορυφαία στελέχη της στη Βρετανία, άνοιξε το φακό και η Οlympus αναγκάστηκε να παραδεχθεί το 2011 ότι απέκρυβε, με λογιστικές παρατυπίες, ζημίες επί 20 χρόνια. Ήταν μία απάτη ύψους 1,7 δισ. δολαρίων και μία κηλίδα στη φήμη της γνωστής κατασκευάστριας φωτογραφικών μηχανών και του ιαπωνικού επιχειρείν. Δεν ήταν, όμως, μεμονωμένο περιστατικό. Η Τoshiba παραδέχθηκε φέτος ότι την τελευταία επταετία "φούσκωσε" τα κέρδη στον ισολογισμό της κατά συνολικά 1,9 δισ. δολάρια.

7. H τράπεζα, που ξέπλενε χρήμα

Ήταν ένα από τα πρώτα μεγάλα τραπεζικά σκάνδαλα. Η Bank of Credit and Commerce International, με έδρα στο Λουξεμβούργο και κεντρικά γραφεία  στο Καράτσι και το Λονδίνο ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οργανισμούς private banking, με περισσότερα από 400 υποκαταστήματα ανά τον κόσμο. Έγινε γνωστή ως Bank of Cocaine and Criminals International, όταν ήρθαν στο φως το 1991 υποθέσεις εκτεταμένης απάτης και ξεπλύματος μαύρου χρήματος σε επτά χώρες. Κήρυξε χρεοκοπία, με οφειλές άνω των 10 δισ. στερλινών στους πιστωτές της. Το σκάνδαλο οδήγησε στην ενίσχυση του πλαισίου εταιρικής διακυβέρνησης και εσωτερικών ελέγχων στη Βρετανία.

6. Η τρύπα της Parmalat

Η ιταλική βιομηχανία τροφίμων ήταν  από τους κορυφαίους παίχτες στον τομέα των γαλακτομικών προϊόντων, αλλά έπεσε θύμα του... ιδρυτή της, Καλίστο Τάντσι. Το 2003 ανακαλύφθηκε μία «τρύπα» 14 δισ. ευρώ στα ταμεία της, οφειλόμενη σε απάτες του Τάντσι, ο οποίος και καταδικάστηκε το 2010 σε κάθειρξη 18 ετών.

5. Το φιάσκο της Enron

Το 2000 το περιοδικό Fortune της χάριζε για έκτη διαδοχική χρονιά τον τίτλο της «πλέον καινοτόμου επιχείρησης» των ΗΠΑ για έξι διαδοχικές χρονιές. Ήταν ένας κολοσσός στον κλάδο ενέγειας , που  εμφάνιζε  έσοδα άνω των 100 δισ. δολαρίων. Στην πραγματικότητα, όμως, τα έσοδα αυτά ήταν αποτέλεσμα λογιστικής απάτης. Όταν αυτή ήρθε στο φως το 2001, η μετοχή της εταιρείας κατέρρευσε από τα 90 δολάρια σε ένα σεντ. Ηταν μία χρεοκοπία-σοκ, που έδειξε ότι 'τα φαινόμενα απατούν'.

5. Ο -όχι και τόσο ταλαντούχος- κ. Κερβιέλ

Πόσο μπορούν να στοιχίσουν οι ενέργειες ενός και μόνο προσώπου σε μία επιχείρηση; Στην περίπτωση της Societe Generale ο «λογαριασμός»" από μη εγκεκριμένες συναλλαγές του trader Ζερόμ Κερβιέλ ήταν 4,9 δισ. ευρώ. Οι επιπτώσεις δεν περιορίστηκαν στη γαλλική τράπεζα, καθώς η αποκάλυψη του σκανδάλου πυροδότησε για ένα διάστημα πανικό στις αγορές διεθνώς. Οι αρχές έκριναν ότι υπεύθυνος ήταν αποκλειστικά ο ίδιος. Άνοιξε, ωστόσο, μία παγκόσμια συζήτηση για τις πρακτικές και νοοτροπίες στους κόλπους χρηματοπιστωτικών κολοσσών, που ενθαρρύνουν την αλόγιστη ανάληψη ρίσκου.

3. Σκάνδαλο Siemens

Ένα παγκόσμιο σκάνδαλο, με έντονο ελληνικό άρωμα. Από το 1990 έως και το 2006 η Siemens χρημάτιζε πολιτικούς και οργανισμούς σε διάφορες χώρες για να εξασφαλίσει συμβόλαια 1,3 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με καταθέσεις στελεχών της εταιρείας ποσό της τάξης των 100 εκατ. μάρκων έχει δοθεί σε Έλληνες: πολιτικούς, επιχειρηματίες, στελέχη δημοσίων οργανισμών. Στη χώρας μα είναι ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης.

2. Η «πυραμίδα»

Το 2008 ήρθε στο φως το σκάνδαλο της «πυραμίδας» Μέιντοφ, για το οποίο ο Μπέρναρντ Μέιντοφ καταδικάστηκε σε κάθειρξη 150 ετών. Εκατοντάδες τα θύματά του, με τις συνολικές ζημίες να υπολογίζονται σε 65 δισ. δολάρια. Η υπόθεση μας θύμισε βέβαια τα όσα δραματικά εξελίχθηκαν στην Αλβανία στα μέσα της δεκαετίας του 90, τα οποία και δεν μπορούν να θεωρηθούν ένα απλό επιχειρηματικό σκάνδαλο. Η γειτονική χώρα συνταράχθηκε το 1996 από την κατάρρευση των πυραμίδων, στις οποίες είχαν επενδύσει τα 2/3 του πληθυσμού. Ο αντίκτυπος- οικονομικός, κοινωνικός και πολιτικός- ήταν τεράστιος.

1. Η κατάρρευση της Lehman Brothers

H Lehman Brothers ήταν από τους μεγαλύτερους αγοραστές «τοξικού χρέους»- δηλαδή τιτλοποιημένων δανείων προς αφερέγγυους δανειολήπτες (subprime loans) κατά την περίοδο της «φούσκας» στην αμερικανική αγορά στέγης. Όταν αυτή έσπασε, αναγκάστηκε να αποκαλύψει τις τεράστιες ζημίες της. Ο τότε υπουργός Οικονομικών, Χανκ Πόλσον, σε μία συνάντηση με τα κορυφαία στελέχη της Wall Street, προσπάθησε το 2008 να βρει αγοραστή της. Κανείς δεν ανταποκρίθηκε, με αποτέλεσμα μία χρεοκοπία 691 δισ. δολαρίων- τη μεγαλύτερη στην ιστορία των ΗΠΑ- με ισχυρότατους τριγμούς παγκοσμίως. Ήταν το γεγονός, που πυροδότησε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.

* Σημείωση: στη λίστα δεν περιλαμβάνονται υποθέσεις με εμπλοκή πολλαπλών «παιχτών», όπως τα πρόσφατα πολύκροτα σκάνδαλα χειραγώγησης του διατραπεζικού επιτοκίου Libor ή των τιμών στην αγορά συναλλάγματος, στα οποία εμπλέκονται πολλές από τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη

Το ποσό των 2,6 δισ. δολαρίων συμφώνησε να καταβάλει η JPMorgan στο αμερικανικό δημόσιο και σε θύματα του Μπέρναρντ Μέιντοφ, προκειμένου να διευθετήσει τις εις βάρος της κατηγορίες για μη ενημέρωση των αρχών σχετικά με τις υποψίες που είχε για τις απάτες στο ταμείο του Μέιντοφ.

Σύμφωνα με τους εισαγγελείς, η τράπεζα ποτέ δεν ανέφερε τις υποψίες της στις αμερικανικές αρχές, αν και μείωσε την έκθεσή της στο ταμείο του Μέιντοφ για να ελαχιστοποιήσει τις ζημιές της από αυτό που είχε γίνει μία «πυραμίδα» ύψους 17,3 δισ. δολαρίων.

«Η τράπεζα ενεργούσε όταν επρόκειτο για τα δικά της κέρδη, αλλά δεν ήταν τόσο επιμελής όσον αφορά τις νομικές υποχρεώσεις της», δήλωσε ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας του Μανχάταν Πριτ Μπαράρα σε συνέντευξη Τύπου.

«Εν μέρει εξ αιτίας αυτής της ανεπάρκειας, επί δεκαετίες, ο Μπέρνι Μέιντοφ ήταν σε θέση να ξεπλένει δισεκατομμύρια δολαρίων σε αποδόσεις της πυραμίδας, ουσιαστικά μέσω ενός ενιαίου συνόλου λογαριασμών στην JPMorgan», πρόσθεσε ο εισαγγελέας.

Ο διακανονισμός των 1,7 δισ. δολαρίων με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ αποτελεί το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει πληρώσει ποτέ τράπεζα για να διευθετήσει κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος. Η συμφωνία εξασφαλίζει παράλληλα ότι δεν θα επιβληθούν ποινές σε βάρος προσώπων.
 

Στο αναρρωτήριο των φυλακών, όπου κρατείται, στο Ράλεϊ της Βορείου Καρολίνας, νοσηλεύεται από την Παρασκευή ο Αμερικανός μεγαλοαπατεώνας Μπέρναρντ Μάντοφ, όπως μετέδωσε το δίκτυο οικονομικών ειδήσεων CNBC.

Το CNBC δεν προσδιορίζει τους ιατρικούς λόγους που έκριναν αναγκαία τη νοσηλεία του Μάντοφ.

Ο πρώην 'δεσπότης' της Γουόλ Στριτ καταδικάσθηκε τον Ιούνιο σε 150 χρόνια κάθειρξης για την παραπλάνηση επενδυτών και υπεξαίρεση δεκάδων δισ. δολαρίων από μετοχές που υποτίθεται πως έπρεπε να διαχειρίζεται.

Πηγές: ΑΠΕ - ΜΠΕ, Γαλλ. Πρακτορείο