Το όλο πείραμα παραπέμπει σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας: επιστήμονες του πανεπιστημίου Duke στη Βόρεια Καρολίνα συνεργάστηκαν με φοιτητές μηχανολογίας και έναν ταριχευτή για να «αναστήσουν» μέσω της ρομποτικής ένα σπουργίτι και να μελετήσουν τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του.
Στο εσωτερικό του κουφαριού (ονόματι Robosparrow) τοποθετήθηκε ένας μικροσκοπικός κινητήρας, ο οποίος ελέγχεται από υπολογιστικά τσιπ, για τη διεξαγωγή απλών, ρυθμικών κινήσεων. Το πείραμα διήρκεσε για ένα διάστημα δύο μηνών, και σκοπός ήταν να διαπιστωθεί εάν η κίνηση των φτερών είναι ένδειξη επιθετικότητας στα αρσενικά σπουργίτια- κάτι που επιβεβαιώθηκε μέσω του Robosparrow, καθώς δεχόταν συχνές επιθέσεις από άλλα πουλιά.
Η ανάπτυξη και σωστή τοποθέτηση της ρομποτικής τεχνολογίας στο Robosparrow χρειάστηκε εννέα μήνες και το κόστος του προγράμματος ήταν 1.500 δολάρια. Μιλώντας στο BBC, η δρ. Ρίντι Άντερσον, που ήταν επικεφαλής της έρευνας, είπε πως το αρχικό σχέδιο ήταν να χρησιμοποιηθεί ο κινητήρας ενός τηλεκατευθυνόμενου αεροπλάνου ή αυτοκινήτου, αλλά ήταν σε κάθε περίπτωση πολύ μεγάλοι για να χωρέσουν μέσα στο πουλί, οπότε και χρειάστηκε η κατασκευή ενός νέου μοτέρ και μετά η συρρίκνωσή του.
Όταν ο κινητήρας τοποθετήθηκε και προγραμματίστηκε το Robosparrow αφέθηκε ελεύθερο. Το πρόγραμμα συνοδευόταν από ένα σύστημα ήχου που παρήγαγε ήχους προσέλκυσης άλλων σπουργιτιών. Το πουλί- «cyborg» άντεξε για δύο μήνες, μέχρι που το κεφάλι του αποσπάστηκε και τα φτερά σταμάτησαν να λειτουργούν.
Ωστόσο, αν και επιβεβαιώθηκε η σχέση μεταξύ κίνησης φτερών και επιθετικότητας, διαπιστώθηκε πως τα άλλα αρσενικά σπουργίτια ήταν γενικότερα εχθρικά απέναντι στο Robosparrow είτε κουνούσε τα φτερά του είτε όχι.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Behavioral Ecology and Sociobiology.
