Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Έχει καυτηριάσει την αποστροφή που δείχνουν οι Γάλλοι στις μεταρρυθμίσεις. Οι αναφορές του σε «αγράμματους βιομηχανικούς εργάτες», που πίνουν και καπνίζουν, σίγουρα το savoir vivre δεν ορίζουν και τη Χίλαρι με τους «αξιοθρήνητους ψηφοφόρους» θυμίζουν.
Κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα είχε πει ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά «στους οκνηρούς, τους κυνικούς ή τους εξτρεμιστές/σκληροπυρηνικούς» στην προσπάθειά του να προωθήσει τις αλλαγές στα εργασιακά με την ευελιξία στον ορισμό των μισθών και των ωραρίων, τις πιο εύκολες απολύσεις και τις φθηνότερες αποζημιώσεις.
Τα γαλλικά για τους «τεμπέληδες» ενόχλησαν και τον Μακρόν στην αντεπίθεση ώθησαν. «Δεν μπορούμε να πάμε μπροστά αν δεν λέμε τα πράγματα όπως είναι».
Πώς είναι τα πράγματα; «Τεμπέληδες» βγήκαν στους δρόμους, και σε κάποιες περιοχές του Παρισιού παίζαν κλέφτες και αστυνόμους.
«Τεμπέληδες όλης της Γαλλίας ξεσηκωθείτε», ήταν το χθεσινό σύνθημα στις διαδηλώσεις με διασπασμένες τις συνδικαλιστικές ενώσεις.
Ξεσηκώθηκαν; Ας πούμε ότι τα προσχήματα σώθηκαν. Εκείνο που όπως φαίνεται δεν σώζεται, είναι το «security» (ασφάλεια) από το Flexicurity. «Flexi» και όποιος αντέξει.
Ο πρόεδρος είπε την τελευταία του λέξη; Την ώρα του πρώτου μεγάλου τεστ της θητείας, φέρεται σαν το έχει περάσει ήδη με επιτυχία, φέρνοντας στο νου στιγμές του Σαρκολέοντος το 2007, όταν είχε δώσει το σύνθημα για σκληρή δουλειά.
Σε μια χώρα που το βιβλίο «Καλημέρα Τεμπελιά» (Bonjour Paresse) γνώρισε εκδοτική επιτυχία και ο Economist εντόπιζε την (αρνητική) διάθεση των Γάλλων απέναντι στην εργασία στης γλώσσας τους την ιστορία. (Η ετυμολογία της γαλλικής λέξης για την εργασία -travail- προέρχεται από τη λατινική tripalium, που ήταν ένα εργαλείο βασανιστηρίων.)
Αγγλοσαξωνική ειρωνεία. Η δουλειά δεν είναι δουλεία, εκτός αν συνοδεύεται από κοροϊδία. Όταν χρησιμοποιεί το δικαίωμα της εργασίας για να το παρακάμψει και κάθε συζήτηση ή αντίδραση στα προωθούμενα σχέδια να κάψει.
