Η ιδέα είναι σίγουρα πρωτοποριακή, και το παράδοξο είναι ότι φαίνεται πως έχει ιδιαίτερα πρακτικό χαρακτήρα: ο Χουάι Τσιέν Τσανγκ, διδακτορικός φοιτητής αρχιτεκτονικής διαστήματος του Πανεπιστημίου του Τόκιο, πρότεινε τη μετατροπή διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων σε πυραύλους σωτηρίας/ ανθρωπιστικής βοήθειας, οι οποίοι θα μπορούν να εκτοξευτούν σε κάθε σημείο της Γης μεταφέροντας εφόδια σε περιοχές οι οποίες έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές.
Μιλώντας στο Space.com στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης Space 2013 του American Institute of Aeronautics and Astronautics στο Σαν Ντιέγκο τον προηγούμενο μήνα, ο Τσανγκ επεσήμανε ότι οι πυραυλοκινητήρες πολλών αμερικανικών και ρωσικών ICBM (διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων) που έχουν αποσυρθεί λειτουργούν ακόμα, και η χρήση τους θα μείωνε κατά πολύ το κόστος υποτροχιακών αποστολών παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας.
Ένας ICBM τέτοιου είδους, φορτωμένος με εφόδια αντί για την πυρηνική κεφαλή την οποία ήταν σχεδιασμένος να φέρει, και ειδικά σχεδιασμένος έτσι ώστε να μπορεί να προσγειώσει το φορτίου του με σχετική ασφάλεια, θα μπορούσε να φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη έχει πληγεί από μία μεγάλη καταστροφή (από σεισμούς μέχρι τσουνάμι και πτώσεις μετεωριτών) μέσα σε διάστημα περίπου μίας ώρας, σώζοντας πολλές ζωές, τόνισε ο Τσανγκ.
SPACE.COM
Ωστόσο, όπως συμπλήρωσε, οι συγκεκριμένοι «πύραυλοι σωτηρίας» θα χρησιμοποιούνταν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις απομονωμένων περιοχών στις οποίες η πρόσβαση μέσω συμβατικών μέσων θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
Δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που προτείνεται η μετατροπή ICBM για ειρηνικούς σκοπούς, καθώς, στην περίπτωση του νέου πυραύλου Minotaur V, της ιδιωτικής Orbital Sciences, κάποια τμήματά του προέρχονται από αμερικανικούς πυραύλους Peacekeeper οι οποίοι έχουν αποσυρθεί.
