Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής έφθασε στα κατώτερα επίπεδα για φέτος καλύπτοντας έκταση 5,10 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων στις 13 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Δεδομένων για το Χιόνι και τον Πάγο (NSIDC), πρόκειται για την έκτη μικρότερη έκταση στα χρονικά, ένα χρόνο μετά τη συρρίκνωση-ρεκόρ σε μόλις 3,41 εκ. τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τα φετινά κατώτατα επίπεδα αντιστοιχούν σε σχεδόν 50% περισσότερο πάγο σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι, όμως οι επιστήμονες του NSIDC επιμένουν πως τα νέα δεδομένα αποτελούν απλώς μια παρένθεση σε μια μακροπρόθεσμη τάση συρρίκνωσης των θαλάσσιων πάγων κατά περίπου 4% ανά δεκαετία από το 1979.
Όπως επισημαίνουν, μεγάλο τμήμα των θαλάσσιων πάγων είναι πλέον εξαιρετικά λεπτό και ευάλωτο στην τήξη, γι’ αυτό και θεωρούν ότι τα φετινά δεδομένα δεν πρέπει να αποτελέσουν αφορμή για πανηγυρισμούς.
«Δεν εξεπλάγην από την ενίσχυση που είδαμε γιατί δεν έχουμε δει ποτέ δύο συνεχόμενες συρρικνώσεις-ρεκόρ», δήλωσε στους New York Times ο Ουολτ Μάιερ από τη NASA, ο οποίος παρακολουθεί εδώ και χρόνια τα δεδομένα για το θαλάσσιο πάγο. «Θα έλεγα πως εκπλήσσομαι ελαφρώς από το ότι η ενίσχυση είναι τόσο μεγάλη.» Ο ίδιος απέδωσε την εξέλιξη στο γεγονός ότι η άνοιξη και το καλοκαίρι στην περιοχή χαρακτηρίστηκαν από χαμηλότερες θερμοκρασίες και περισσότερη συννεφιά.
Στην ανακοίνωσή του, το NSIDC προειδοποιεί για ακόμη μια φορά ότι σε μερικές δεκαετίες, ο Αρκτικός Ωκεανός θα μένει χωρίς πάγο τα καλοκαίρια. «Η συνολική τάση καταδεικνύει συρρίκνωση με σαφή τρόπο», αναφέρει ο διευθυντής του κέντρου Μαρκ Σερέζε. «Το μοτίβο που έχουμε δει μέχρι στιγμής δείχνει περιορισμό της έκτασης του θαλάσσιου πάγου το καλοκαίρι και στιγματίζεται από ενισχύσεις και υποχωρήσεις λόγω της φυσικής μεταβλητότητας στις καιρικές και ωκεάνιες συνθήκες.»
Τα στοιχεία ήρθαν στο φως λίγες ημέρες πριν από τη δημοσιοποίηση της σημαντικής επταετούς έκθεσης της Διεθνούς Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση, ο θαλάσσιος πάγος που υποχωρεί κάθε καλοκαίρι και ενισχύεται καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, θα εξαφανιστεί «σχεδόν τελείως έως το τέλος του 21ου αιώνα».
