Την ώρα που οι πάγοι στην Αρκτική συρρικνώνονται, στην Ανταρκτική καταγράφουν μικρή εξάπλωση κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Μια νέα έκθεση, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Geoscience, προσπαθεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο, αποδίδοντάς το στην αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Βασιλικού Ινστιτούτου Μετεωρολογίας της Ολλανδίας, το φαινόμενο φαίνεται πως προκαλείται από στήλες γλυκού νερού, οι οποίες προέρχονται από την τήξη των πάγων κάτω από τις παγοκρηπίδες της Ανταρκτικής. Καθώς το νερό που προκύπτει από την τήξη έχει μικρότερη πυκνότητα, καταλήγει και συσσωρεύεται στο ανώτερο επίπεδο του ωκεανού, όπου και ψύχεται εκ νέου.
Γι' αυτό και, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, η ποσότητα του πάγου κορυφώνεται κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Αυτή η μικρή, αλλά αξιοσημείωτη εξάπλωση των πάγων της Ανταρκτικής, κατά περίπου 1,9% ανά δεκαετία από το 1985, την ώρα που οι πάγοι της Αρκτικής λιώνουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό, έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον των επιστημόνων, οι οποίοι προβλέπουν με βάση το κλιματικό μοντέλο που χρησιμοποίησαν ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί.
«Οι θαλάσσιοι πάγοι γύρω από την Ανταρκτική αυξάνονται παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια θερμοκρασία ανεβαίνει», δήλωσε στο Reuters ο βασικός συντάκτης της νέας έκθεσης Ρίτσαρντ Μπιντάνια. «Αυτό προκαλείται από την τήξη των παγοκρηπίδων από κάτω.» Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι η αντίθεση αυτή φαντάζει παράδοξη.
«Αυτή ήταν μια από τις μεγάλες και εμφανείς αντιφάσεις που ορισμένοι άνθρωποι ανέκαθεν επισήμαιναν με ευχαρίστηση», δήλωσε ο συνάδελφός του Χερτ Γιαν φαν Όλντενμποργκ στην εφημερίδα The Australian. «Παλαιότερα κάποιοι πίστευαν ότι οφείλεται στην τρύπα του όζοντος, όμως το πρόβλημα είναι ότι η τρύπα του όζοντος σχηματίζεται την άνοιξη, ενώ η μεγάλη αύξηση του θαλάσσιου πάγου παρατηρείται το φθινόπωρο και το χειμώνα.»
«Έπειτα, πριν από μερικά χρόνια, μια ομάδα ανθρώπων διατύπωσαν τη θεωρία ότι οφείλεται στις αλλαγές των ανέμων στην Ανταρκτική, όμως παρότι βλέπουμε πώς [αυτές] επηρεάζουν το θαλάσσιο πάγο, δεν βλέπουμε καμία σχέση με τη θερμοκρασία στο Θαλάσσιο Ωκεανό», σημείωσε ο Όλντενμποργκ. «Ο δικός μας μηχανισμός εξηγεί και τη θερμοκρασία και το θαλάσσιο πάγο και χαιρόμαστε που λύσαμε - πιστεύουμε – μέρος του προβλήματος.»
Πάντως, την ώρα που ο επιφανειακός πάγος επεκτείνεται, η ήπειρος χάνει μάζα και μάλιστα με ρυθμούς μεγαλύτερους των 275 γιγατόνων ετησίως, όπως έχουν καταδείξει δορυφορικές μετρήσεις, κάτι που σύμφωνα με τους συντάκτες της νέας έκθεσης, συμφωνεί με τις προβλέψεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.
