Στην αποφυγή τραγωδιών όπως αυτή της Φουκουσίμα αποσκοπεί ένα νέο σχέδιο για πυρηνικούς σταθμούς πάνω σε πλωτές πλατφόρμες, το οποίο θα παρουσιαστεί από ερευνητές του ΜΙΤ στο Small Modular Reactors Symposium αυτήν την εβδομάδα.
Στην περίπτωση της Φουκουσίμα, δεν ήταν ο σεισμός ή το κύμα που προκάλεσαν την καταστροφή, αλλά οι επιπτώσεις τους – και ειδικότερα η έλλειψη ψύξης στους πυρήνες των αντιδραστήρων, που προκλήθηκε από την απώλεια ενέργειας στον σταθμό. Σταθμοί όπως αυτοί που προτείνονται από τους ερευνητές του ΜΙΤ (Τζάκοπο Μπουοντζιόρνο, Μάικλ Γκολέι, Νιλ Τοντρέας), του Πανεπιστημίου του Γουϊσκόνσιν και της εταιρείας Chicago Bridge and Iron, θα είναι σε θέση να χρησιμοποιούν αυτόματα το θαλασσινό νερό για σκοπούς ψύξης σε περίπτωση προβλήματος, αποφεύγοντας την τήξη ραβδών καυσίμου ή τη διαφυγή ραδιενεργού υλικού.
Σύμφωνα με τον Μπουοντζιόρνο, τέτοιοι σταθμοί θα μπορούν να κατασκευάζονται σε ναυπηγεία και στη συνέχεια να ρυμουλκούνται στους προορισμούς τους, πέντε με επτά μίλια από την ακτή. Εκεί θα προσδένονται στον βυθό και θα συνδέονται με τη στεριά με υποβρύχια καλώδια μετάδοσης ηλεκτρικής ισχύος. Το project εκμεταλλεύεται δύο «ώριμες» τεχνολογίες: τους αντιδραστήρες ελαφρού ύδατος και τις offshore πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Κατά τον ίδιο, η χρήση αξιόπιστων σχεδίων ελαχιστοποιεί το τεχνολογικό ρίσκο.
Αν και η ιδέα των πλωτών πυρηνικών σταθμών δεν είναι καινούρια, μέχρι τώρα δεν είχε προταθεί ως «αντίμετρο» στα τσουνάμι, μέσω της τοποθέτησής τους σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές. Το μεγάλο πλεονέκτημα, σύμφωνα με τον Μπουοντζιόρνο, είναι η αυξημένη ασφάλεια. Μία τέτοια πλωτή πλατφόρμα, σε απόσταση μιλίων από την ακτή, δεν θα επηρεαζόταν από ένα τσουνάμι ή από σεισμούς. Επίσης, ο κίνδυνος της υπερθέρμανσης θα ήταν πρακτικά ελάχιστος, λόγω της θάλασσας, που αποτελεί ένα «σύστημα ψύξης» πρακτικά χωρίς όρια.
MASSACHUSETTS INSTITUTE OF TECHNOLOGY (MIT)
Κατά τον Μπουοντζιόρνο, στα υπόλοιπα πλεονεκτήματα περιλαμβάνονται το ότι δεν απαιτείται η δύσκολη και δαπανηρή διαδικασία εντοπισμού τοποθεσιών για κατασκευή σταθμών, καθώς και το ότι με αυτόν τον τρόπο θα είναι εφικτή η ομοιομορφία στις κατασκευές, μειώνοντας έτσι το κόστος. Επίσης, δεν υπάρχουν περιορισμοί στο μέγεθος, καθώς θα μπορούσαν να είναι από μικροί, της τάξης των 50 μεγαβάτ, έως και πολύ μεγαλύτεροι, των 1.000 μεγαβάτ. Παράλληλα, οι επιχειρήσεις λειτουργίας τους θα είναι αντίστοιχες αυτών των επίγειων σταθμών, όπως και τα μέτρα ασφαλείας. «Η δουλειά μας πάνω στο πρόγραμμα έχει επιβεβαιώσει το εφικτό της επίτευξης αυτού του στόχου, συν την ικανοποίηση του επιπλέον προβληματισμού σχετικά με τη προστασία απέναντι σε υποβρύχια επίθεση» αναφέρει ο Τοντρέας.
Σύμφωνα με τον Μπουοντζιόρνο, η Ασία μπορεί να αποτελέσει σημαντική αγορά για τέτοιους σταθμούς, λόγω του κινδύνου των τσουνάμι και των αυξανόμενων ενεργειακών αναγκών. «Θα ήταν πολύ λογικό για την Ιαπωνία» σημειώνει, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί και ως παραδείγματα την Ινδονησία, τη Χιλή και την Αφρική.
