Τεχνολογία υποβρυχίου wi-fi, η οποία θα επιτρέψει την ανάπτυξη ενός υποθαλασσίου Ίντερνετ αναπτύσσουν ερευνητές του University at Buffalo.
Εάν το ερευνητικό πρόγραμμα αποδώσει καρπούς, τότε ενδεχομένως να υπάρξουν σημαντικές βελτιώσεις σε τομείς όπως ο εντοπισμός τσουνάμι, οι έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στα πελάγη, η παρακολούθηση και αντιμετώπιση της θαλάσσιας μόλυνσης κ.α.
«Ένα υποβρύχιο ασύρματο δίκτυο θα μας δώσει μία άνευ προηγουμένου δυνατότητα συλλογής και ανάλυσης δεδομένων από τους ωκεανούς μας σε πραγματικό χρόνο» είπε ο Τομάσο Μελόντια, αναπληρωτής καθηγητής ηλεκτρολογίας μηχανικής του πανεπιστημίου και επικεφαλής της έρευνας.
«Το να καταστούν αυτές οι πληροφορίες διαθέσιμες σε οποιονδήποτε με smartphone ή υπολογιστή, ειδικά όταν λαμβάνει χώρα ένα τσουνάμι ή κάποια άλλη καταστροφή, θα μπορούσε να σώσει ζωές».
Ο Μελόντια και οι φοιτητές του θα παρουσιάσουν ένα paper ονόματι «The Internet Underwater: An IP-compatible Protocol Stack for Commercial Undersea Modems» στην 8η ετήσια Διεθνή Συνδιάσκεψη για Υποθαλάσσια Δίκτυα και Συστήματα, η οποία θα γίνει από τις 11 ως τις 13 Νοεμβρίου στην Ταϊβάν.
Τα επίγεια ασύρματα δίκτυα βασίζονται σε ραδιοκύματα που μεταδίδουν δεδομένα μέσω δορυφόρων και κεραιών. Ωστόσο, τα ραδιοκύματα δεν λειτουργούν καλά κάτω από το νερό, και για αυτό το λόγο φορείς όπως το ναυτικό των ΗΠΑ και η ΝΟΑΑ (National Oceanic and Atmospheric Administration) χρησιμοποιούν τεχνικές οι οποίες βασίζονται σε ηχητικά κύματα για να επικοινωνούν υποβρυχίως. Για παράδειγμα, η ΝΟΑΑ βασίζεται σε ακουστικά κύματα για την αποστολή δεδομένων από αισθητήρες για τσουνάμι που βρίσκονται στον πυθμένα της θάλασσας προς σημαδούρες στην επιφάνεια. Η σημαδούρα μετατρέπει τα ακουστικά κύματα σε ραδιοκύματα και στέλνει τα δεδομένα σε δορυφόρο, ο οποίος τα αποστέλλει με τη σειρά του σε υπολογιστές στην ξηρά.
Κατά τον Μελόντια, πολλά συστήματα σε όλο τον κόσμο λειτουργούν έτσι, αλλά ο διαμοιρασμός δεδομένων μεταξύ τους είναι δύσκολος γιατί το κάθε σύστημα είναι διαφορετικό. Το πλαίσιο λειτουργίας/ standard για υποθαλάσσιες επικοινωνίες πάνω στο οποίο δουλεύουν αυτός και η ομάδα του θα μπορούσε να λύσει αυτό το πρόβλημα, μεταδίδοντας δεδομένα από υπάρχοντα και μελλοντικά δίκτυα υποβρύχιων αισθητήρων σε laptops, smartphones και άλλες ασύρματες συσκευές σε πραγματικό χρόνο, δημιουργώντας, πρακτικά, ένα υποθαλάσσιο Ίντερνετ.
Συμμετοχή ελλήνων ερευνητών
Ο Μελόντια δοκίμασε πρόσφατα το σύστημα στην λίμνη Ίρι, κοντά στο Μπάφαλο. Η χρηματοδότηση του προγράμματος προέρχεται από το National Science Foundation και υπάρχει ένας ελληνικός χαρακτήρας σε αυτό, καθώς στο πλαίσιό του συνεργάζονται και οι καθηγητές ηλεκτρολογίας μηχανικής του University at Buffalo Στέλλα Μπαταλαμά και Δημήτρης Πάδος, απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Πατρών. Επίσης, στο πρόγραμμα ανάπτυξης του υποβρυχίου Ίντερνετ συμμετέχουν και οι Γουαϊφένγκ Σου και Τζόζεφ Άτκινσον, καθώς και άλλοι καθηγητές.
Πιθανές εφαρμογές
Πέρα από τη δημιουργία πιο αξιόπιστων δικτύων εντοπισμού τσουνάμι και της βοήθειας στον εντοπισμό και την παρακολούθηση μόλυνσης, ένα θαλάσσιο Ίντερνετ θα μπορούσε να έχει και άλλες εφαρμογές, όπως την καλύτερη συλλογή ωκεανογραφικών δεδομένων (επιτρέποντας καλύτερη συνεργασία μεταξύ ερευνητών και μειώνοντας την ανάγκη για χρήση πολλών αισθητήρων και εξοπλισμού γενικότερα), ενώ προφανή είναι επίσης τα πλεονεκτήματα που θα συνεπάγεται η χρήση του από ένοπλες δυνάμεις και αστυνομίες. Παράλληλα, θα μπορούσε να φανεί πάρα πολύ χρήσιμο και στη βιομηχανία ενέργειας, καθώς ένα δίκτυο διασυνδεδεμένων συσκευών θα βοηθούσε σημαντικά για έρευνες για αέριο και πετρέλαιο.
«Θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε και για την παρακολούθηση ψαριών και θαλάσσιων θηλαστικών, βρίσκοντας τρόπους να τα προστατέψουμε από πλοία και άλλους κινδύνους» λέει ο Μελόντια. «Ένα υποβρύχιο Ίντερνετ έχει τόσες πολλές δυνατότητες».
