Εμπνευσμένο από τα δελφίνια είναι το νέο ραντάρ το οποίο ανέπτυξαν βρετανοί ερευνητές, με στόχο τον εντοπισμό βομβών στις άκρες των δρόμων.
Το σύστημα χρησιμοποιεί δύο παλμούς αντί για έναν (όπως κάνουν τα «συμβατικά» ραντάρ), μιμούμενο τον τρόπο με τον οποίο ένα δελφίνι εντοπίζει το θήραμά του.
Το TWIPR (twin inverted pulse radar) μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά ανάμεσα στα ηλεκτρονικά που περιέχονται μέσα σε έναν εκρηκτικό μηχανισμό και στον «θόρυβο» που χρησιμοποιείται από άλλα, απλούστερα υλικά που μπορεί να βρίσκονται γύρω.
Το ραντάρ αναπτύσσει ομάδα του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον σε συνεργασία με επιστήμονες του University College, London. Επικεφαλής των ερευνητών είναι ο καθηγητής Τιμ Λέιτον.
Έμπνευση για το σύστημα ήταν ο τρόπος με τον οποίο τα δελφίνια επεξεργάζονται τα σήματα «σόναρ» τους για να εντοπίσουν θηράματα μέσα σε αναταραγμένο νερό. Κάποια δελφίνια δημιουργούν «δίκτυα» από φυσαλίδες γύρω από κοπάδια ψαριών, έτσι ώστε να τα αναγκάσουν να συσπειρωθούν, ερχόμενα πιο κοντά το ένα στο άλλο – ως εκ τούτου, ένα «κανονικό σόναρ» δεν θα λειτουργούσε για τα δελφίνια, εφόσον δεν θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν τα ψάρια από τις φυσαλίδες.
Η όλη ιδέα ήταν να διαπιστωθεί εάν η συγκεκριμένη αρχή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και με ραδιοκύματα, οπότε οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα σύστημα το οποίο στέλνει παλμούς σε ζεύγη.
Ο δεύτερος παλμός έχει ανεστραμμένη πολικότητα σε σχέση με τον πρώτο, κάτι που σημαίνει ότι, εάν «χτυπήσει» σε ηλεκτρονική συσκευή, μετατρέπεται σε θετικό, το οποίο με τη σειρά του γίνεται έντονα αντιληπτό.
UNIVERSITY OF SOUTHAMPTON
Το TWIPR (twin inverted pulse radar) μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά ανάμεσα στα ηλεκτρονικά που περιέχονται μέσα σε έναν εκρηκτικό μηχανισμό και στον «θόρυβο» που χρησιμοποιείται από άλλα, απλούστερα υλικά που μπορεί να βρίσκονται γύρω.
Η συσκευή που ανέπτυξαν, σύμφωνα με το BBC, έχει πλάτος μόλις δύο εκατοστών και το συνολικό κόστος της είναι μικρότερο από μία λίρα (λιγότερο από δύο ευρώ). Στο πλαίσιο των δοκιμών οι ερευνητές ανίχνευσαν μία κεραία αντίστοιχη αυτών που χρησιμοποιούνται σε εκρηκτικές συσκευές μεταξύ διαφόρων μεταλλικών αντικειμένων. Το «σήμα» που εξέπεμπε ήταν 100.000 φορές ισχυρότερο σε σχέση με τον «θόρυβο» από τα γύρω αντικείμενα.
Μία συσκευή τέτοιου είδους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τόσο για τον εντοπισμό βομβών σε εμπόλεμες ζώνες, αλλά και σε επιχειρήσεις διάσωσης, για τον εντοπισμό ανθρώπων μέσω των κινητών τους. Επίσης, θα μπορούσε να βρει εφαρμογή κάλλιστα και στον τομέα της αντιπαρακολούθησης, για τον εντοπισμό «κοριών».
«Αν υπάρχουν βόμβες κρυμμένες σε σκουπίδια που βρίσκονται στην άκρη του δρόμου όπως πλαστικές σακούλες, κομμάτια ξύλου, τροχοί ποδηλάτου και κουτάκια αναψυκτικών, μπορεί να ξεχωρίσει τις ‘ενδιαφέρουσες’ συσκευές, οι οποίες περιέχουν μεταλλικά καλώδια και ημιαγωγούς, βρίσκοντας έτσι ένα κύκλωμα βόμβας» αναφέρει στο New Scientist ο Τ. Λέιτον.
