60 χρόνια Ε.Ε.

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
 [email protected]

Ο Κολοκοτρώνης είχε πολλές φορές αγανακτήσει με τα πομπώδη και φλύαρα κείμενα των γραμματικών του. Κάποτε, περνώντας με τ’ ασκέρι του κοντά από ένα μοναστήρι, πρόσταξε τον γραμματικό του να γράψει μήνυμα προς τον ηγούμενο, για να του στείλει τυρί που χρειαζόταν το καταπονημένο στράτευμα.

Ο γραμματιζούμενος γέμισε δύο-τρεις σελίδες. Με τα κομψά του γράμματα, σε μια γλώσσα αποκαθαρμένη και επιμελημένη.

«Ακόμα μωρέ;» τον ρώτησε ο Κολοκοτρώνης, βλέποντάς τον να ιδρώνει και να καθυστερεί. Παίρνει το χαρτί, βλέπει τα κατορθώματα του γραμματικού και φρίττει. Σκίζει ένα κομμάτι χαρτί και γράφει ο ίδιος το λακωνικό μήνυμα, τρεις λέξεις όλες κι όλες, στο μοναστήρι: «Γούμενε, τυρί, Κολοκοτρώνης».

Οι πολίτες της Ε.Ε. έχουν πολλές φορές αγανακτήσει από τα πομπώδη κείμενα και την ευρώλεκτο (Εurolecte), αλλά οι ηγούμενοι της Ευρώπης στη διακήρυξη της Ρώμης ακολούθησαν την πεπατημένη. Ψωμοτύρι οι αναφορές στην ανάπτυξη ή την ανάγκη καταπολέμησης «της ανεργίας, του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας», ψωμοτύρι τα ευχολόγια και οι ψαλμοί για τα επιτεύγματα στα αναλόγια. «Είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι», είμαστε «υπερήφανοι», είμαστε «δεσμευμένοι». Είμαστε ωραίοι, εμείς οι Ευρωπαίοι.

Αν εξαιρέσουμε τα νέα στοιχεία που καταγράφονται σε επίσημο κείμενο «θα προχωράμε μαζί, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου χρειάζεται» και τη «δημιουργία μιας περισσότερο ανταγωνιστικής και ολοκληρωμένης αμυντικής βιομηχανίας», θύμιζε μανιφέστο κάποιας οργάνωσης ανθρωπιστικής βοήθειας και απαριθμούσε κοινοτοπίες.

Αν εξαιρέσουμε και τις απλές αναφορές στην τρομοκρατία και τις «αυξανόμενες μεταναστευτικές πιέσεις», κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν πάρει τη Διακήρυξη του Βερολίνου για τα πενηντάχρονα της Ένωσης και να κάνουν τις προσαρμογές.

Από το Βερολίνο στη Ρώμη, όμως, μεσολάβησε κανόνι και η Ε.Ε. δεν δυναμώνει. Σύμφωνοι (θα πρέπει να) είμαστε ευτυχείς που γεννηθήκαμε σ’ αυτό το κομμάτι του πλανήτη. Σύμφωνοι, οι προκλήσεις είναι πολλές και «Η Ευρώπη είναι το κοινό μας μέλλον», αλλά «Γούμενοι, τυρί», γιατί το στράτευμα δυσφορεί.

Από την έντυπη έκδοση

Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]

Ας γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου 60 χρόνια πίσω κι ας ταξιδέψουμε στη Ρώμη, την 25η Μαρτίου 1957. Εκείνη την ημέρα, έξι ευρωπαϊκές χώρες -Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία- βάζουν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογράφοντας την ιστορική συνθήκη της Ρώμης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη, για μια ενιαία αγορά που επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία φυσικών προσώπων, αγαθών και υπηρεσιών γίνεται πραγματικότητα. Η ευρωπαϊκή οικογένεια μεγάλωσε με τα χρόνια, αποκτώντας 28 μέλη, μετά και την ένταξη της Κροατίας το 2013. Επιστρέφοντας στο παρόν, σε ένα παρόν που «σημαδεύεται» από τα ρήγματα της κρίσης χρέους, το Brexit και το φάντασμα της τρομοκρατίας, οι 27 υπέγραψαν τη νέα Διακήρυξη της Ρώμης, ελπίζοντας σε μια νέα αρχή.

Κάνοντας έναν απολογισμό της 60ετούς πορείας, η Ε.Ε. κατάφερε πολλά, ξεπερνώντας εμπόδια και αντιμετωπίζοντας κρίσεις, τόσο πολιτικές όσο και οικονομικές. Η κρίση χρέους οδήγησε στο μνημόνιο τις αδύναμες χώρες, ενώ η διαχείρισή της και η εμμονή ορισμένων χωρών στη «συνταγή» της λιτότητας οδήγησε στο βαθύ «ρήγμα» μεταξύ Βορρά και Νότου. Το προσφυγικό και η αντιμετώπισή του αναδεικνύονται σε έναν ακόμη παράγοντα που διχάζει, παρά ενώνει τα κράτη-μέλη. Και η δυσαρέσκεια, που προσφέρει επιχειρήματα υπέρ εκείνων που προτείνουν ως εναλλακτική τη ρήξη και όχι τους συμβιβασμούς, οδηγεί σε αποφάσεις όπως το Brexit.

Εξήντα χρόνια Ευρώπη, μια Ευρώπη που ετοιμάζεται, για πρώτη φορά στην Ιστορία της, να κάνει ένα βήμα προς τα πίσω και όχι προς την κατεύθυνση της βαθύτερης ενοποίησης, αποχαιρετώντας ένα από τα παλαιότερα και σημαντικότερα μέλη της. Μια Ευρώπη που ακόμη δεν έχει γεφυρώσει όλες τις διαφορές και δεν έχει τακτοποιήσει τα του οίκου της, ώστε να μπορεί να υψώσει ενιαίο παράστημα και να απαντήσει με μία φωνή μπροστά στις εξωτερικές προκλήσεις. 

Μία Ευρώπη που προωθεί το μοντέλο πολλών ταχυτήτων, μια ιδέα που έχει ήδη σταθεί αφορμή για έντονες αντιδράσεις από τις χώρες που φοβούνται μήπως καταντήσουν μέλη δεύτερης κατηγορίας. Μια Ευρώπη που βιώνει τον εφιάλτη της τρομοκρατίας. Αλλά και μια Ευρώπη που προσφέρει στους πολίτες ελευθερία, ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε το ρολόι πίσω, ούτε να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος. Μπορούμε όμως να διδαχθούμε από αυτά και να πασχίσουμε για εκείνη την Ευρώπη, όχι μόνο όπως την οραματίζονταν οι ιδρυτές της, αλλά και όπως τη θέλουν οι πολίτες της. 

Από την έντυπη έκδοση

Του Βασίλη Λεβέντη - προέδρου της Ένωσης Κεντρώων

Η Ευρώπη διακρίνεται από αντιτιθέμενα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα, τα οποία τον περασμένο αιώνα κατέληξαν σε παγκόσμιες συγκρούσεις. Το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί προσπάθεια για υπέρβαση αυτού του επαχθούς παρελθόντος, γι’ αυτό και παραμένει πάντα επίκαιρο.

Η Ένωση Κεντρώων από την ίδρυσή της υπήρξε φιλοευρωπαϊκή, γιατί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έθεσε, αναμφίβολα, τις βάσεις για ειρήνη και οικονομική ευημερία. Η πορεία ολοκλήρωσης από τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957 έως τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2009 είναι θετική. Ποτέ δεν ταλαντευτήκαμε στην ένθερμη υποστήριξή μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ, αν και υπήρξαν αποφάσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας που μας δυσαρέστησαν.  Σε μια Ένωση 27 κρατών-μελών είναι φυσικό να υπάρχουν κλυδωνισμοί και πισωγυρίσματα, όπως το περσινό δημοψήφισμα για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε.

Η αδυναμία της Ε.Ε. να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και η άτολμη κοινή εξωτερική πολιτική συχνά απογοητεύουν, ενώ η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν εμπνέει τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Επιπρόσθετα, η λαϊκιστική ρητορική δεν είναι «προνόμιο» μόνο των εταίρων μας. Στην Ελλάδα πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχτισαν καριέρες υβρίζοντας την Ευρώπη, ωσάν να έφταιγε αυτή για την κακοδαιμονία μας και όχι οι ελληνικές κυβερνήσεις που επί 40 χρόνια έχτιζαν το πελατειακό κράτος, με αποτέλεσμα να διαλυθεί το ασφαλιστικό σύστημα, η δημόσια διοίκηση, να μη γίνονται μεταρρυθμίσεις, να κρύβονται τα προβλήματα κάτω από το χαλί και η χώρα να οδηγηθεί στην πτώχευση.

Παρά τις ανωτέρω αδυναμίες, η Ένωση Κεντρώων δεν αφορίζει κατά της Ευρώπης. Πιστεύουμε ότι ο απώτερος στόχος για την Ευρώπη πρέπει να είναι κοινό Σύνταγμα, κοινός στρατός, πραγματικά κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική, με αλληλεγγύη και ισοτιμία μεταξύ των κρατών-μελών. Στα ευρωπαϊκά όργανα απαιτείται περισσότερη δημοκρατική νομιμοποίηση, διαφάνεια και αποκέντρωση στη λήψη αποφάσεων.

Γι’ αυτό και από τις επιλογές που πρόσφατα δημοσίευσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ υποστηρίζουμε την περισσότερη Ευρώπη. Κεντρόφυγες επιλογές ή Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων θα σημάνουν την παρακμή της Ε.Ε.

Πρεσβεύουμε ένα είδος ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού συστήματος ως τη βέλτιστη μακροπρόθεσμη λύση για τη διατήρηση της ειρήνης, της ευημερίας και την άμβλυνση των εθνικών ανταγωνισμών που αναζωπυρώνονται από την κρίση των τελευταίων ετών. Όλοι μαζί μπορούμε.

Από την έντυπη έκδοση 

Του Δημήτρη Κουτσούμπα - Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ

Η επέτειος των 60 χρόνων από την ίδρυση της ΕOK και στη συνέχεια της E.E., γιορτάζεται από τους ιδρυτές της που είναι τα καπιταλιστικά κράτη - μέλη, τα μονοπώλια των ευρωπαϊκών χωρών.

Γιατί η Ε.Ε. είναι δικό τους δημιούργημα, για τα δικά τους συμφέροντα. Δεν γιορτάζεται από τους λαούς των κρατών - μελών της, γιατί η Ε.Ε. δεν ήταν ποτέ, δεν είναι, ούτε μπορεί να γίνει Ε.Ε. των λαών.

Στο ερώτημα ποιος ωφελήθηκε, οι λαοί ή τα μονοπώλια, απαντούν τα εκατομμύρια των ανέργων, των φτωχών, των άστεγων, των ξεριζωμένων, των ανθρώπων που πρέπει να ζήσουν με λιγότερο από ένα ευρώ την ημέρα.

Απαντούν όμως και οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας, της Μ. Ανατολής, της Β. Αφρικής εναντίον των οποίων η Ε.Ε. εξαπόλυσε πολέμους κι επεμβάσεις μαζί με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ.

Και στη χώρα μας ο μεγάλος ωφελημένος ήταν το κεφάλαιο, το οποίο θωράκισε την πολιτική εξουσία του, βρήκε νέες αγορές, ιδιαίτερα στις βαλκανικές χώρες. Το γεγονός αυτό δεν αναιρείται από την εκδήλωση της κρίσης, η οποία επιδείνωσε τη θέση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση μας ότι η συνοχή της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης θα δοκιμαστεί περισσότερο το επόμενο διάστημα, μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, όχι μόνο αποπομπής χωρών, αλλά και Ε.Ε. - Ευρωζώνης διαφορετικών ταχυτήτων κ.λπ.

Το ΚΚΕ από την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε. αποκάλυψε στον λαό τους στόχους, τις επιδιώξεις της, προειδοποίησε για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, αντιπάλεψε τις αντιλαϊκές αντεργατικές πολιτικές της, κόντρα στους μύθους της σύγκλισης και της αλληλεγγύης, του μονόδρομου, του «μπαμπούλα» της απομόνωσης που πρόβαλαν τότε το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Αλλά και των αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ε.Ε. μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

Σήμερα, τη θέση αυτών των χρεοκοπημένων στα μάτια των λαών μύθων, παίρνουν νέοι, παραλλαγμένοι, όπως η «επιστροφή της Ε.Ε. στις ρίζες της, απ’ τις οποίες» -δήθεν- «ξεστράτισε». Στη νέα εξαπάτηση πρωταγωνιστεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Το ΚΚΕ προβάλλει τον μόνο φιλολαϊκό δρόμο της αποδέσμευσης από την Ε.Ε., για ανάπτυξη σε όφελος του λαού, με την εργατική τάξη στην εξουσία.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ εκφράζει, δίνει διέξοδο στη λαϊκή δυσαρέσκεια που δυναμώνει απέναντι στην Ε.Ε. Αχρηστεύει τις παγίδες που στήνουν τμήματα του κεφαλαίου που καλούν τον λαό να παλέψει κάτω από τις δικές του σημαίες.

Έξι διαφορετικές διαδηλώσεις και πορείες πραγματοποιήθηκαν στην ιταλική πρωτεύουσα, στο περιθώριο της 60ης επετείου από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης.

Υπό τον φόβο επεισοδίων, οι αρχές ανέπτυξαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ενώ τουλάχιστον τρία λεωφορεία που μετέφεραν διαδηλωτές από τη βόρεια Ιταλία οδηγήθηκαν προς τα περίχωρα της Ρώμης προκειμένου οι επιβάτες τους να υποβληθούν σε έλεγχο ταυτοτήτων και να ερευνηθούν τα οχήματα.

Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους με κατεύθυνση το Κολοσσαίο φωνάζοντας υπέρ μιας ένωσης κρατών ελεύθερης από τείχη, από τη λιτότητα και τον ρατσισμό. Οι διαδηλωτές ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα συνδικαλιστικών ενώσεων και οργανώσεων όπως η Greenpeace.

Στο ίδιο σημείο, στο Κολοσσαίο συγκεντρώθηκαν αργότερ οι υποστηρικτές μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης. Πολλοί κρατούσαν τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ μεταξύ τους βρίσκονταν και Βρετανοί που τάσσονται κατά του Brexit.

Την ίδια στιγμή Ιταλοί πολίτες, υπέρμαχοι της εθνικής κυριαρχίας, συγκεντρώθηκαν σε ένα άλλο σημείο της πόλης κι ενώ μια διαδήλωση με το σύνθημα «Euro-stop» έχει προγραμματιστεί για αργότερα στο νότιο τμήμα του ιστορικού κέντρου.

Πηγές: ΑΜΠΕ, Reuters