Οπτικά και θεματολογικά παραπέμπουν σε χαρακτήρες από κόμικ (όπως τον Dr. Octopus του «Spiderman»), σε ταινίες όπως το «Edge of Tomorrow» και το «Elysium», ή σε ινδουϊστικές θεότητες- ωστόσο τo σύστημα SRL (Supernumerary Robotic Limbs) που έχουν αναπτύξει επιστήμονες του d’Arbeloff Laboratory for Information Systems and Technology του ΜΙΤ είναι πέρα για πέρα αληθινό και απευθύνεται – σε αρχική φάση- σε εργάτες στον τομέα της αεροναυπηγικής.
H βασική διαφορά του συστήματος σε σχέση με «συμβατικούς» εξωσκελετούς είναι ότι οι συγκεκριμένοι μηχανικοί βραχίονες λειτουργούν ως τρίτο και τέταρτο χέρι, επεκτείνοντας ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες του ανθρώπου- χρήστη. Το σύστημα φοριέται στην πλάτη, ως σακίδιο, και σταθεροποιείται με ειδικά λουριά και ζώνη. Η συνολική «mechatronic» δομή αποτελείται από μία κεντρική μονάδα (η οποία βρίσκεται στο σακίδιο, στο κάτω μέρος της πλάτης) και δύο βραχίονες. Ο σχεδιασμός είναι τέτοιος ώστε να μην υπάρχει μπέρδεμα/ παρεμβολή με τις φυσιολογικές ανθρώπινες κινήσεις και οι βραχίονες να έχουν τον μέγιστο δυνατό χώρο εργασίας - ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι μπορούν να λειτουργήσουν τόσο ως επιπλέον χέρια, όσο και ως έξτρα πόδια.
D’ARBELOFF LABORATORY
«Σκεφτείτε ότι μία ημέρα οι άνθρωποι θα έχουν ένα τρίτο χέρι και ένα τρίτο πόδι στο σώμα τους. Τα έξτρα μέλη θα τους βοηθούν να κρατούν αντικείμενα, να στηρίζουν το σώμα, να μοιράζονται το βάρος ενός φορτίου και να ομαλοποιούν την εκτέλεση μίας εργασίας. Εάν οι κινήσεις τέτοιων υπεράριθμων μελών συνδέονται και συντονίζονται με τα χέρια τους, οι άνθρωποι χρήστες μπορούν να φτάσουν στο σημείο να αντιλαμβάνονται τα επιπλέον μέλη ως προέκταση του σώματός τους» αναφέρουν οι ερευνητές στη σχετική ιστοσελίδα. «Ο στόχος της δουλειάς μας είναι η δημιουργία ενός ‘συν-ρομπότ’ (co-robot) το οποίο εξελίσσεται σε λειτουργική προέκταση του ανθρώπινου σώματος. Αναπτύσσουμε ένα ζεύγος Υπεράριθμων Ρομποτικών Μελών (SRL) στερεωμένων γύρω από τους γοφούς, που πραγματοποιούν εργασίες μαζί με τον άνθρωπο».
Παρόμοια με τα προσθετικά χέρια και πόδια, τα υπεράριθμα μέλη αλληλεπιδρούν φυσικά με τον άνθρωπο και ανταποκρίνονται στις κινήσεις του, «επικοινωνώντας» μαζί του με φυσικό και ενστικτώδη τρόπο. Όπως τονίζεται, «ο πρωταρχικός στόχος του προγράμματος είναι η μελέτη ενός νέου τύπου ‘συν-ρομπότ’ που εκλαμβάνεται ως προέκταση του ανθρωπίνου σώματος, συνεργαζόμενο στενά με τον χρήστη».
