Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Η σύγκρουση στην «ουκρανική σκακιέρα» και η συνακόλουθη κρίση που την παρακολουθεί, «η σοβαρότερη από την εποχή της πτώσης του Τείχους στο Βερολίνο», κατά τη διατύπωση-διαπίστωση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Φραντς Βάλτερ Σταϊνμάγερ, υπενθυμίζει ορισμένες παραδοχές, οι οποίες θα έπρεπε να είναι αυτονόητες για τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και τους Ελληνες πολιτικούς.
Πλην όμως δεν είναι, όπως έδειξε η κριτική που ασκήθηκε στην κυβέρνηση εκ μέρους ενίων κομμάτων της αντιπολίτευσης, για τους χειρισμούς της στην παρούσα κρίση, είτε αυτοτελώς είτε ως ασκούσα την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
* Η Ελλάδα -όχι μόνο λόγω γεωγραφίας, αλλά κυρίως από επιλογή- είναι εδώ και πολλές δεκαετίες οργανικό κομμάτι των πολιτικοοικονομικών και στρατιωτικών δομών της Δύσης.
Η ένταξή της αυτή προσδιορίζει και το πλαίσιο των κινήσεών της στο διεθνή χώρο, καθώς η συμμετοχή της στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ δεν εξασφαλίζει μόνο δικαιώματα, αλλά συνεπάγεται και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις από τις οποίες δεν θα μπορούσε να αποστεί, χωρίς τον κίνδυνο να προκληθεί σοβαρή βλάβη στα ιδιαίτερα συμφέροντά της...
Εάν, μάλιστα, παραμένει ισχυρή στη συλλογική συνείδηση η διαπίστωση ότι η Ελλάδα υπήρξε η μήτρα του δημοκρατικού ιδεώδους, η ένταξη και η ειλικρινής συμμετοχή της στη σφαίρα της δημοκρατικής τάξης, καθώς και η εναντίωσή της στον ανατολικό δεσποτισμό χιλιάδες χρόνια τώρα, είναι η φυσική απόρροια αυτής της καταγωγικής της ταυτότητας.
* Η Ελλάδα ήταν και παραμένει χώρα του status quo. Δηλαδή, μια χώρα που καθοδηγείται στη συμπεριφορά της από το σεβασμό στις υφιστάμενες Συνθήκες, στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και στην πιστή τήρηση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Η Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει εδώ και δεκαετίες μιαν «αναθεωρητική δύναμη» στα ανατολικά σύνορά της και διαθέτει άμεση εμπειρία από την αυθαιρεσία της Τουρκίας, όπως αυτή αποτυπώνεται σαράντα χρόνια τώρα στην Κύπρο, δεν μπορεί να εμφανίζεται ότι αδιαφορεί -και πολύ περισσότερο ενθαρρύνει- για την κατάλυση της εδαφικής ακεραιότητας μιας οποιασδήποτε χώρας.
Οτι κλείνει τα μάτια και δεν σέβεται τα υφιστάμενα σύνορα και την εθνική κυριαρχία κρατών-μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
* Στις διεθνείς σχέσεις και στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής ο «συναισθηματισμός» είναι έννοια απαγορευμένη, για τους επαγγελματίες του είδους.
Η εκδήλωση αλτρουισμού, όταν κι όποτε εκφεύγει από το πλαίσιο της κοινωνίας των πολιτών, δεν είναι παρά υποκρισία που επιδιώκει να κρυφτεί και να κρύψει τους πραγματικούς πολιτικούς στόχους, τους οποίους επιζητεί να ικανοποιήσει με την επίκληση υψηλοφρόνων ανθρωπιστικών προταγμάτων...
Με δεδομένο ότι η ουκρανική κρίση θα είναι παρούσα για μακρύ διάστημα, το τελευταίο που χρειαζόμαστε στην Ελλάδα είναι να ανακαλύψουμε μια νέα ευκαιρία για κάθετους διαχωρισμούς, αγνοώντας τα αυτονόητα που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα της χώρας και τις διεθνείς δεσμεύσεις της...
Δ. Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]
