Κάτι για γκάφα ψέλλισε το πρωθυπουργικό περιβάλλον μέσα στην εβδομάδα, αναφερόμενο στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής και τις αποφυλακίσεις των υπόδικων βουλευτών της, και η συνέχεια της διατήρησης σε προφυλάκιση των ηγετών τής οργάνωσης μπορεί να απάλυνε τις αρχικές εντυπώσεις, αλλά δεν άλλαξε το αποτέλεσμα.
Η αμηχανία των κυβερνητικών στελεχών είναι κατανοητή αλλά δεν μπορεί να συμφωνήσει κανείς εύκολα με το χαρακτηρισμό αυτό.
Γκάφα ήταν αυτό που συνέβη πριν από δύο μήνες, τον περασμένο Ιούλιο, όταν ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε από τηλεοράσεως στο διάγγελμά του, αντί να ξορκίζει τη λήψη μέτρων, να λοιδορεί το... κεφάλι του και τον εαυτό του γιατί με επανειλημμένα σαρδάμ καθυστερούσε την ορθή ολοκλήρωση της μαγνητοσκόπησης που προοριζόταν για τα δελτία ειδήσεων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Εκείνη ήταν πράγματι γκάφα, όλοι γελάσαμε, προφανώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Εδώ, όμως, έχουμε κάτι εντελώς διαφορετικό, το οποίο δεν μπορούμε να κατατάξουμε στα «ευτράπελα» και να χαμογελάσουμε συγκαταβατικά και είναι απολύτως βέβαιο πως ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, περισσότερο απ’ όλους αυτός, μπορεί να το αντιμετωπίσει έτσι.
Δεν αμφισβητείται με κανέναν τρόπο η πρόθεση του κ. Σαμαρά να απαλλάξει την ελληνική κοινωνία και την πολιτική σκηνή από το συγκεκριμένο νοσηρό φαινόμενο. Αυτό που αμφισβητείται είναι αν ο κρατικός μηχανισμός και οι πολιτικοί προϊστάμενοί του μπορούν πράγματι να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τη σοβαρότητα και την ικανότητα χειρισμών που της αρμόζει.
Σε μια διαδικασία στην οποία εμπλέκονται κόμματα εκλεγμένα στη Βουλή, αποπέμπονται αξιωματικοί της αστυνομίας σε όλες τις βαθμίδες και την οποία ο πρωθυπουργός παρουσιάζει ως επίτευγμα μείζονος σημασίας στις διεθνείς επαφές του, το κράτος σε όλες τις εκφάνσεις του οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να επιστρατεύσει όλη του την ικανότητα και τη σοβαρότητα.
Η υπόθεση της αντιμετώπισης των εχθρών της ανθρωπιάς με κανέναν τρόπο δεν ολοκληρώνεται εδώ, αλλά μόλις έχει αρχίσει. Τα βήματα που έχουν να γίνουν είναι πολλά, σύνθετα και σχετίζονται όχι μόνο με την αστυνομική έρευνα και τη δικαστική διαδικασία, αλλά και τις επιλογές που πρέπει να γίνουν σε ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πεδίο.
Προφανώς, λοιπόν, δεν έχουμε περιθώριο για γκάφες και πολύ περισσότερο για ολέθρια και επικίνδυνα λάθη, που είναι άγνωστο πού μπορούν να μας οδηγήσουν.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
