Διχασμένο εμφανίζεται το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας στο ζήτημα του «μεγάλου συνασπισμού» με τους Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου 'Αγκελα Μέρκελ.
Η μεγαλύτερη περιφερειακή οργάνωση στους κόλπους του SPD, η οργάνωση της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, εξέφρασε τη Δευτέρα το βράδυ σοβαρές επιφυλάξεις για μια τέτοια συμμαχία, την οποία η γερμανίδα καγκελάριος έχει ανάγκη προκειμένου να κυβερνήσει.
«Δεν είναι δουλειά του SPD να διατηρήσει το CDU στην εξουσία ώστε να συνεχίσει τη σημερινή του πολιτική», δήλωσε η Χανελόρε Κραφτ, πρωθυπουργός του κρατιδίου. Η δημοκρατία, τόνισε, χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση.
Η παρέμβαση οδήγησε πολλά στελέχη της αριστερής πτέρυγας του κόμματος να ζητήσουν τη διεξαγωγή ενός εσωτερικού δημοψηφίσματος πριν να συναφθεί μια συμφωνία για κυβέρνηση συνασπισμού.
Την ιδέα έχει απορρίψει κατηγορηματικά η περιφερειακή οργάνωση του Βρανδεμβούργου.
Οι διεργασίες σημειώνονται ενόψει της συνδιάσκεψης του κόμματος που συγκάλεσε για την ερχόμενη Παρασκευή στο Βερολίνο ο πρόεδρος του SPD, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.
Όπως γράφει η εφημερίδα Financial Times, την ώρα που αυξάνονται οι αντιδράσεις μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών για τον «μεγάλο συνασπισμό», οι παραιτήσεις της ηγεσίας των Πρασίνων ενδέχεται να διευκολύνουν τη συγκρότηση ενός κυβερνητικού συνασπισμού των Χριστιανοδημοκρατών με το οικολογικό κόμμα.
Ο Χορστ Ζεεχόφερ, ηγέτης της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης στη Βαυαρία, έχει δηλώσει ότι το κόμμα του προτιμά σαφώς ένα συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες και ότι ο ίδιος «δεν είναι έτοιμος» για μια συμμαχία με τους Πράσινους.
Μια θετική ένδειξη για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι η επανεκλογή του Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ ως επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD.
Αναπληρωτής καγκελάριος στον προηγούμενο κυβερνητικό συνασπισμό των δύο κομμάτων (2005-2009), ο κ. Σταϊνμάγερ θα μπορούσε να διαπραγματευτεί μια τέτοια συμφωνία, παρ’ όλο που δεν έχει εκφραστεί δημοσίως.
Στους Πράσινους, η παραίτηση του Γιούργκεν Τριτίν και της Ρενάτε Κίναστ ανοίγει τον δρόμο για την εκλογή στην ηγεσία της Κατρίν Γκέρινγκ-Έκχαρτ, που ανήκει στη «ρεαλιστική» πτέρυγα του κόμματος και του Άντον Χοφράιτερ, που είναι εκπρόσωπος σε θέματα μεταφορών και θεωρείται αριστερός.
Η κ. Μέρκελ, από το συντηρητικό συνασπισμό της οποίας λείπουν πέντε έδρες για την αυτοδυναμία, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απειλή μιας «πρασινόμαυρης» συμμαχίας για να πείσει το SPD να συνάψει συμφωνία.
Αν συναντήσει αντιδράσεις, μπορεί να απειλήσει με νέες εκλογές. Και αυτό το ενδεχόμενο δεν συμφέρει ούτε τους Σοσιαλδημοκράτες ούτε τους Πράσινους.
Αν και όταν συγκροτηθεί τελικά ένας κυβερνητικός συνασπισμός, σημειώνει ο Φιλίπ Ασκεναζί στη γαλλική Le Monde, θα έχει να αντιμετωπίσει δύο μεγάλες ευρωπαϊκές προκλήσεις.
Η μία είναι ένα συμπληρωματικό πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα. Εάν η έγκριση ενός τέτοιου πακέτου δεν αναμένεται να συναντήσει δυσκολίες, πιο δύσκολο θα είναι για την κ. Μέρκελ να πείσει τη γερμανική κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα ένταξης των βαλκανικών χωρών στην Ένωση.
Σχετική πολιτική διακήρυξη αναμένεται να υιοθετηθεί σε ειδική σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί επί ελληνικής προεδρίας με τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Ένωση - δυτικά Βαλκάνια» (γνωστή ως «Θεσσαλονίκη ΙΙ»).
Η δεύτερη πρόκληση αφορά τις περίφημες «μακροοικονομικές ανισορροπίες» των χωρών της Ένωσης. Τον περασμένο Νοέμβριο, 13 χώρες της ΕΕ (μεταξύ των οποίων η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία) κρίθηκε ότι βρίσκονται σε μια τέτοια ανισορροπία.
Για τις δύο αυτές χώρες, όμως, η ανισορροπία κρίθηκε «μη υπερβολική», γεγονός που τις γλιτώνει από τα «διορθωτικά μέτρα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Γερμανία, πάλι, γλίτωσε παρά τρίχα από έναν τέτοιο χαρακτηρισμό.
Κι αυτό, επειδή το ισοζύγιο τρεχουσών εξωτερικών συναλλαγών δεν πρέπει να υπερβαίνει σε μέσο όρο τριετίας το 6% του ΑΕΠ.
«Η άρνηση συνεργασίας θα κόστιζε στο SPD»
Στις ενστάσεις που διατυπώνονται στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα για το ενδεχόμενο συμμετοχής σε κυβέρνηση των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ αναφέρεται, σύμφωνα με την Deutsche Welle, σε σχόλιο της η Stuttgarter Zeitung, που παρατηρεί: «Ανυπέρβλητες διαφορές μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών δεν είναι ορατές. Η εμπειρία του κυβερνητικού έργου στο διάστημα 2005-2009 αυτό καταδεικνύει. Σε σύγκριση με όλες τις άλλες αριθμητικά δυνατές εναλλακτικές λύσεις, ο «μεγάλος συνασπισμός» είναι εκείνος που έχει την μεγαλύτερη υποστήριξη από τον πληθυσμό. Η πεισματική άρνηση των Σοσιαλδημοκρατών για συμμετοχή σε οποιονδήποτε κυβερνητικό συνασπισμό θα οδηγήσει τη Γερμανία σε ακυβερνησία. Και αυτό δεν θα το συγχωρήσουν οι πολίτες στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Στο τέλος μιας χαοτικής μεταβατικής περιόδου θα υπάρξουν σίγουρα νέες εκλογές. Και τι θα γίνει μετά; Πιθανότατα, ένας «μεγάλος συνασπισμός».
Θα ήταν καλό, λοιπόν, οι Σοσιαλδημοκράτες να μην βάλουν τον εαυτό τους και τη χώρα σε τέτοιες περιπέτειες», αποφαίνεται η εφημερίδα.
Οι πολίτες δεν συμπαθούν την πολιτική ισχυρογνωμοσύνη
Για το ίδιο θέμα, η ελβετική Neue Zürcher Zeitung παρατηρεί: «Η Μέρκελ προς το παρόν σιωπά, αλλά πιθανότατα προτιμά ως κυβερνητικό εταίρο τους Σοσιαλδημοκράτες παρά τους Πράσινους. Προγραμματικά, με τους Σοσιαλδημοκράτες υπάρχουν περισσότερα κοινά. Οι Πράσινοι, μετά τον άτυχο προεκλογικό αγώνα που διεξήγαγαν, θα πρέπει τώρα να επαναπροσδιοριστούν ριζικά, τόσο στο πεδίο των προσώπων όσο και σε αυτό του πολιτικού τους προγράμματος, προκειμένου να είναι σε θέση να συμμετάσχουν σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό. Πέραν τούτου, η βάση τους αντιμετωπίζει ακόμη εχθρικά το ενδεχόμενο συμπόρευσης με τους Χριστιανοδημοκράτες. Η ηγεσία των Πρασίνων έχει εκδηλώσει την πρόθεσή της να παραιτηθεί. Προφανώς αντιμετωπίζει το εκλογικό αποτέλεσμα ως σοκ και είναι έτοιμη για τις συνέπειες», υπογραμμίζει η εφημερίδα.
Στις παραιτήσεις της ηγεσίας των Πρασίνων και τις συνέπειες της ήττας των Φιλελευθέρων αναφέρεται η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Συνιστά ειρωνεία το γεγονός ότι ο φιλελεύθερος υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων Γιούργκεν Τριτίν εξαφανίζονται ταυτόχρονα από την πολιτική σκηνή.
Εκπροσωπούν και οι δύο μια γενεά -αλλά δύο ιδεολογίες- που αντιμάχονται ανένδοτα η μία την άλλη.
Η αποτυχία τους οφείλεται σε πολλούς λόγους και σε κάτι που έχουν κοινό. Οι ομοσπονδιακές εκλογές κατέδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στη χώρα απορρίπτει την ισχυρογνωμοσύνη ως πολιτικό πρόγραμμα. Από όποιον και να προέρχεται», γράφει η Süddeutsche Zeitung.
«Δεν είμαι φίλος του ''κουρέματος'' χρεών»
Συνέντευξή προς την εφημερίδα Neues Deutschland παραχώρησε ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων και ειδικός σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής Σβεν Γκίγκολντ, ο οποίος εμφανίζεται να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό το ενδεχόμενο «κουρέματος» των χρεών στις χώρες της κρίσης.
«Δεν είμαι φίλος μιας ακόμη απομείωσης του χρέους. Κι αυτό γιατί εάν συνεχίσουμε την πολιτική της άφεσης του χρέους θα πρέπει να θέσουμε και το ερώτημα τι θα γίνει με τις ιδιωτικές περιουσίες σε χώρες όπως η Ελλάδα. Μόνον όταν οι περιουσίες αυτές συμμετάσχουν (στο κόστος της κρίσης) θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα νέο κούρεμα του χρέους».
Και ο πράσινος πολιτικός καταλήγει: «Η γερμανική κυβέρνηση αποφεύγει μέχρι τώρα αυτό το ενδεχόμενο, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί και για τη Γερμανία το ζήτημα της συμμετοχής των ιδιωτικών περιουσιών».
