Ο έλληνας φωτογράφος Γιώργος Κορδάκης απέσπασε το πρώτο βραβείο στα 6α «Photography Masters Cup Awards» που πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Υόρκη.
Στον διεθνή αυτό διαγωνισμό, όπου συμμετείχαν συνολικά 8.500 φωτογράφοι, ο Γιώργος Κορδάκης, εκτός από το πρώτο βραβείο, κέρδισε και τιμητική αναφορά για μία δεύτερη φωτογραφία του.
Περιπλάνηση σε άγνωστες περιοχές και εδάφη
Οι δύο φωτογραφίες που διακρίθηκαν προέρχονται από τη σειρά «10.000 American Movies», την οποία ο καλλιτέχνης ξεκίνησε να δουλεύει το 2009, όταν αποφάσισε να διερευνήσει το κατά πόσον η περιπλάνηση του στις ΗΠΑ - σε νέες, άγνωστες γι’ αυτόν περιοχές και σε νέα εδάφη -θα ήταν δυνατόν να του ανανεώσει την σκέψη και να τον βοηθήσει στον επαναπροσδιορισμό.
Εικόνες κινηματογραφικών λήψεων
Στον διεθνή διαγωνισμό, όπου συμμετείχαν συνολικά 8.500 φωτογράφοι, ο Γιώργος Κορδάκης, εκτός από το πρώτο βραβείο, κέρδισε και τιμητική αναφορά για μία δεύτερη φωτογραφία του.
Στο «σημείωμα του καλλιτέχνη» που συνόδευε τη συμμετοχή του στα 6α «Photography Masters Cup Awards», ο Κορδάκης αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Φθάνοντας στην Αμερική άρχισα να οδηγώ κα να φωτογραφίζω χωρίς συγκεκριμένο στόχο, χωρίς συγκεκριμένο όραμα για την δουλειά. Τα ρετρό αυτοκίνητα, τα κτίρια, τα τοπία έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα καθώς ανακάλυπτα συνεχώς εικόνες κινηματογραφικών λήψεων που είχαν εισχωρήσει στο μυαλό μου από την παιδική μου ηλικία. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι διερευνούσα αυτές τις παιδικές μνήμες κατασκευάζοντας νέες πάνω στις παλιές. Μικρές πόλεις στο Κάνσας, την Βόρεια Ντακότα ή το Λας Βέγκας με έκαναν να σκέφτομαι τους σκηνοθέτες που πέρασαν από εκεί, εμπνεύσθηκαν και είπαν: Ας γυρίσουμε αυτήν την σκηνή εδώ!».
Στο ίδιο σημείωμα, ο φωτογράφος τέχνης και αρχιτεκτονικής - που ζει και εργάζεται μεταξύ Νέας Υόρκης και Αθήνας - αναφέρει : « Όταν ξεκίνησα ένιωθα σαν ηθοποιός σε μια ταινία που δεν τελείωνε ποτέ, αλλά όπως δούλευα αντιλήφθηκα ότι ήμουν μάλλον ένας σκηνοθέτης που αναζητούσε μια πραγματικότητα που ζει μόνο στην αντεστραμμένη εικόνα του καθρέφτη που δημιουργούν οι κινηματογραφικές ταινίες. Ήθελα να κρατηθώ όσο μακριά γινόταν από την τελική εικόνα, από την οποία ήθελα να απουσιάζει τόσο η κάμερα, όσο και κάθε ανθρώπινη παρουσία, ώστε τίποτα να μην σε αποσπά από την λειτουργία της μνήμης».
