Το δέκατο τρίτο Θεατρικό Βραβείο «Δημήτρης Χορν», συνεχίζοντας την παράδοση που θέλει τον σταυρό του μεγάλου Έλληνα ηθοποιού να περνά - κάθε χρόνο- από τον ένα νέο ηθοποιό στον άλλο, απενεμήθη το βράδυ της Δευτέρας στο θέατρο Δημήτρη Χορν.
Φετινός νικητής ο Χάρης Φραγκούλης, που βραβεύτηκε για τον ρόλο του Ζίγκμουντ Φρόιντ στο «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» του Ίρβιν Γιάλομ, σε σκηνοθεσία των Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου («Θησείον, Ένα θέατρο για τις Τέχνες»).
Το επαμειβόμενο βραβείο απονέμεται για την καλύτερη ερμηνεία νέου άντρα ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική περίοδο (2011-2012), και συνοδεύεται από περγαμηνή. Το θεσμοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής και το χρηματοδοτεί ο Γιάννης Χορν. Ο βραβευθείς πρέπει να είναι απόφοιτος δραματικής σχολής και να έχει εμφανισθεί για πρώτη φορά στο θέατρο, επαγγελματικά, τα τελευταία χρόνια.
Την εκδήλωση χαιρέτησε ο Σταμάτης Φασουλής, που - μεταξύ άλλων – είπε, στον σύντομο χαιρετισμό του:« αστεία αστεία είμαστε στην 13η χρονιά του βραβείου. Αυτό για μένα είναι μια παρηγοριά και ελπίζω να είναι το ίδιο και για τους νέους ηθοποιούς. Το βραβείο καθιερώθηκε από τον αδερφό του Τάκη Χορν, τον Γιάννη, ο οποίος από την χαρά του που δόθηκε το όνομα του αδερφού του στο συγκεκριμένο θέατρο έδωσε ένα ποσό το οποίο αποφασίσαμε ότι ανήκει στα νέα παιδιά, τα οποία είναι το μέλλον για το θέατρο. Τα νέα παιδιά πρέπει να τα θαυμάζουμε χωρίς κριτική ματιά, αυτό είναι δουλειά των ειδικών (κριτικών)».
Ο πρόεδρος της επιτροπής, Κώστας Γεωργουσόπουλος, αφηγήθηκε δυο μικρές ιστορίες. Η πρώτη περιέγραφε την πρώτη φορά που ο Παντελής Χορν πήγε τον 8άχρονο τότε γιό του στο θέατρο και μετά τον ρώτησε αν του άρεσε, καθώς και για την συζήτηση που ακολούθησε, για το πώς ο κόσμος εκτιμά την ερμηνεία των ηθοποιών. Η δεύτερη ιστορία είχε κεντρικό πρόσωπο τον Μάνο Κατράκη σε μια περιπέτεια που είχε το 1947, όταν βρέθηκε χωρίς δουλειά αφού απολύθηκε από το Εθνικό και αναζήτησε την τύχη του μαζί με τον θίασο της Ελένης Χαλκούση. Αναφερόμενος στα παιδιά που τιμήθηκαν μέχρι τώρα, διαπίστωσε ότι δεν έχει γίνει λάθος επιλογή, και χρησιμοποίησε μια φράση που του έλεγε ο δάσκαλός του Δημήτρης Ροντήρης, ότι «ταλέντο για τους ηθοποιούς είναι ο πλήρης έλεγχος του νευρικού και μυϊκού συστήματος». Έκλεισε λέγοντας ότι το θέατρο είναι ένας τρόπος για να ξεπερνάμε την μελαγχολία της καθημερινότητάς μας.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος μίλησε με την σειρά του για τον Δημήτρη Χορν ξεκινώντας από το μακρινό 1963, όταν μέσω μιας εκπαιδευτικής εκδρομής βρέθηκε στην Αθήνα και το έσκασε μαζί με δύο συμμαθητές του – τους Γ. Βέλτσο και Α. Ραζή - με σκοπό να συναντήσουν τον Τάκη Χορν, του οποίου είχαν δει όλες τις ταινίες και ακούσει όλα τα τραγούδια. «Κανένας ηθοποιός δεν με συγκίνησε βαθύτερα όσο η αλήθεια του Δημήτρη Χορν», είπε χαρακτηριστικά ο αγαπημένος τραγουδοποιός. «Ήταν αθώος ο Τάκης... Αυτή η αθωότητα, είναι ο δρόμος για τους καλλιτέχνες .Δεν υπάρχει χειρότερο από τον καλλιτέχνη που τα ξέρει όλα, που κανείς δεν μπορεί να τον ξεγελάσει», σχολίασε ο Διονύσης Σαββόπουλος που κατέβηκε από την σκηνή λέγοντας, «τώρα που ανθίζουν οι αμυγδαλιές σας εύχομαι καλή Άνοιξη».
Ακολούθησε ο Θανάσης Αλευράς (βραβείο 2008) με ένα μικρό αφιέρωμα στον Χορν που δεν γνώρισε, το οποίο έκλεισε με τους στίχους: «Ποιος το ξέρει, τι μας έγραψε η μοίρα ποιος το ξέρει...», που αξέχαστα έχει ερμηνεύσει ο Δημήτρης Χορν.
Τέλος, ο περσινός νικητής, Δημήτρης Λάλος, ανέβηκε και παρέδωσε τον σταυρό του μεγάλου ηθοποιού στον Χάρη Φραγκούλη, ο οποίος έψαξε να βρει που βρίσκονταν οι Ακύλλας Καραζήσης και Νίκος Χατζόπουλος για να τους το αφιερώσει. «Σκεφτόμουν αν το πάρω τι θα πω… τι είναι το βραβείο; Την αξία την παίρνει από τους ίδιους τους ανθρώπους που είναι δάσκαλοί μου και τους εκτιμώ πολύ. Τα λεφτά είναι σε καλά χέρια. Το πρώτο χιλιάρικο θα πάει στα σκηνικά της επόμενης παράστασης. Επίσης, είμαι πολύ χαρούμενος που θα γίνω θείος σε επτά μήνες», είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη – και με τον σταυρό του αξέχαστου Δημήτρη Χορν στα χέρια - ο φετινός νικητής του θεατρικού βραβείου.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
