Επιστήμονες της NASA εξέπεμψαν με δέσμες λέηζερ μία εικόνα του διάσημου πίνακα της Μόνα Λίζα σε διαστημόπλοιο που περιστρέφεται γύρω από τη Σελήνη, δίνοντας το έναυσμα για μία νέα εποχή τηλεπικοινωνιών.
Το σήμα λέηζερ τροφοδοτήθηκε από εγκαταστάσεις στο Μέριλαντ των Ηνωμένων Πολιτειών και εξέπεμψε το αριστούργημα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι σε απόσταση 384.400 χιλιομέτρων ως το δορυφόρο της NASA LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter), ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2009.
Η «Μόνα Λίζα» ταξίδεψε στη Σελήνη Το πιο διάσημο χαμόγελο στην ιστορία της Τέχνης, η «Μόνα Λίζα» ταξίδεψε σχεδόν 240.000 μίλια, με τη βοήθεια της τεχνολογίας της NASA, η οποία κατάφερε να στείλει την ψηφιακή εικόνα της μούσας του Leonardo da Vinci, στη Σελήνη.
«Πρόκειται για την πρώτη φορά που επιτεύχθηκε μονόδρομη επικοινωνία λέηζερ σε πλανητικές αποστάσεις», ανέφερε σε δήλωσή του το μέλος της ερευνητικής ομάδας δρ. Ντέηβιντ Σμιθ. «Στο εγγύς μέλλον, αυτού του τύπου η απλή επικοινωνία λέηζερ θα μπορεί να χρησιμοποιείται ως εναλλακτική των επικοινωνιών μέσω ραδιοσυχνοτήτων οι οποίες εφαρμόζονται έως σήμερα. Στο απώτερο μέλλον τα λέηζερ μπορούν να επιτρέψουν επικοινωνίες σε υψηλότερο ρυθμό μετάδοσης δεδομένων», πρόσθεσε.
Το LRO ήταν ο καταλληλότερος υποψήφιος για να δοκιμαστεί η καινοτόμος τεχνική, μιας και ήδη διέθετε δέκτη λέηζερ, αλλά έπρεπε να περιμένουν μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη χρονική στιγμή. Η επιστημονική ομάδα με βάση το Κέντρο Γκόνταρντ στο Γκρηνμπελτ του Μέριλαντ χώρισε τον διάσημο πίνακα σε κομμάτια διαστάσεων 150 επί 200 πίξελ και στη συνέχεια τα εξέπεμψε μέσω του παλμού του λέηζερ με ένα ρυθμό μετάδοσης δεδομένων περίπου 300 bits ανά δευτερόλεπτο.
Αφού έλαβε τα πακέτα δεδομένων, ο δορυφόρος συναρμολόγησε την εικόνα και διόρθωσε κάποιες στρεβλώσεις που προέκυψαν καθώς το σήμα του λέηζερ πέρασε από την ατμόσφαιρα της Γης. Στη συνέχεια μετάδωσε την εικόνα της «Τζοκόντα» πίσω στη Γη χρησιμοποιώντας την κανονική τηλεπικοινωνιακή οδό των ραδιοσυχνοτήτων.
Σύμφωνα με το μέλος της ερευνητικής ομάδας Ρϊτσαρντ Βόντρακ, το κατόρθωμα αυτό θα αποτελέσει την βάση για τον κεντρικό πυλώνα επικοινωνίας της επόμενης αποστολής της NASA που έχει προγραμματιστεί να επισκεφθεί τη Σελήνη μέσα στο 2013. Η αποστολή θα επικεντρωθεί στη χαρτογράφηση του περιβάλλοντος και της ατμόσφαιρας της Σελήνης.
