Η ομάδα του Georgia Institute of Technology που το δημιούργησε δεν δίστασε να του δώσει το όνομα του διάσημου τηλεοπτικού ήρωα, τον οποίο ενσάρκωσε ο Ρίτσαρντ Ντιν Αντερσον: το «ρομπότ - Μαγκάιβερ» είναι το ίδιο πολυμήχανο με τον συνονόματό του, τουλάχιστον, για τα ρομποτικά δεδομένα.
Τα ρομπότ χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στη θέση των ανθρώπων για «δύσκολες» δουλειές όπως η εξερεύνηση επικίνδυνων χώρων, αλλά μέχρι τώρα οι δυνατότητες αλληλεπίδρασής τους με το περιβάλλον τους ήταν περιορισμένες. Για παράδειγμα, δεν θα ήταν καθόλου παράξενο ή απρόσμενο, ακόμα και για το πιο εξελιγμένο ρομπότ, να «κολλήσει» σε μία μπλοκαρισμένη πόρτα, καθώς δεν θα «ήξερε» πώς να χρησιμοποιήσει τα αντικείμενα γύρω του για να απελευθερωθεί.
Ο «Μαγκάιβερ» της ομάδας του καθηγητή Μάικ Στίλμαν διαφέρει. «Ο στόχος μας είναι να αναπτύξουμε ένα ρομπότ το οποίο συμπεριφέρεται όπως ο Μαγκάιβερ, ο τηλεοπτικός ήρωας της δεκαετίας του 1980 που έλυνε σύνθετα προβλήματα και ξέφευγε από επικίνδυνες καταστάσεις χρησιμοποιώντας απλά καθημερινά αντικείμενα και υλικά που έβρισκε παντού» λέει σχετικά ο Στίλμαν, επίκουρος καθηγητής του School of Interacting Computing του πανεπιστημίου. «Θέλουμε να κατανοήσουμε τις βασικές γνωστικές διαδικασίες που επιτρέπουν στους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τυχαία αντικείμενα στο περιβάλλον τους ως εργαλεία. Θα το επιτύχουμε σχεδιάζοντας αλγορίθμους για ρομπότ που θα μπορούν να καταστήσουν λειτουργίες οι οποίες θα ήταν αδύνατες για ένα ρομπότ χωρίς εργαλεία, εφικτές για ένα ρομπότ με εργαλεία».
Η ομάδα του Στίλμαν πρόσφατα έλαβε χρηματοδότηση ύψους 900.000 δολαρίων από το Γραφείο Ναυτικών Ερευνών (Office of Naval Research - ONR). Η έρευνα θα «πατήσει» πάνω σε προηγούμενη δουλειά του Στίλμαν σχετικά με την πλοήγηση μεταξύ κινητών εμποδίων, που έδινε τη δυνατότητα σε ρομπότ να αντιληφθούν και να μετακινήσουν εμπόδια τα οποία βρίσκονταν στο δρόμο τους.
Για τη δημιουργία του ρομπότ- Μαγκάιβερ, η ομάδα θα αναπτύξει ένα αλγόριθμο που θα καθιστά δυνατή την αναγνώριση ενός αντικειμένου, την εύρεση των πιθανών χρήσεών του και στη συνέχεια τη «μετατροπή» του σε ένα απλό εργαλείο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ολοκλήρωση μιας εργασίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η χρήση μιας καρέκλας για να φτάσει κάπου ψηλά, το στερέωμα μιας σκάλας, το στοίβαγμα κιβωτίων για να σκαρφαλώσει πάνω από ένα εμπόδιο, η δημιουργία απλών μοχλών και γεφυρών κ.α. Το ρομπότ θα «τροφοδοτηθεί» με γνώση των «μηχανισμών» του σώματος και τις λειτουργίες απλών μηχανών, έτσι ώστε να μπορεί να «σκεφτεί» μόνο του τι εργαλεία και διαδικασία χρειάζεται για την κάθε «αποστολή».
Η ομάδα του Στίλμαν συνεργάζεται με τους ερευνητές Πατ Λάνγκλεϊ και Ντονγκίου Τσόι, του Institute for the Study of Learning and Expertise και του Τμήματος Αεροδιαστημικής Μηχανικής του πανεπιστημίου του Κάνσας αντίστοιχα, που βοηθούν στο θέμα της κατανόησης της σύνθετης «ανθρωποειδούς» λογικής σε τέτοιου είδους λειτουργίες. Αφού το λογισμικό αναπτυχθεί και δοκιμαστεί σε εξομοιώσεις υπολογιστών, θα ακολουθήσουν δοκιμές στο «Golem Krang» - ένα ανθρωποειδές ρομπότ το οποίο έχει αναπτυχθεί από την ομάδα του Στίλμαν.
Μελλοντικά ρομπότ με τέτοιες δυνατότητες θα φανούν εξαιρετικά χρήσιμα σχεδόν σε κάθε ρόλο- και ειδικότερα σε στρατιωτικές επιχειρήσεις: «Καθώς τα ρομποτικά συστήματα γίνονται όλο και πιο διαδεδομένα ως ʽσυνεργάτεςʼ στρατιωτών σε πολεμικές επιχειρήσεις, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα είναι έξυπνα και πολυμήχανα. Η δουλειά του καθηγητή Στίλμαν στο ρομπότ - "Μαγκάιβερ" είναι η πρώτη στο είδος της, και έχει αρχίσει ήδη να αποδίδει καρπούς όσον αφορά την προοπτική ανάπτυξης μηχανικών "συναδέλφων" που θα είναι ικανοί να λειτουργήσουν δημιουργικά σε δύσκολες καταστάσεις» είπε σχετικά ο Πωλ Μπέλο, διευθυντής του προγράμματος γνωστικής επιστήμης του ONR.
